مصر با برگزاری انتخابات پارلمانی قدم به مرحله جديدی از گذار تاريخی خود گذاشته است. مرحله ای که از روز دوشنبه هفتم آذر آغاز شده و به مدت سه ماه ادامه خواهد داشت.
مردم مصر در حالی قدم در اين مسير گذاشته اند که بعد از يک سال پرفراز و نشيب مبارزه با رژيم حسنی مبارک، و هفته ها اعتراض و خونريزی با دولت بر آمده از انقلاب، نمی دانند اين راه به کجا رهنمون خواهد شد.
يک رأی دهنده می گويد: اين لحظه ای است که مردم مصر برايش جنگيدند، انتخاباتی که نتيجه اش شايد همه را به حيرت وادارد.
اما حبيبه ال حسينی، دانشجوی دانشگاه آمريکايی قاهره، چندان به نتيجه آن خوشبين نيست و می گويد: من واقعاً دلم نمی خواست بدبين باشم. من آرزوی آينده بهتر را دارم. اما فکر نمی کنم در حال حاضر شرايط برای تحقق اين آرزو مساعد باشد، اما آن روز حتماً خواهد رسيد.
اين موضوع در کلاس علوم سياسی حبيبه به بحث گذاشته شد.
سعيد صادق، استاد علوم سياسی، از دانشجويان در مورد شرکت در اعتراضات اخير می پرسد: چند نفر از شما تا حالا در تظاهرات ميدان تحرير شرکت کرده ايد؟ دو؟ فقط دو نفر؟
حبيبه می گويد، دلش می خواهد برای ديدن تظاهرات به ميدان تحرير برود، اما قصد شرکت در تظاهرات را ندارد و می افزايد: ما در شرايط متزلزلی قرار داريم، اقتصادمان به هم ريخته است، به نظرم ما اکنون نبايد تمرکزمان را روی اين مسائل بگذاريم. آنها، برای مثال معترضان، در حال حاضر بايد همه تمرکزشان را روی اقتصاد، توريسم، يا هر چيز ديگری غير از اين بگذارند.
سعيد صادق معتقد است جريانات بهار عرب باعث شده وجود دولت نظامی به مردم، احساس امنيت بيشتری بدهد و می گويد: ارتش در واقع از طبقه متوسط شهری تشکيل شده و آنها منافع اقتصادی زيادی دارند.
اما مسبب درگيريهای اخير در ميدان تحرير فقط ارتش نيست. صادق می گويد: منشاء بسياری از تنشهای اخير سياستمداران اسلام گرا هستند.
بزرگترين چالش تحصيلکردگانی نظير سعيد صادق در محيط دانشگاه اين است که به دانشجويان نشان دهند، در کجای اين گذرگاههای تاريخی مصر، قرار دارند.
به باور تحليلگران سياسی، در حال حاضر مهم نيست که بسياری از مردم مصر تا چه حد نسبت به آينده کشورشان ترديد دارند، چون پاسخ بسياری از سئوالات با نتيجه انتخابات پارلمانی، مشخص خواهد شد.