در شرایطی که بسیاری تصور می کنند بسیاری از چالش ها و دشواری های خانواده های مهاجر در کشور مادری می مانند و با مهاجرت به کشوری جدید به معنای اقامت در جامعه ای مدرن خواهد بود که بیشتر اوقات به برابری های جنسیتی احترام می گذارد اما واقعیت این است که تعداد بسیار زیادی از جوامع مهاجر کوله بار آداب و رسوم، سنت ها، مسائل دینی و عقاید فردی گاه مذهبی و افراطی را با خود به کشور میزبان می برند.
زنان خانواده های مهاجر نه تنها بسیاری از فشارهای مهاجرت را به دوش می کشند و اغلب وظیفه ایجاد تعادل بین اعضای خانواده در جامعه جدید را به عهده دارند بلکه بسیاری از آن ها مسئول پر کردن شکاف های روحی و روانی ناشی از جدایی از ریشه ها از کشور مادری هستند.
در این میانه، موانع زبانی، تفاوت های فرهنگی، تغییرات عمیقی که در محیط زندگی، آب و هوا و شرایط مالی خانواده به وجود می آیند نیز می توانند منشا اختلافات بین اعضای خانواده باشد.
تحقیقات گسترده در مورد زندگی مهاجران، به ویژه در کشورهایی همچون آمریکا و کانادا حاکی از این واقعیت است که خانواده های مهاجر بخش بزرگی از آداب و رسوم و سنت ها و گاه دیدگاه های عقیدتی افراطی وتعصبات خانوادگی و دینی را با خود به کشور میزبان می برند.
مردانی که در کشورهای مادری به دلیل ویژگی های فرهنگی، مردسالاری حاکم بر فرهنگ و جامعه و تربیت خانوادگی و کسب قدرت و نابرابری در نظام خانواده بر زنان خود خشونت اعمال می کردند، به احتمال بسیار پس از کوچ اصلاح نخواهند شد و به روند پیشین خود ادامه می دهند.
نتایج پژوهش های مربوط به زندگی مهاجران، به ویژه در خانواده های متعلق به کشورهای در حال توسعه حاکی از آن است که خشونت داخلی علیه زنان مهاجر حتی پس از مهاجرت به کشوری جدید و مدرن و اغلب دموکراتیک ادامه پیدا می کند.
بر اساس تحقیقات انجام شده، بسیاری از زنان مهاجر به دلیل ناآشنا بودن با محیط جدید، نظام های حمایتی و خدمات بهداشتی و درمانی که در جامعه میزبان ارائه می شوند، شرم و حیا، موانع زبانی و ترس و وحشت نهادینه شده در داخل نظام خانواده و تسلط مرد بر رفت و آمد زن از درخواست کمک خودداری می کنند و در نتیجه چرخه خشونت داخلی در این خانواده ها ادامه پیدا می کنند.
در برخی از خانواده های مهاجر مقیم کانادا هنوز دختران زیر سن قانونی وادار به ازدواج می شوند، بعضی از دختران نوجوان خانواده های متعصب و افراطی قربانی فشارهای روانی پدر و برادران خود می شوند و گاه اخباری در مورد فرار این دختران از خانه، خودکشی و حتی قتل آن ها به دست پدر و برادر منتشر می شوند.
طی سال های گذشته، اخبار مربوط به ازدواج های اجباری دختران خردسال، خشونت داخلی، آزار و اذیت جسمی، ضرب و شتم، قتل های ناموسی در صدر اخبار مربوط به خانواده های مهاجر قرار داشته است.
این اخبار برای کشورهای میزبان و سیاستگذاران دولت ها به منزله زنگ هشداری بوده تا برای محافظت از زنان مهاجر و پناهنده ای که حتی در چارچوب خانواده نیز در برابر خشونت و آزار و اذیت آسیب پذیر هستند، قوانین و مقررات جدیدی تدوین کنند.
با این وجود، این قوانین همیشه به طور کامل قابل اجرا و موثر نیستند و تعصبات خانوادگی، نگرانی از واکنش همسران متعصب و رعایت آبرو و اسم و رسم خانواده سبب می شود که زنان قربانی در برابر خشونت داخلی، آزار و اذیت و تبعیض سکوت اختیار کنند و چرخه باطل خشونت و نابرابری ادامه پیدا می کند.
بر اساس تحقیق استاد جامعه شناسی دانشگاه گوئلف استان انتاریو در کانادا، طی دهه گذشته ١٦٤ مورد قتل به دلیل خشونت های داخلی و قتل ناموسی در این کشور ثبت و ٧٣ درصد از این موارد در خشونت داخلی و اغلب در خانواده های مهاجر مشاهده شده است.
میرنا داوسون، استاد دانشگاه گوئلف که این پژوهش را انجام داده با طراحی یک تارنما قصد دارد تا با آگاهی رسانی و آموزش خانواده ها از خشونت های داخلی و خانوادگی و قتل های ناموسی پیشگیری کند.
خبرگزاری رسمی کانادا نیز روز ۵ فوریه از تشکیل دادگاه هایی در ایالت بریتیتش کلمبیا برای رسیدگی به پرونده هایی خبر داد که به طور ویژه به خشونت های داخلی رسیدگی خواهند کرد. براساس این خبر، این دادگاه ها پرونده هایی را مورد بررسی قرار می دهد که زنان مهاجر، پناهنده، بومی و زنانی که ناتوانی جسمی دارند قربانی خشونت داخلی می شوند.
چالش رویارویی با خشونت های داخلی مختص زنان مهاجری که به آمریکا، کانادا، استرالیا و یا اروپا کوچ می کنند نیست، بلکه در خانواده های بومی و متولد این کشور نیز خشونت های داخلی و انواع قتل های ناشی از اختلالات روحی و روانی مشاهده می شود.
زنان خانواده های مهاجر نه تنها بسیاری از فشارهای مهاجرت را به دوش می کشند و اغلب وظیفه ایجاد تعادل بین اعضای خانواده در جامعه جدید را به عهده دارند بلکه بسیاری از آن ها مسئول پر کردن شکاف های روحی و روانی ناشی از جدایی از ریشه ها از کشور مادری هستند.
در این میانه، موانع زبانی، تفاوت های فرهنگی، تغییرات عمیقی که در محیط زندگی، آب و هوا و شرایط مالی خانواده به وجود می آیند نیز می توانند منشا اختلافات بین اعضای خانواده باشد.
تحقیقات گسترده در مورد زندگی مهاجران، به ویژه در کشورهایی همچون آمریکا و کانادا حاکی از این واقعیت است که خانواده های مهاجر بخش بزرگی از آداب و رسوم و سنت ها و گاه دیدگاه های عقیدتی افراطی وتعصبات خانوادگی و دینی را با خود به کشور میزبان می برند.
مردانی که در کشورهای مادری به دلیل ویژگی های فرهنگی، مردسالاری حاکم بر فرهنگ و جامعه و تربیت خانوادگی و کسب قدرت و نابرابری در نظام خانواده بر زنان خود خشونت اعمال می کردند، به احتمال بسیار پس از کوچ اصلاح نخواهند شد و به روند پیشین خود ادامه می دهند.
نتایج پژوهش های مربوط به زندگی مهاجران، به ویژه در خانواده های متعلق به کشورهای در حال توسعه حاکی از آن است که خشونت داخلی علیه زنان مهاجر حتی پس از مهاجرت به کشوری جدید و مدرن و اغلب دموکراتیک ادامه پیدا می کند.
بر اساس تحقیقات انجام شده، بسیاری از زنان مهاجر به دلیل ناآشنا بودن با محیط جدید، نظام های حمایتی و خدمات بهداشتی و درمانی که در جامعه میزبان ارائه می شوند، شرم و حیا، موانع زبانی و ترس و وحشت نهادینه شده در داخل نظام خانواده و تسلط مرد بر رفت و آمد زن از درخواست کمک خودداری می کنند و در نتیجه چرخه خشونت داخلی در این خانواده ها ادامه پیدا می کنند.
در برخی از خانواده های مهاجر مقیم کانادا هنوز دختران زیر سن قانونی وادار به ازدواج می شوند، بعضی از دختران نوجوان خانواده های متعصب و افراطی قربانی فشارهای روانی پدر و برادران خود می شوند و گاه اخباری در مورد فرار این دختران از خانه، خودکشی و حتی قتل آن ها به دست پدر و برادر منتشر می شوند.
طی سال های گذشته، اخبار مربوط به ازدواج های اجباری دختران خردسال، خشونت داخلی، آزار و اذیت جسمی، ضرب و شتم، قتل های ناموسی در صدر اخبار مربوط به خانواده های مهاجر قرار داشته است.
این اخبار برای کشورهای میزبان و سیاستگذاران دولت ها به منزله زنگ هشداری بوده تا برای محافظت از زنان مهاجر و پناهنده ای که حتی در چارچوب خانواده نیز در برابر خشونت و آزار و اذیت آسیب پذیر هستند، قوانین و مقررات جدیدی تدوین کنند.
با این وجود، این قوانین همیشه به طور کامل قابل اجرا و موثر نیستند و تعصبات خانوادگی، نگرانی از واکنش همسران متعصب و رعایت آبرو و اسم و رسم خانواده سبب می شود که زنان قربانی در برابر خشونت داخلی، آزار و اذیت و تبعیض سکوت اختیار کنند و چرخه باطل خشونت و نابرابری ادامه پیدا می کند.
بر اساس تحقیق استاد جامعه شناسی دانشگاه گوئلف استان انتاریو در کانادا، طی دهه گذشته ١٦٤ مورد قتل به دلیل خشونت های داخلی و قتل ناموسی در این کشور ثبت و ٧٣ درصد از این موارد در خشونت داخلی و اغلب در خانواده های مهاجر مشاهده شده است.
میرنا داوسون، استاد دانشگاه گوئلف که این پژوهش را انجام داده با طراحی یک تارنما قصد دارد تا با آگاهی رسانی و آموزش خانواده ها از خشونت های داخلی و خانوادگی و قتل های ناموسی پیشگیری کند.
خبرگزاری رسمی کانادا نیز روز ۵ فوریه از تشکیل دادگاه هایی در ایالت بریتیتش کلمبیا برای رسیدگی به پرونده هایی خبر داد که به طور ویژه به خشونت های داخلی رسیدگی خواهند کرد. براساس این خبر، این دادگاه ها پرونده هایی را مورد بررسی قرار می دهد که زنان مهاجر، پناهنده، بومی و زنانی که ناتوانی جسمی دارند قربانی خشونت داخلی می شوند.
چالش رویارویی با خشونت های داخلی مختص زنان مهاجری که به آمریکا، کانادا، استرالیا و یا اروپا کوچ می کنند نیست، بلکه در خانواده های بومی و متولد این کشور نیز خشونت های داخلی و انواع قتل های ناشی از اختلالات روحی و روانی مشاهده می شود.