خبرگزاری آسوشیتدپرس می نویسد مراسم تحلیف ریاست جمهوری در آمریکا با آماده سازی دقیق، زمانبندی منظم، و تمرین های فشرده همراه است و گروه های متعدد برنامه های در نظر گرفته شده برای مراسم را از قبل تمرین می کنند تا همه چیز در روند مراسم تحلیف از اول تا به آخر بدون نقص پیش برود. اما همیشه اتفاق های غافلگیرکننده رخ می دهد.
مثلا چند مراسم تحلیف اخیر در آمریکا صحنه رویدادهای غیرمنتظره بودند:
سال ۲۰۰۹
باراک اوباما، در ۲۰ ژانویه ۲۰۰۹ به عنوان اولین رئیس جمهوری سیاه پوست آمریکا سوگند یاد کرد. جمعیتی بی سابقه حدود ۱ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر در مرکز پایتخت آمریکا برای شرکت در این مراسم جمع شدند. در این مراسم، یک اتفاق غیرمنتظره ناظران را غافلگیر کرد. جان رابرتز، رئیس دیوان عالی آمریکا بخش اول متن سوگند را قرائت کرد و اوباما، پیش از آن که رابرتز تمام کند، شروع به تکرار آن کرد. سپس رابرتز در متن سوگند ریاست جمهوری که باید مطابق قانون اساسی دقیق پیش برود، یک کلمه را جابه جا گفت. اوباما بلافاصله شروع به تکرار جمله کرد اما ناگهان متوقف شد تا بگذارد رابرتز جمله اش را تصحیح کند. این بار رابرتز کلمه جابه جا شده را سر جایش ادا کرد اما یک کلمه دیگر را جاانداخت. و بعد آقای اوباما دوباره همان جمله اشتباه اولیه را تکرار کرد.
باراک اوباما و جان رابرتز، در میان تماشاچیان مشتاق، مراسم سوگند را لبخند بر لب تمام کردند. کاخ سفید اعلام کرد که «تپق» را نادیده می گیرد و ریاست جمهوری اوباما را می پذیرد. با این وجود، رابرتز فردای آن روز در جمع گروهی کوچک از خبرنگاران در کاخ سفید، یک بار دیگر مراسم سوگند را بدون غلط برگزار کرد.
سال ۲۰۰۱:
پس از رقابت های انتخاباتی سال ۲۰۰۰، جرج دبلیو بوش، به عنوان چهل و سومین رئیس جمهوری آمریکا سوگند یاد کرد. در جایگاه مخصوص مراسم تحلیف، ال گور، رقیب انتخاباتی و معاون ریاست جمهوری قبلی حضور داشت. ال گور با آن که آرای اکثریت را داشت اما با رای دیوان عالی آمریکا رقابت را به رقیبش واگذار کرده بود.
آن روز جرج اچ-دبلیو بوش، چهل و یکمین رئیس جمهوری آمریکا نیز در جایگاه تحلیف حاضر بود. پس از سوگند، بوش پسر، پدرش را که اشک شوق به چشم داشت در آغوش کشید. آخرین باری که پدر یک رئیس جمهور آنقدر عمر کرد تا در مراسم تحلیف فرزندش شرکت کند، ۴۰ سال پیش از آن بود؛ هنگامی که جوزف کندی در مراسم تحلیف جان اف کندی در سال ۱۹۶۱ شرکت کرد.
سال ۱۹۹۳:
بیل کلینتون، در اولین مراسم تحلیف خود شعار تغییر می داد و به مردم آمریکا گفت «برای نوسازی آمریکا، باید پرجرات بود.»
در این مراسم مایا آنگلو، شاعر آمریکایی حاضر بود که او نیز در آرکانزاس بزرگ شده بود. او در مراسم شعری قرائت کرد که در مدح تنوع آمریکا بود. خانم آنگلو، پس از رابرت فراست، که در مراسم تحلیف جان اف کندی در سال ۱۹۶۱ شعرخوانی کرده بود، اولین شاعری بود که در مراسم تحلیف ریاست جمهوری حاضر می شد.
آن شب، بیل کلینتون در مراسم جشنی در آرکانزاس همراه با بن ای-کینگ، خواننده موسیقی سول، ساکسوفون نواخت.
سال ۱۹۸۹:
جرج اچ-دبلیو بوش، (جرج بوش پدر) در دویستمین سالگرد ریاست جمهوری در آمریکا سوگند خورد و بنابراین یکی از دو کتاب مقدسی که جرج بوش دستش را بر آن گذاشت تا سوگند یاد کند، همانی بود که جرج واشنگتن در سال ۱۷۸۹ بر آن دست گذاشته بود. کتاب مقدس دوم متعلق به خانواده بوش بود.
جرج بوش پدر، نطق مراسم تحلیف خود را با یادی از رونالد ریگان آغاز کرد. جرج بوش معاون ریگان بود. او گفت «ریگان مردی بود که در قلب ها و تاریخ ما جایگاهی ماندگار یافت.»
آن روز، اولین بار در شصت سال بود که رئیس جمهوری جدید و سابق هر دو از یک حزب بودند.
سال های ۱۹۸۱ و ۱۹۸۵:
رونالد ریگان، در حضور جیمی کارتر در یک روز استثنائا گرم ژانویه، به عنوان چهلمین رئیس جمهوری آمریکا سوگند یاد کرد. اما آنچه که دقایقی پس از ادای سوگند رخ داد، این روز تحلیف را متفاوت ساخت: ایران ۵۲ گروگان آمریکایی را پس از ۴۴۴ روز آزاد کرد.
توافق پیچیده آزادی گروگان های آمریکایی در ایران، در آخرین هفته های دولت کارتر با ایران شکل گرفت. اما کسی که خبر رهسپار شدن گروگان ها به آمریکا را اعلام کرد، ریگان بود.
ریگان گفت که حدود نیم ساعت قبل هواپیمای گروگان های آمریکایی ایران را ترک کرده و «دیگر از ایران رها شده اند.»
چهار سال بعد، تحلیف دوم ریگان شکلی متفاوت داشت. آن مراسم به علت سرمای بیش از حد هوا، در فضای داخلی برگزار شد و مراسم رژه سنتی نیز لغو شد.
سال ۱۹۷۷:
جیمی کارتر یک مراسم تحلیف مردمی می خواست. به همین دلیل قسمت معمول سوار شدن بر لیموزین از کنگره آمریکا در خیابان پنسیلوانیای واشنگتن طی مراسم رژه را لغو کرد. به جای سوار شدن بر لیموزین، کارتر تصمیم گرفت در مراسم رژه پیاده شرکت کند. جیمی کارتر دست در دست همسرش روزالین جمعیت شرکت کنندگان را تعجب زده کرد.
سپس جک و جف، پسران کارتر نیز به والدینشان پیوستند. بعد از آن تقریبا در انتهای رژه، امی، دختر ۹ ساله خانواده نیز به آنان پیوست.
مثلا چند مراسم تحلیف اخیر در آمریکا صحنه رویدادهای غیرمنتظره بودند:
سال ۲۰۰۹
باراک اوباما، در ۲۰ ژانویه ۲۰۰۹ به عنوان اولین رئیس جمهوری سیاه پوست آمریکا سوگند یاد کرد. جمعیتی بی سابقه حدود ۱ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر در مرکز پایتخت آمریکا برای شرکت در این مراسم جمع شدند. در این مراسم، یک اتفاق غیرمنتظره ناظران را غافلگیر کرد. جان رابرتز، رئیس دیوان عالی آمریکا بخش اول متن سوگند را قرائت کرد و اوباما، پیش از آن که رابرتز تمام کند، شروع به تکرار آن کرد. سپس رابرتز در متن سوگند ریاست جمهوری که باید مطابق قانون اساسی دقیق پیش برود، یک کلمه را جابه جا گفت. اوباما بلافاصله شروع به تکرار جمله کرد اما ناگهان متوقف شد تا بگذارد رابرتز جمله اش را تصحیح کند. این بار رابرتز کلمه جابه جا شده را سر جایش ادا کرد اما یک کلمه دیگر را جاانداخت. و بعد آقای اوباما دوباره همان جمله اشتباه اولیه را تکرار کرد.
باراک اوباما و جان رابرتز، در میان تماشاچیان مشتاق، مراسم سوگند را لبخند بر لب تمام کردند. کاخ سفید اعلام کرد که «تپق» را نادیده می گیرد و ریاست جمهوری اوباما را می پذیرد. با این وجود، رابرتز فردای آن روز در جمع گروهی کوچک از خبرنگاران در کاخ سفید، یک بار دیگر مراسم سوگند را بدون غلط برگزار کرد.
سال ۲۰۰۱:
پس از رقابت های انتخاباتی سال ۲۰۰۰، جرج دبلیو بوش، به عنوان چهل و سومین رئیس جمهوری آمریکا سوگند یاد کرد. در جایگاه مخصوص مراسم تحلیف، ال گور، رقیب انتخاباتی و معاون ریاست جمهوری قبلی حضور داشت. ال گور با آن که آرای اکثریت را داشت اما با رای دیوان عالی آمریکا رقابت را به رقیبش واگذار کرده بود.
آن روز جرج اچ-دبلیو بوش، چهل و یکمین رئیس جمهوری آمریکا نیز در جایگاه تحلیف حاضر بود. پس از سوگند، بوش پسر، پدرش را که اشک شوق به چشم داشت در آغوش کشید. آخرین باری که پدر یک رئیس جمهور آنقدر عمر کرد تا در مراسم تحلیف فرزندش شرکت کند، ۴۰ سال پیش از آن بود؛ هنگامی که جوزف کندی در مراسم تحلیف جان اف کندی در سال ۱۹۶۱ شرکت کرد.
سال ۱۹۹۳:
بیل کلینتون، در اولین مراسم تحلیف خود شعار تغییر می داد و به مردم آمریکا گفت «برای نوسازی آمریکا، باید پرجرات بود.»
در این مراسم مایا آنگلو، شاعر آمریکایی حاضر بود که او نیز در آرکانزاس بزرگ شده بود. او در مراسم شعری قرائت کرد که در مدح تنوع آمریکا بود. خانم آنگلو، پس از رابرت فراست، که در مراسم تحلیف جان اف کندی در سال ۱۹۶۱ شعرخوانی کرده بود، اولین شاعری بود که در مراسم تحلیف ریاست جمهوری حاضر می شد.
آن شب، بیل کلینتون در مراسم جشنی در آرکانزاس همراه با بن ای-کینگ، خواننده موسیقی سول، ساکسوفون نواخت.
سال ۱۹۸۹:
جرج اچ-دبلیو بوش، (جرج بوش پدر) در دویستمین سالگرد ریاست جمهوری در آمریکا سوگند خورد و بنابراین یکی از دو کتاب مقدسی که جرج بوش دستش را بر آن گذاشت تا سوگند یاد کند، همانی بود که جرج واشنگتن در سال ۱۷۸۹ بر آن دست گذاشته بود. کتاب مقدس دوم متعلق به خانواده بوش بود.
جرج بوش پدر، نطق مراسم تحلیف خود را با یادی از رونالد ریگان آغاز کرد. جرج بوش معاون ریگان بود. او گفت «ریگان مردی بود که در قلب ها و تاریخ ما جایگاهی ماندگار یافت.»
آن روز، اولین بار در شصت سال بود که رئیس جمهوری جدید و سابق هر دو از یک حزب بودند.
سال های ۱۹۸۱ و ۱۹۸۵:
رونالد ریگان، در حضور جیمی کارتر در یک روز استثنائا گرم ژانویه، به عنوان چهلمین رئیس جمهوری آمریکا سوگند یاد کرد. اما آنچه که دقایقی پس از ادای سوگند رخ داد، این روز تحلیف را متفاوت ساخت: ایران ۵۲ گروگان آمریکایی را پس از ۴۴۴ روز آزاد کرد.
توافق پیچیده آزادی گروگان های آمریکایی در ایران، در آخرین هفته های دولت کارتر با ایران شکل گرفت. اما کسی که خبر رهسپار شدن گروگان ها به آمریکا را اعلام کرد، ریگان بود.
ریگان گفت که حدود نیم ساعت قبل هواپیمای گروگان های آمریکایی ایران را ترک کرده و «دیگر از ایران رها شده اند.»
چهار سال بعد، تحلیف دوم ریگان شکلی متفاوت داشت. آن مراسم به علت سرمای بیش از حد هوا، در فضای داخلی برگزار شد و مراسم رژه سنتی نیز لغو شد.
سال ۱۹۷۷:
جیمی کارتر یک مراسم تحلیف مردمی می خواست. به همین دلیل قسمت معمول سوار شدن بر لیموزین از کنگره آمریکا در خیابان پنسیلوانیای واشنگتن طی مراسم رژه را لغو کرد. به جای سوار شدن بر لیموزین، کارتر تصمیم گرفت در مراسم رژه پیاده شرکت کند. جیمی کارتر دست در دست همسرش روزالین جمعیت شرکت کنندگان را تعجب زده کرد.
سپس جک و جف، پسران کارتر نیز به والدینشان پیوستند. بعد از آن تقریبا در انتهای رژه، امی، دختر ۹ ساله خانواده نیز به آنان پیوست.