کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد، که بر مسایل اجتماعی، فرهنگی و انسانی تمرکز دارد، اخیرا پیش نویس قطعنامه ای را تصویب کرد که آنچه آنرا افترای مذهبی می نامد محکوم می کند. ۷۶ کشور رای موافق دادند؛ ۶۴ کشور، از جمله آمریکا، با آن مخالفت کردند، و ۴۲ کشور رای ممتنع دادند. قطعنامه با ۱۲ رای اضافی، که ۱۴ رای از سال پیش کمتر بود، از تصویب گذشت.
آمریکا در بحث با سازمان کشورهای اسلامی و دیگر حامیان قطعنامه برای یافتن راهی جهت حل مشکل ناشکیبایی مذهبی و نفرت شرکت داشت. اما، آن گونه که جان سامیس، قائم مقام نماینده آمریکا در کمیته سوم، پیش از رای گیری توضیح داد، متن قطعنامه قابل قبول نبود، به نگرانی های اصلی آمریکا نمی پرداخت، و با پیچیدگی های منفی، هم برای آزادی مذهب و هم آزادی بیان، همراه بود. سامیس گفت: «قطعنامه هنوز می خواهد بیان را مهار و مجازات کند. حقوق بشر مقوله ای است که به افراد مربوط می شود، دولت ها، نهادها یا مذاهب آنرا تعیین نمی کنند - و زبان قطعنامه در مورد حقوق بشر باید چنین نگرشی را بازتاب دهد.»
هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه آمریکا نیز در سخنانی هنگام ارائه گزارش سالیانه آزادی بین المللی مذهبی در ۱۷ نوامبر، نگرانی های مشابهی ابراز داشت:
**** آمریکا به تمام ملت هایی که برای محکوم ساختن خطابه های نفرت انگیز دورهم جمع شده اند می پیوندد، اما از ممنوع کردن آن حمایت نمی کند. در حقیقت، آزادی بیان و آزادی مذهبی، هر دو برآیند این باور هستند که جوامع و افراد با گونه گونی عقاید بارور و غنی می شوند، و کوشش برای خفه کردن یا به زیر زمین کشاندن آنها، حتی وقتی به نام و به قصد حفاظت از جامعه صورت می گیرد، تاثیر معکوس دارد.
هیلاری کلینتون گفت: «جوامعی که در آنها آزادی مذهب و بیان شکوفا می شود، انعطاف پذیر تر، ثابت تر، آرامتر، و خلاق تر هستند. ما چنین حالتی را در طول تاریخ دیده ایم.. و در جهان امروز می بینیم.»
