دنیس هاپر بازیگر، نقاش، تهیه کننده و کارگردان سینما که توانست با فیلم «ایزی رایدر» انقلابی در سینمای مستقل آمریکا به وجود بیاورد در سن ٧۴ سالگی به علت ابتلا به سرطان درشهر «ونیس» در حومه لس آنجلس درگذشت.
دنیس هاپر که برای نخستین بار در فیلم «شورش بی دلیل» در مقابل «جیمزدین» ظاهر شد، بعدها در دهه ۶٠ میلادی با کارگردانی و شرکت در فیلم «ایزی رایدرEasy Rider» در نقش یک هیپی موتور سوار به معروفیتی جهانی رسید. فیلمی که در آن او به همراه «پیترفوندا» و «جک نیکلسون» جهت فیلمسازی هالیوود را برای همیشه عوض کرد.
هاپر که علیرغم استعداد سرشار و دیدگاه پسا مدرنی به خاطر رفتار غیر معقول و غیرقابل پیش بینی که از روح آزاد و بی قید و بند او سرچشمه می گرفت هرگز نتوانست آنچنان که باید با جریان های اصلی صنعت فیلمسازی در هالیوود کنار بیاید، توانست از طریق فیلم های بیاد ماندنی چون «مخمل آبی» مهارت ها و شیوه بازیگری خاص خود را به نمایش بگذارد.
هاپر که در سال ٢٠٠٩ به سرطان پروستاتی غیرقابل معالجه مبتلا شده بود روز شنبه در خانه مسکونی خود در شهر ساحلی «ونیس» در لس آنجلس در حالی که اعضای خانواده و دوستان نزدیک او در کنارش بودند دار فانی را وداع گفت.
آخرین بار که دنیس هاپر با وجود بیماری در میان جمع حضور یافت در ماه مارس امسال بود که او برای دریافت ستاره مخصوص خود در «بلوار هالیوود» در مراسم ویژه ای که به این مناسبت برگزار می شد شرکت کرد. هاپر در حالی که ضعیف و لاغر به نظر می رسید در مقابل سینمای معروف «ایجیپشنEgyption » توانست چهار صد و سومین ستاره روی این پیاده رو را که به نام او مزین شده بود دریافت کند.
دنیس هاپر که از همان ابتدای دوران بازیگری به خاطر رفتار عصیان گرانه، استفاده از مشروب و مواد مخدر، فرصت های بی شماری را برای خلق یک زندگی حرفه ای جدی از دست داده بود یک بار در صحنه فیلمبرداری چنان «جان وین» را به خشم می آورد که این هنرپیشه قدیمی با تفنگ شروع به دویدن به دنبال او می کند.
اما این همه هنگامی فراموش شد که «دنیس هاپر» جوان و تازه کار به همراه یک بازیگر گمنام دیگر به نام «پیتر فوندا» فیلمنامه ای را درباره دو «هیپی» حشیش کش و دلال مواد مخدر که با موتورسیکلت از نواحی غربی و جنوبی آمریکا راهی نیواورلئان و جشن سالیانه «مارتی گرا» هستند فیلمی ساخت که امروز بنیان گذار جنبش سینمای مستقل آمریکا محسوب می شود.
شخصیت های«هاپر» و «فوندا» درداستان فیلم «ایزی رایدر» با یک وکیل جوان ودائم الخمری هم روبرو می شوند که نقش او را «جک نیکلسون» ایفا می کند واین نقشی است که نیکلسون را به جهانیان معرفی کرد هرچند دروحله اول دنیس هاپربا گزینش او برای ایفای این نقش مخالف بود.
دنیس هاپر درمورد فیلم «ایزی رایدر» درسال ٢٠٠٩ به آسوشیتد پرس گفته بود:« فیلم ایزی رایدر هرگز برای من داستان زندگی دوموتورسیکلت سوار محسوب نمی شود بلکه این فیلمی بود که برای نخستین بار شرایط و وضعیت سیاسی و اجتماعی آن زمان آمریکا را به صورتی غیرمتداول به نمایش می گذاشت.»
فیلم «ایزی رایدر» که تهیه کننده آن پیتر فوندا بود با ٣٨٠ هزار دلار ساخته شد ولی در همان سال اول فروش آن در سراسر جهان به بیش از ۴٠ میلیون دلار رسید. مبلغی که در آن زمان یک فروش گیشه خارق العاده به شمار می رفت.
این فیلم در زمان خود در جشنواره سینمایی «کن» در جنوب فرانسه سر و صدای زیادی بر پا کرد و از استقبال بی نظیر منتقدین برخوردار شد و «دنیس هاپر» و «پیترفوندا» همان سال نامزد دریاف جایزه اسکار بهترین فیلمنامه سال شدند. گذشته از این فیلم «ایزی رایدر» هم اکنون در فهرست ١٠٠ فیلم برجسته در «سینماتک» آمریکا نگهداری می شود. در سال ١٩٩٨ فیلم «ایزی رایدر» از طرف سازمان ملی ثبت آثار سینمایی ایالات متحده آمریکا به عنوان فیلمی که از لحاظ فرهنگی، اجتماعی و تاریخی ارزش نگهداری دارد ثبت شده است.
یک سال پس از «ایزی رایدر» با سرمایه گزاری استودیوی فیلمسازی یونیورسال، دنیس هاپر که اکنون عنوان برجسته ترین کارگردان جوان هالیوود را از آن خود ساخته بود به ساختن دومین فیلم خود «آخرین فیلم» پرداخت. این فیلم که سرنوشتی شبیه به عنوان آن داشت آنچنان شکست خورد که هالیوود به مدت ١٠ سال از دنیس هاپر روی برگرداند.
دراین دوران هاپر به کا ربازی در فیلم های اروپایی پرداخت اما درسال ١٩٧٩ دنیس هاپر یک بار دیگر و این بار با فیلم «آپاکالیپس اکنونApocolypse Now- » فیلمی درباره وقایع جنگ ویتنام - ساخته فرانسیس فورد کاپولا به صحنه بازگشت و یکی از بهترین بازی های خود را در نقش یک روزنامه نگار معتاد به مواد مخدر ارائه داد.
سال های بعد از این فیلم، دوران دشواری برای دنیس هاپر به همراه داشت. او چندین بار برای ترک مواد مخدر و الکل روانه کلینیک های مختلف شد و پیش از آن که بالاخره در اواخر دهه هشتاد موفق به ترک کامل این مواد شود یک بار نیز در یک آسایشگاه روانی در لس آنجلس بستری شد.
دنیس هاپر در چند سال گذشته در فیلم های مختلف هالیوود به ایفای نقش پرداخت اما بازی چشمگیر او در فیلم «مخمل آبی» Blue Velvet ساخته «دیوید لینچ» کارگردان موج نوی آمریکایی، نام او را در فهرست پنجاه نفری بهترین شخصیت منفی سینما قرار داد.
هاپر سال ها در منطقه «بوهمی» ساحل ونیس در خانه ای که آرشیتکت معروف «فرانک گری» آن را طراحی کرده زندگی می کرد. در سال های آخر زندگی، هاپر به عنوان مشاور با یک شرکت تبلیغاتی و فروش بیمه کارمی کرد. تمایلات سیاسی او نیز چون روحیه اش غیر قابل پیش بینی بود. او پس از آنکه مدتی به کمپین انتخاباتی حزب جمهوری خواه کمک های مالی می کرد ناگهان در سال ۲۰۰۸ به باراک اوباما رای داد.
دنیس هاپر در مزرعه کوچکی در «داج سیتی» کانزاس به دنیا آمد و در پنج سالگی با تماشای یک فیلم به شدت به سینما علاقه مند شد.