یادداشتی در واشنگتن پست از فیلیپ گوردن، هماهنگ کننده پیشین امور خاورمیانه در دولت اوباما
تحریم های آمریکا و جامعه بین المللی می تواند و باید برای مجازات ایران در ارتباط با توسعه موشک های بالیستیک و فعالیت های عامل بی ثباتی در خاورمیانه به کار گرفته شود. این ها مغایرتی با توافق هسته ای ندارد.
این هم منطقی است که درباره چگونگی برخورد با ایران پس از انقضای محدودیت های توافق هسته ای گفتگوهایی را با متحدان کلیدی مان آغاز کنیم. اما تلاش برای آفریدن یک توافق جدید که تمام ابعاد مشکلات سیاست خارجی ایران را در بگیرد و مانع دسترسی آن ها به جنگ افزار هسته ای شود دستورالعملی برای نرسیدن به آن اهداف است.
منتقدان توافق هسته ای ایران به کره شمالی به عنوان نمونه ای از توافق های ناقص اشاره می کنند. اما سابقه کره شمالی پیامی متفاوت دارد.
مدتی پس از آن که دولت بیل کلینتون در سال ۱۹۹۴ توافقی را با پیونگ یانگ مذاکره کرد، یک اکثریت تازه قدرت گرفته از جمهوریخواهان در کنگره از حمایت از توافق اتمی با کره شمالی دست کشید و اصرار داشت که دولت کلینتون توافق بهتری را به مذاکره بگذارد.
در نهایت نه تنها توافق بهتری به دست نیامد بلکه اصلا توافقی نماند و امروز با یک کره شمالی مجنون مسلح به جنگ افزار هسته ای روبرو هستیم.
کنگره و دولت باید پیش از تکرار اشتباه مشابهی آن سابقه را به خاطر داشته باشند.