گاردين زير عنوان «پشتيبانی برندگان جوایز نوبل از متخصص ايرانی اچ آی وی که به خاطر ديدار از آمريکا به زندان افتاده است» می نويسد دانشمندان برنده جوایز نوبل حمايتشان را از کمپينی بين المللی اعلام کرده اند که خواستار آزادی يک پزشک پيشگام در مبارزه با بيماری ايدز از زندان در ايران است.
آرش و کاميار علائی، دو برادری که فعاليت هايشان در برنامه های مداوا و پيشگيری اچ آی وی شهرتی بين المللی پيدا کرده است، در ژوئن ۲۰۰۸ به اتهام تلاش در سرنگون ساختن رژيم اسلامی توقيف شدند.
کاميار علائی، ۳۷ ساله، فارغ التحصيل دانشگاه هاروارد، در ماه اکتبر، پس از گذراندن يک دوره حبس سه ساله از زندان آزاد شد، اما برادرش، آرش، ۴۲ ساله، هنوز در زندان اوين تهران زندانی است، تا حکم محکوميت حبس شش ساله اش تکميل شود.
شرکت اين دو برادر در چند برنامه بين المللی درباره مداوای اچ آی وی، و کنفرانس هایی در اين زمينه در آمريکا، موجب خشم مقام های ايرانی شده بود.
کاميار علائی، می گويد «ما هيچگاه در سياست درگير نبوديم و در مقام پزشک فقط سعی می کرديم به مردم خدمت کنيم. به همين جهت توقيف شدنمان شگفت انگيز بود.»
برادران علائی فعاليتشان را در سال ۱۹۹۷ در ايران، در درمانگاهی کوچک در شهر زادگاهشان کرمانشاه، هنگامی شروع کردند که حرف زدن در باره اچ آی وی، ايدز و استفاده از کاندوم در ايران يک تابو بود.
علائی ها در دوران محمد خاتمی رئيس جمهوری اصلاح طلب پيشين از دولت برای بازکردن يک درمانگاه ايدز، توزيع کاندوم و اجرای يک برنامه سراسری مبادله سرنگ کمک گرفتند.
اما در سال ۲۰۰۵، هنگامی که محمود احمدی نژاد به رياست جمهوری رسيد، دولت شروع به سرکوب افراد و نهادهایی کرد که با خارج تماس داشتند.
اين دو برادر تا چند ماه پس از توقيف شدنشان در سلول های انفرادی محبوس بودند و پس از آن، در پی محاکمه ای که عفو بين الملل آن را محاکمه ای يک روزه و غير منصفانه توصيف کرد برايشان حکم مجازات حبس صادر شد.
طومار پشتيبانی از آرش علائی، که يک گروه آمريکایی از پزشکان مدافع حقوق بشر بانی آن است، توسط پزشکانی سرشناس امضا شده است که «فرانسيس باره سينوسی» و «سر ريچارد جی رابرتز»، برندگان جوايز نوبل جزو آنان هستند.
سوزانا سيرکين، معاون اين گروه می گويد «تلاش های چشمگيرشان برای نزديک ساختن بيماران، جوامع و خانواده ها به يکديگر و تسکين درد و آلام آنان و نيز برنامه های جامعی که برای پيشگيری و مداوای ايدز ارائه داده اند، دست آوردهای منحصر به فردی است که در نظام درمانی ايران باقی می ماند. ما اميدواريم دکتر آرش علائی آزاد شود تا بتواند به اين گونه فعاليت های مهم و حياتی ادامه دهد.»
