پژوهش‌ها نشان داده است که دز هفتگی یک داروی دیابت منجر به کاهش وزن «قابل توجهی» در افراد چاق می شود. شرکت‌کننده‌های یک آزمایش ۷۲ هفته‌ای، ۲۰ درصد از وزن بدن خود را از دست دادند.
تاکنون بیشتر تلاش‌‌ها برای مقابله با چاقی بر رژیم غذایی و ورزش متمرکز بوده است، اما بسیاری از افرادی که به این روش وزن خود را کاهش می‌دهند، به مرور زمان دوباره دچار اضافه‌وزن می‌شوند.
حالا پژوهشگران می‌گویند یک داروی دیابت می تواند به افراد چاق کمک بیشتری در کاهش وزن کند.
داروی «تیرزپاتید» که با نام تجاری «مونجارو» فروخته می شود، چندی پیش برای مصرف افراد مبتلا به دیابت نوع دوم در آمریکا مجوز گرفت.
این دارو در افراد بدون دیابت در سه دز مورد مطالعه قرار گرفته است تا ببینند چقدر در کاهش وزن افراد چاق مؤثر است.
تیمی از پژوهشگران بین‌المللی که نتایج تحقیقات خود را در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر کرده‌اند، دو هزار و ۵۳۹ فرد دارای اضافه وزن یا چاق را به چهار گروه مساوی تقسیم کردند.
یک گروه، هفته‌ای یکبار دارونما تزریق کرد، در حالی که به سه گروه دیگر ۵ میلی‌گرم، ۱۰ میلی‌گرم یا ۱۵ میلی گرم داروی «تیرزپاتید» داده شد.
همچنین به تمامی شرکت‌کنندگان، جلسه‌های مشاوره در مورد سبک زندگی ارائه شد تا بتوانند غذاهای کم کالری بخورند و حداقل ۱۵۰ دقیقه فعالیت بدنی در هفته داشته باشند.
متوسط وزن بدن شرکت‌کننده‌ها ۱۰۴.۸ کیلوگرم بود که ۹۴.۵ درصد آنها، «چاق» تلقی می‌شدند. همچنین اکثر شرکت‌کننده‌ها زنان سفیدپوست بودند و به دیابت نیز مبتلا نبودند.
در پایان دوره ۷۲ هفته‌ای، شرکت‌کنندگانی که هر هفته ۵ میلی‌گرم تیرزپاتید دریافت کرده بودند، به طور متوسط ۱۶.۱ کیلوگرم وزن از دست دادند، آنهایی که ۱۰ میلی‌گرم مصرف کرده بودند به طور متوسط ۲۲.۲ کیلوگرم وزن کم کردند و کسانی که ۱۵ میلی‌گرم مصرف کرده بودند۲۳.۶ کیلوگرم کاهش وزن داشتند.
افرادی که دارونما تزریق کرده بودند نیز به طور متوسط ۲.۴ کیلوگرم وزن کم کردند.
این تیم پژوهشی گفت که ۵۷ درصد از افرادی که بالاترین دز دارو را دریافت کرده بودند، ۲۰ درصد یا بیشتر از وزن بدن خود را از دست دادند که این را می‌توان با ۳ درصد کاهش در افرادی که دارونما مصرف کرده بودند مقایسه کرد.
بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، چاقی سالانه باعث مرگ ۱.۲ میلیون نفر در اروپا می‌شود.
چندی پیش، رئیس پژوهشکده بیماری‌های گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی تهران نیز از افزایش ۵.۵ برابری تعداد افراد چاق از سال ۱۳۵۹ و ۲ برابر شدن مرگ‌های زودرس ناشی از بیماری‌های مربوط به چاقی در ایران خبر داد.