موسسه پیش بینی های راهبردی استراتفور گزارشی منتشر کرده است از استقرار نیروهای نظامی ایالات متحده و فرانسه در مناطق عجیب و غریب. نگاهی داریم به این گزارش.
استراتفور چندین گزارش از حرکات نظامی ایالات متحده و فرانسه دریافت کرده است. این حرکات می تواند توضیحات زیادی داشته باشد، و شاید با یکدیگر مرتبط نباشد؛ اما با توجه به بحران های متعددی که در نقاط مختلف جهان – به ویژه از شمال آفریقا تا خاورمیانه – در جریان است، به نظر می رسد این تحولات ارزش پیگیری داشته باشد.
شبکه ای ا که حرکات هواپیماها را در سراسر جهان ردیابی و پیگیری می کنند، گزارش کرده اند که روز سیزدهم سپتامبر دستکم دوازه هواپیما و هلیکوپتر نقل و انتقال نظامی از نوع ام سی-۱۳۰ اچ، اچ سی-۱۳۰ اِن، اچ سی-۱۳۰پی، و اِی سی-۱۳۰یو از اقیانوس اطلس عبور کردند و روانه شرق شدند. این نوع هواپیماها معمولا برای انجام مأموریت های ویژه – از جمله در همکاری نزدیک با نیروهای عملیات ویژه – به کار گرفته می شود. آخرین مقصد گزارش شده برای هواپیماهای نظامی، خلیج سودا در جزیره کرت یونان بود. مشخص نیست که هواپیماها کرت را ترک کرده اند یا نه، و موسسه استراتفور در تلاش است تا آنها را ردیابی کند.
تقریباً ده روز بعد، یعنی روز بیست و چهارم سپتامبر (سوم مهرماه)، همان شبکه ردیابی هواپیماها، متوجه شد که ۱۲ فروند جت جنگنده چندمنظوره اف/اِی-۱۸ هورنت، دو دو نوبت وارد پایگاه هوایی مورون در اسپانیا شد.
مقصد این اسکادران هوایی مشخص نیست؛ با این حال احتمال می رود راهی افغانستان برای تقویت نیروها در آن کشور باشد. اسکادران هاریر در جریان حمله چهاردهم سپتامبر به کمپ باستیون خسارات سنگینی متحمل شد، اما به زودی یک واحد هاریر دیگر جایگزین آن شد. بنابراین بعید است که استقرار اسکادران جدید در اسپانیا با این قضیه مرتبط باشد. این احتمال هم وجود دارد این هواپیماهای اف/اِی-۱۸ به سمت منطقه شورای همکاری خلیج فارس در حرکت باشند. تعدادی از فوج های برتری هوایی، از جمله اسکادران راپتور اف-۲۲، پیشتر در منطقه مستقر شده اند. اگر مورد این باشد، هدف از اعزام و استقرار اسکادران صرفاً تقویت یا جایگزینی نیروهایی است که در حال حاضر در آن منطقه مستقر هستند.
روز بیست و چهارم سپتامبر نیویورک تایمز مقاله ای منتشر کرد که در آن آمده بود عراق و ایالات متحده در باره موافقتنامه ای در حال گفتگو هستند که نتیجه اش می تواند بازگشتن واحدهای کوچک سربازان آمریکایی به عراق برای مأموریت های آموزشی باشد. بنا به گفته ژنرال رابرت کسلان، به درخواست دولت عراق یک واحد از سربازان عملیات ویژه ارتش آمریکا اخیراً در عراق مستقر شده، که مأموریتش دادن مشاوره برای مقابله با تروریسم و کمک های اطلاعاتی است. این احتمال وجود دارد که دستکم تعدادی از هواپیماهای ام سی-۱۳۰ که پیشتر از آنها نام برده شد، این نیروهای عملیات ویژه را به عراق می برده اند.
یک گزارش دیگر که روز بیست و چهارم سپتامبر در روزنامه فرانسوی زبان فیگارو منتشر شده، حاکی از آن است که نزدیک به یکصد تن از نیروی عملیات ویژه فرانسه، برای مقابله با شورشیان در شمال کشور مالی، در منطقه صحرای آفریقا استقرار یافته اند. فیگارو همچنین گزارش کرد که کشتی های گشت آبی (دریایی) که می تواند برای گردآوری اطلاعات محرمانه به کار گرفته شود، و نیز کوماندوهای نیروی دریایی فرانسه برای پشتیبانی و تقویت نیروهای عملیات ویژه فرانسه در آن منطقه مستقر خواهند شد.
و بالاخره، ژورنالیست ایتالیایی گیدو اولیمپیو ماه سپتامبر گزارش کرد که هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی این روزها شورشیان را در منطقه سایرنائیکا – نام تاریخی که برای اشاره به شرق لیبی به کار می رود – تعقیب می کنند. وی همچنین به نقل از «منابع موثق» تأیید کرده که نیروهای ویژه آمریکا عملیات جاسوسی ای را تدارک می دیدند که می تواند آمادگی برای حمله به هدف های مشخص در شمال آفریقا، از جمله در لیبی و مالی باشد.
ممکن است همه این عملیات استقرار نیرو با برنامه ریزی قبلی به منظور آموزش یا ادامه عملیات فعلی بوده باشد. همچنین، استقرار نیرو و تجهیزات اخیر لزوماً به معنای مأموریت قریب الوقوع نیست. ایالات متحده و فرانسه ممکن است صرفا در حال قراردادن مایملک نظامی شان در منطقه ای پر از جنگ و ستیز باشند، که مداخله یا اقدام نظامی فوری ممکن است لازم باشد.
هدف از این نقل و انتقالات هر چه باشد، وقتی این حرکات را کنار هم بگذاریم، بیش از آن است که بتوان از آن چشم پوشی کرد. با توجه به درگیری ها در شمال آفریقا، سوریه و افغانستان، و تنش های جاری با ایران، توجه به این حرکات و گزارش ها ضروری به نظر می رسد.
استراتفور چندین گزارش از حرکات نظامی ایالات متحده و فرانسه دریافت کرده است. این حرکات می تواند توضیحات زیادی داشته باشد، و شاید با یکدیگر مرتبط نباشد؛ اما با توجه به بحران های متعددی که در نقاط مختلف جهان – به ویژه از شمال آفریقا تا خاورمیانه – در جریان است، به نظر می رسد این تحولات ارزش پیگیری داشته باشد.
شبکه ای ا که حرکات هواپیماها را در سراسر جهان ردیابی و پیگیری می کنند، گزارش کرده اند که روز سیزدهم سپتامبر دستکم دوازه هواپیما و هلیکوپتر نقل و انتقال نظامی از نوع ام سی-۱۳۰ اچ، اچ سی-۱۳۰ اِن، اچ سی-۱۳۰پی، و اِی سی-۱۳۰یو از اقیانوس اطلس عبور کردند و روانه شرق شدند. این نوع هواپیماها معمولا برای انجام مأموریت های ویژه – از جمله در همکاری نزدیک با نیروهای عملیات ویژه – به کار گرفته می شود. آخرین مقصد گزارش شده برای هواپیماهای نظامی، خلیج سودا در جزیره کرت یونان بود. مشخص نیست که هواپیماها کرت را ترک کرده اند یا نه، و موسسه استراتفور در تلاش است تا آنها را ردیابی کند.
تقریباً ده روز بعد، یعنی روز بیست و چهارم سپتامبر (سوم مهرماه)، همان شبکه ردیابی هواپیماها، متوجه شد که ۱۲ فروند جت جنگنده چندمنظوره اف/اِی-۱۸ هورنت، دو دو نوبت وارد پایگاه هوایی مورون در اسپانیا شد.
مقصد این اسکادران هوایی مشخص نیست؛ با این حال احتمال می رود راهی افغانستان برای تقویت نیروها در آن کشور باشد. اسکادران هاریر در جریان حمله چهاردهم سپتامبر به کمپ باستیون خسارات سنگینی متحمل شد، اما به زودی یک واحد هاریر دیگر جایگزین آن شد. بنابراین بعید است که استقرار اسکادران جدید در اسپانیا با این قضیه مرتبط باشد. این احتمال هم وجود دارد این هواپیماهای اف/اِی-۱۸ به سمت منطقه شورای همکاری خلیج فارس در حرکت باشند. تعدادی از فوج های برتری هوایی، از جمله اسکادران راپتور اف-۲۲، پیشتر در منطقه مستقر شده اند. اگر مورد این باشد، هدف از اعزام و استقرار اسکادران صرفاً تقویت یا جایگزینی نیروهایی است که در حال حاضر در آن منطقه مستقر هستند.
روز بیست و چهارم سپتامبر نیویورک تایمز مقاله ای منتشر کرد که در آن آمده بود عراق و ایالات متحده در باره موافقتنامه ای در حال گفتگو هستند که نتیجه اش می تواند بازگشتن واحدهای کوچک سربازان آمریکایی به عراق برای مأموریت های آموزشی باشد. بنا به گفته ژنرال رابرت کسلان، به درخواست دولت عراق یک واحد از سربازان عملیات ویژه ارتش آمریکا اخیراً در عراق مستقر شده، که مأموریتش دادن مشاوره برای مقابله با تروریسم و کمک های اطلاعاتی است. این احتمال وجود دارد که دستکم تعدادی از هواپیماهای ام سی-۱۳۰ که پیشتر از آنها نام برده شد، این نیروهای عملیات ویژه را به عراق می برده اند.
یک گزارش دیگر که روز بیست و چهارم سپتامبر در روزنامه فرانسوی زبان فیگارو منتشر شده، حاکی از آن است که نزدیک به یکصد تن از نیروی عملیات ویژه فرانسه، برای مقابله با شورشیان در شمال کشور مالی، در منطقه صحرای آفریقا استقرار یافته اند. فیگارو همچنین گزارش کرد که کشتی های گشت آبی (دریایی) که می تواند برای گردآوری اطلاعات محرمانه به کار گرفته شود، و نیز کوماندوهای نیروی دریایی فرانسه برای پشتیبانی و تقویت نیروهای عملیات ویژه فرانسه در آن منطقه مستقر خواهند شد.
و بالاخره، ژورنالیست ایتالیایی گیدو اولیمپیو ماه سپتامبر گزارش کرد که هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی این روزها شورشیان را در منطقه سایرنائیکا – نام تاریخی که برای اشاره به شرق لیبی به کار می رود – تعقیب می کنند. وی همچنین به نقل از «منابع موثق» تأیید کرده که نیروهای ویژه آمریکا عملیات جاسوسی ای را تدارک می دیدند که می تواند آمادگی برای حمله به هدف های مشخص در شمال آفریقا، از جمله در لیبی و مالی باشد.
ممکن است همه این عملیات استقرار نیرو با برنامه ریزی قبلی به منظور آموزش یا ادامه عملیات فعلی بوده باشد. همچنین، استقرار نیرو و تجهیزات اخیر لزوماً به معنای مأموریت قریب الوقوع نیست. ایالات متحده و فرانسه ممکن است صرفا در حال قراردادن مایملک نظامی شان در منطقه ای پر از جنگ و ستیز باشند، که مداخله یا اقدام نظامی فوری ممکن است لازم باشد.
هدف از این نقل و انتقالات هر چه باشد، وقتی این حرکات را کنار هم بگذاریم، بیش از آن است که بتوان از آن چشم پوشی کرد. با توجه به درگیری ها در شمال آفریقا، سوریه و افغانستان، و تنش های جاری با ایران، توجه به این حرکات و گزارش ها ضروری به نظر می رسد.