گاردين زيرعنوان "تحميل سانسورخبرهای مربوط به زن محکوم به سنگسار بر وسائل ارتباط جمعی ايران" می نويسد ايران درمورد پرونده يک مادر ۴۳ ساله دارای دو فرزند و محکوم به مرگ از طريق سنگسار، که سرنوشت اش به رغم ظاهرا يک مهلت هنوز روشن نيست، سانسور خبری وضع کرده است.
روزنامه ها، خبرگزاری ها و کانال های تلويزيونی در ايران از گزارش دادن در باره حکم مرگ سکينه محمدی آشتيانی منع شده اند، و اين در حالی است که سياستمداران و چهره های سرشناس در سراسر جهان به کمپينی بين المللی پيوسته اند که فرزندانش بانی و مجری آن هستند.
يک ژورناليست ايرانی که خواسته است از او نام نبريم ميگويد اين اولين باری نيست که از گزارش دادن در باره پرونده های سنگسار منع ميشويم اما اين بار به خاطر حساسيت اين پرونده سانسور شديدتر است.
لس آنجلس تايمز زير عنوان "ايران ميگويد اين زن با سنگسارکشته نميشود" می نويسد اما فعالان و وکيل مدافع او نگرانند که وی به طريقی ديگر اعدام شود.
سفارت ايران در لندن روز پنجشنبه در يک اطلاعيه خبری گفت آشتيانی سنگسار نميشود. اما مقامات ايران هنوز روشن نکرده اند چه سرنوشتی در انتظار اوست.
محمد مصطفوی وکيل مدافع آشتيانی ميگويد اطلاعيه مبهم است. نمی گويد حکم عوض شده است. نمی گويد بعدا به سر او چه خواهد آمد.
پرونده آشتيانی در عين حال گويای آن است که دولت ايران گرچه پس از سرکوبی های متعاقب انتخابات مورد اختلاف رياست جمهوری در ژوئن ۲۰۰۹ سرکوبگرتر شده است اما کماکان مصون از فشارمردمی نيست.
مينا احدی، يک ايرانی فعال حقوق بشرمستقر در آلمان ميگويد کمپين ما نشان داد که می توانيم رژيم را به عقب نشينی وادار کنيم.
ونکوور سان زير عنوان "سنگسار، شنيع ترين شکل مجازات مرگ" می نويسد در قرن بيست و يکم باورنکردنی بنظر ميرسد که برای اعتراض عليه سنگسار به اعلام يک روز بين المللی نياز داشته باشيم. اما چنين نيازی وجود دارد. طی دهه گذشته اعدام های علنی از طريق سنگسار درايران، پاکستان، سومالی و نيجريه جريان داشته است.
در ده سال گذشته دست کم ۱۲ زن و چند مرد ايرانی از طريق سنگسار اعدام شده اند. قريب ۵۰ نفر نيز به گزارش گروههای حقوق بشر در زندان درانتظار مرگ با سنگسارهستند.
فشارافکارعمومی، آشتيانی را از مرگ با سنگسار در اين هفته نجات داد. اما اين فقط ممکن است او را برای نوع ديگری از مجازات های غير انسانی حفظ کرده باشد.