برگردان مقاله روزنامه واشنگتن پست به قلم لایونل اشرایور، نویسنده آمریکایی ۱۱ رمان تحسین شده آمریکایی.
در دنیای امروز اضافه وزن تابوی بزرگی است. اگر در جوامعی زندگی می کردیم که چاقی را ویژگی مثبتی تلقی می کردند، و به جای رژیم لاغری گرفتن، رژیم چاقی معمول و متعارف بود و شخصیت های مشهور اگر لاغر بودند به شهرت نمی رسیدند، آیا به همین میزان خواهان کاهش وزن بودیم؟
اندیشه «لاغر خوب است و چاق بد» چنان در جوامع امروز به ویژه در غرب نهادینه شده که تصور اندیشه ای متفاوت از آن غیرممکن به نظر می رسد.
برخی بر‌آنند که تندرستی در لاغری است. اما تندرستی نزد افراد گوناگون معانی گوناگونی دارد. به بیان دیگر، تندرستی مفهومی انتزاعی است. قریب به اتفاق کسانی که به طور مرتب ورزش می کنند، این کار را با هدف زیباتر شدن انجام می دهند. هدفشان سوزاندن کالری است برای آنکه ظاهر بهتری داشته باشند. هدفشان تقویت ماهیچه هایشان است برای آنکه عده بیشتر آنها را بپسندند.
درست است که می توان کاری را به دلایل گوناگون انجام داد. یعنی هدفی را دنبال کرد که با رسیدن به آن، بیش از یک منظور تامین می شود. اما واقعیت آن است که آنها که لاغرند و ورزشکار، خود را برتر از دیگرانی می دانند که اهل تحرک نیستند و اضافه وزن دارند. از این روی به آنها فخر می فروشند.
رژیم گرفتن و ورزش کردن آنها عمدتا با هدف زیبایی انجام می شود و به این دلیل، از ظاهر خود راضی اند و انتظار دارند که دیگران نیز آنها را به خاطر ظاهر بهتر، انسان های برتری بشناسند.
بسیاری از آمریکاییان معتقدند که کسانی که اضافه وزن دارند، منابع درمان و تامین اجتماعی جامعه آمریکا را هدر می دهند. بخشی از این اعتقاد در واقعیت ریشه دارد. اما شیوه رفتار ما با بدنمان مثل شیوه خانه داری و تمیز کاریمان است، عمدتا به کسی زیان مالی نمی رساند و آسیبی وارد نمی کند.
انگیزه دیگری که برای فعالیت بدنی و ورزش وجود دارد، مبارزه با سیر زمان و روند پیری است. بسیاری از کسانی که پا به میانسالی می گذارند، می خواهند تا آنجا که می توانند، زمان را متوقف نگاه دارند تا دیرتر پیر شوند، قوی تر باشند، و خوش ظاهرتر بمانند.
دوری گزیدن از افراد چاق و موانست با آنها ممکن است ناشی از واقعیت دیگری هم باشد: هراس از اضافه وزن، و بیم از «واگیر» بودن اضافه وزن دیگران. طوری که گویی این اضافه وزن در اثر همنشینی با کسی که اضافه وزن دارد، ممکن است به همنشینش منتقل شود.
اما به همان اندازه که اضافه وزن دردسرساز و خطرآفرین است و سلامتی را تهدید می کند، کمبود وزن ناشی از کم خوراکی و ابتلا به آنورکسیا (لاغری مفرط ناشی از بی اشتهایی) هم می تواند مرگبار باشد؛ چنانکه آمار این واقعیت را تایید می کند.
.
اندیشه «لاغر خوب است و چاق بد» چنان در جوامع امروز به ویژه در غرب نهادینه شده که تصور اندیشه ای متفاوت از آن غیرممکن به نظر می رسد.
برخی بر‌آنند که تندرستی در لاغری است. اما تندرستی نزد افراد گوناگون معانی گوناگونی دارد. به بیان دیگر، تندرستی مفهومی انتزاعی است. قریب به اتفاق کسانی که به طور مرتب ورزش می کنند، این کار را با هدف زیباتر شدن انجام می دهند. هدفشان سوزاندن کالری است برای آنکه ظاهر بهتری داشته باشند. هدفشان تقویت ماهیچه هایشان است برای آنکه عده بیشتر آنها را بپسندند.
درست است که می توان کاری را به دلایل گوناگون انجام داد. یعنی هدفی را دنبال کرد که با رسیدن به آن، بیش از یک منظور تامین می شود. اما واقعیت آن است که آنها که لاغرند و ورزشکار، خود را برتر از دیگرانی می دانند که اهل تحرک نیستند و اضافه وزن دارند. از این روی به آنها فخر می فروشند.
رژیم گرفتن و ورزش کردن آنها عمدتا با هدف زیبایی انجام می شود و به این دلیل، از ظاهر خود راضی اند و انتظار دارند که دیگران نیز آنها را به خاطر ظاهر بهتر، انسان های برتری بشناسند.
بسیاری از آمریکاییان معتقدند که کسانی که اضافه وزن دارند، منابع درمان و تامین اجتماعی جامعه آمریکا را هدر می دهند. بخشی از این اعتقاد در واقعیت ریشه دارد. اما شیوه رفتار ما با بدنمان مثل شیوه خانه داری و تمیز کاریمان است، عمدتا به کسی زیان مالی نمی رساند و آسیبی وارد نمی کند.
انگیزه دیگری که برای فعالیت بدنی و ورزش وجود دارد، مبارزه با سیر زمان و روند پیری است. بسیاری از کسانی که پا به میانسالی می گذارند، می خواهند تا آنجا که می توانند، زمان را متوقف نگاه دارند تا دیرتر پیر شوند، قوی تر باشند، و خوش ظاهرتر بمانند.
دوری گزیدن از افراد چاق و موانست با آنها ممکن است ناشی از واقعیت دیگری هم باشد: هراس از اضافه وزن، و بیم از «واگیر» بودن اضافه وزن دیگران. طوری که گویی این اضافه وزن در اثر همنشینی با کسی که اضافه وزن دارد، ممکن است به همنشینش منتقل شود.
اما به همان اندازه که اضافه وزن دردسرساز و خطرآفرین است و سلامتی را تهدید می کند، کمبود وزن ناشی از کم خوراکی و ابتلا به آنورکسیا (لاغری مفرط ناشی از بی اشتهایی) هم می تواند مرگبار باشد؛ چنانکه آمار این واقعیت را تایید می کند.
.