بیش از ۱۳۰ تن از کنشگران و فعالان مدنی در داخل و خارج از کشور با انتشار بیانیه‌ای در روز چهارشنبه ۱۶ خرداد، به محاکمه نرگس محمدی اعتراض و حمایت خود را از «کارزار هم‌صدایی علیه آزار جنسی» و بند زنان اوین اعلام کردند.
این بیانیه در پی دعوت نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل، از عموم مردم برای پیوستن به «کارزار هم‌صدایی علیه آزار جنسی» و روایت و قضاوت مردمی درباره تجاوز و تعرض جنسی به ویژه در زندانهای جمهوری اسلامی، توسط ۱۷۰ فعال مدنی که خود را روایتگر خشونت و تجاوز جنسی نامیده اند منتشر شد.
امضا کنندگان این بیانیه اعلام کردند که «ما هم‌صدا با دیگر زندانیان بند زنان زندان اوین، محاکمه مجدد نرگس محمدی را محکوم می‌کنیم و معتقدیم خشونت جنسی به‌طور سیستماتیک و به‌عنوان ابزار حذف و سرکوب علیه معترضان بازداشت‌شده استفاده شده است.»
این بیانیه با تقدیر از روایتگری نرگس محمدی درباره خشونت جنسی در زندان‌ها، می‌گوید طرح عناوین اتهامی چون «نشر اکاذیب» و «تبلیغ علیه نظام» علیه نرگس محمدی درپی بی‌اعتبارسازی سنت مقاومت از طریق روایت کردن و شهادت دادن و انکار خشونت‌های رخ‌داده است.
در این بیانیه تصریح شده است که نرگس محمدی «بارها خشونت‌های رفته بر تن زنان زندانی را علنی کرده است؛ از تعرض جنسی و ضرب‌وشتم گرفته تا تهدید به تجاوز.»
این بیانیه در ادامه با اعتراض به محاکمه این زندانی سیاسی و فعال حقوق بشر می‌افزاید: «حالا او قرار است به دلیل انتشار همین روایات به اتهام «نشر اکاذیب» محاکمه شود و خواستار برگزاری دادگاه به‌صورت علنی است تا دیگر شاهدان خشونت‌های جنسی نیز امکان حضور و شهادت‌دادن را داشته باشند.»
این بیانیه تشریح کرده است که روایتگری در برابر خشونت «راهی برای مقاومت بوده است» و سرکوب و تعرض و آزار جنسی «ابزاری برای ترساندن، سرکوب مضاعف و حذف زنان از عرصه‌‌های فعالیت اجتماعی و سیاسی» است.
امضا کنندگان این بیانیه که خود را «حافظه روایات این خشونت‌ها» خوانده اند، شامل شمار گسترده ای از فعالان زن است که می‌گویند: «همگام با بند زنان زندان اوین، کنار راویان حقیقت ایستاده‌ایم و همچنان به ثبت و بازگویی روایات آزار جنسی بازداشت‌شدگان این سال‌ها، از دهه ۶۰ تاکنون ادامه می‌دهیم.»
آتنا دائمی، مهناز محمدی، پرستو فروهر، پروین اردلان، آسیه امینی، منصوره شجاعی، فریبا بلوچ، مهرانگیز کار، منیره برادران، نیلوفر بیضایی و شهلا انتصاری از جمله امضاکنندگان نامه هستند.
نرگس محمدی سه‌شنبه ۱۵ خرداد، در پستی در اینستاگرام با تاکید بر اینکه تجاوز و تعرض جنسی می‌تواند به عنوان ابزاری ویرانگر توسط برخی رژیم‌های سیاسی علیه کسانی که به عنوان «دیگری» تلقی می‌شوند، مورد استفاده قرار بگیرد تصریح کرد:«اکنون تعرض، تجاوز و اذیت و آزار جنسی ابزار شکنجه، تهدید و اعتراف‌گیری حکومتی است که سعی می‌کند جنبش‌های اعتراضی مردمی را به عقب براند.»
برنده جایزه صلح نوبل سال ۲۰۲۳ همچنین با اشاره به تاریخ معاصر ایران به ویژه در دهه ۶۰ و «فاجعه کهریزک» و اقرار برخی مقامات جمهوری اسلامی به آزار جنسی زندانیان تصریح کرد:«آمران و عاملان چنین فجایعی هیچگاه در مقام پاسخگویی قرار نگرفته‌اند در عوض روایتگران و افشاکنندگان آزار جنسی در جمهوری اسلامی همواره محاکمه و مجازات شده‌اند.»
نرگس محمدی که تاکنون سه بار به دلیل روایتگری آزار در دادگاه محکوم شده است، در ۱۹ خرداد ۱۴۰۳ برای چهارمین بار در این زمینه محاکمه می‌شود.
سی و شش نفر از زنان زندانی سیاسی عقیدتی زندان اوین، دوشنبه ۱۴ خرداد، در بیانیه‌ای درخواست کرده‌اند دادگاه نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل و زندانی سیاسی در تاریخ ۱۹ خرداد «به صورت علنی و با حضور شاهدان و راویان آزار اذیت و تعرض جنسی و با حضور رسانه‌های مستقل» برگزار شود.
نرگس محمدی طی سه دهه گذشته بارها بازداشت و زندانی شده و در آخرین پرونده قضایی، به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به ۱۰ سال حبس محکوم شد و در حال حاضر در زندان اوین تهران است.