تايم زير عنوان «بی قدرت شدن ریيس جمهوری ايران به خاطر به چالش گرفتن آيت الله» می پرسد معادل فارسی «Lame Duck» چيست؟ و بعد می نويسد، سرويس ترجمه گوگل می گويد «عليل و ناتوان». محمود احمدی نژاد ریيس جمهوری ايران قريب دو سال پس از گزينش مورد اختلاف مجددش،و متعاقب آن، سرکوب وحشيانه مخالفان، با تنزلی عمده در موقعيتش، به يک ریيس جمهوری عليل و ناتوان مبدل شده است.
اين همان جايگاهی است که آيت الله علی خامنه ای، ولی فقيه، برای ریيس جمهوری قائل است، هرچند که خود در سال ۲۰۰۹ بی طرفی سياسی لازمه اين مقام را کنار گذاشت تا از احمدی نژاد به عنوان کانديدایی دارای نزديک ترين عقايد و نظرات به خود تجليل کند.
سه شنبه گذشته، مجلس به استيضاح احمدی نژاد نزديک تر شد و نامزدی يکی از ياران نزديکش را برای احراز مقام معاونت وزارت امور خارجه، با گشودن باب استيضاح در مورد علی اکبر صالحی وزير امور خارجه برگزيده ریيس جمهوری، رد کرد.
اينطور نيست که مجلس در نظام جمهوری اسلامی ايران ناگهان به مرکز قدرتی مبدل شده باشد که از ریيس جمهور پوپوليست خواستار پيروی می شود بلکه مجلس برای رضايت آيت الله خامنه ای و روحانيون محافظه کار است که احمدی نژاد را زير فشار می گذارد.
در جريان انتخابات مورد اختلاف چنين به نظر می رسيد که خامنه ای در مورد تمامی هدف های سياسی خود به احمدی نژاد دل بسته است و از وی و سرکوبی بی رحمانه مخالفان توسط نيروهای امنيتی حمايت می کرد. دست کم اين ظاهرا موجبی برای باور احمدی نژاد نيز بوده است زيرا طولی نکشيد که وی با پس زدن قدرت خامنه ای راه تمرکز قدرت در مقام رياست جمهوری خود را در پيش گرفت.
با اينحال نبايد انتظار داشت روند استيضاح تا رسيدن به نتيجه نهایی طی شود. گفته می شود نزديکان به خامنه ای اصرار دارند ولی فقيه با توجه به موقعيت ضعيف احمدی نژاد و به اصطلاح چيده شدن پر و بال، بگذارد وی دوره رياست جمهوری را به اتمام برساند - البته فقط در صورتی که احمدی نژاد، به تعبيرعباس ميلانی، تحليلگرمسائل ايران، روش های خود را اصلاح کند، ياران نامناسب را کنار بگذارد و نقش خود را به عنوان يک سرباز مطيع و مجری نظرات ولی فقيه بپذيرد.