تابستان، گرما و قطعی برق در ایران؛ حکومت بدون توضیح، از مردم می‌خواهد «صرفه‌جویی» کنند

قطعی برق

در حالی‌ که جمهوری اسلامی در ۲۰ سال گذشته بخش عمده‌ای از سرمایه‌های کشور را به بهانه «تولید برق» صرف توسعه برنامه‌های هسته‌ای خود و «تکمیل نیروگاه بوشهر» کرده، مردم همزمان با تابستان و افزایش دما در ایران با مشکل تکراری قطع گسترده برق روبرو شده‌اند.

عطا حسینیان خبرنگار حوزه انرژی در همین زمینه به صدای آمریکا گفت: «نیروگاه اتمی بوشهر که میلیاردها دلار پول صرف ساخت آن شده و کشور را با معضلات تحریمی زیادی روبرو کرده است تنها ظرفیت تولید هزار مگاوات برق را داراست در حالی که میزان مصرف برق کشور در روزهای گذشته حدود ۷۷ هزار مگاوات بوده است.»

او در پاسخ به این پرسش که چرا مقامات جمهوری اسلامی با وجود همه تحریمها و هزینه‌های تحمیل شده به مردم باز به دنبال توسعه برنامه انرژی اتمی به بهانه تامین برق مورد نیاز کشور هستند افزود:«علیرغم تبلیغات جمهوری اسلامی در سالهای گذشته و صرف پولهای فراوان نیروگاه اتمی بوشهر تنها قادر به تامین یک درصد از برق مورد نیاز کشور است که این میزان برق با هزینه‌هایی به مراتب کمتر از راه انرژیهای پاک قابل تامین بوده است.»

مرورگر شما HTML5 را پشتیبانی نمی کند

باز هم قطعی برق در تابستان؛ نیروگاه هسته‌ای بوشهر چه می‌کند؟ عطا حسینیان توضیح می‌دهد


همزمان مصطفی رجبی مشهدی، مدیرعامل توانیر روز جمعه ۲۲ تیرماه هرگونه «اعلام خاموشی برنامه‌ریزی شده» را رد کرد و گفت: «هیچ برنامه‌ای برای انتشار جداول قطع برق نداریم و در صورت همکاری مردم امسال تابستان را بدون خاموشی پشت سر خواهیم گذاشت.»

این درحالی است که رسانه‌های داخلی از قطع گسترده برق در ۱۳ استان کشور در روز پنجشنبه و قطع بیش از پنج ساعته برق در برخی مناطق تهران در روز جمعه خبر داده‌اند.

مرورگر شما HTML5 را پشتیبانی نمی کند

قطع گسترده برق در ایران؛ امید شکری معتقد است جمهوری اسلامی ظرفیت‌سازی مناسبی در زمینه انرژی انجام نداده است


کارشناسان، نداشتن برنامه و رفتار خارج از چارچوب‌های اقتصادی در مباحث توسعه‌ای را عامل اصلی ناترازی در حوزه انرژی می‌داند و معتقدند با این شیوه حکمرانی نمی‌توان به بهبود شرایط امید داشت.

پیشتر روزنامه «دنیای اقتصاد» در چرایی به وجود آمدن شرایط فعلی نوشته بود: «ناهمخوانی درآمدها در برابر هزینه‌‌‌ها باعث شده تا از یک سو سرمایه‌گذاران تمایل چندانی به حضور در صنعت برق نداشته باشند و تمایل بیشتری به سرمایه‌گذاری در سایر صنایع داشته باشند و از طرفی، دولت هم که یارانه سنگینی به مشترکان خانگی و کشاورزی می‌‌‌پردازد، خود قادر به احداث نیروگاه و حتی پرداخت مطالبات نیروگاه‌‌‌داران، پیمانکاران و تولیدکنندگان تجهیزات صنعت برق نباشد.»