متشکرم آلبرتو برای این معرفی محبت آمیز. بودن در نیوزیوم ( موزه خبر) لذت بخش است. این موسسه نمادی بزرگ از برخی از پر ارزش ترین آزادی های ماست. از فرصتی که برای بحث درباره آزادی هایی که به چالش های قرن بیست و یکم مربوط می شود به من دادید سپاسگزارم. همچنین از دیدار این همه همکاران پیشین و دوستانم شادمانم.
این یک سخنرانی مهم درباره موضوعی مهم است. ولی قبل از شروع مایلم به کوتاهی در مورد هائیتی صحبت کنم. طی نه روز گذشته مردم هائیتی و جهان دست به دست یکدیگر دادند تا با یک تراژدی با ابعادی گیج کننده مقابله کنند. نیم کره ما با سختی هایی روبرو بوده است، ولی برای وضعیتی که ما در پور- او - پرنس روبرو هستیم ، کمتر سابقه ای وجود داشته است. شبکه های ارتباطاتی در پاسخگویی ما به این بحران نقش عمده ای داشته اند.
در ساعات پس از زلزله، ما با شریکانمان در بخش خصوصی برای بوجود آوردن یک کمپین پیام رسانی «هاییتی» کار کردیم، تا استفاده کنندگان از تلفن های همراه در آمریکا بتوانند از طریق فرستادن پیامک، به کوشش های امدادی کمک کنند. این ابتکار که موجب جمع آوری بیش از ۲۵ میلیون دلار شد نشان از سخاوت و دست و دلبازی مردم آمریکا دارد.
شبکه های اطلاعاتی نیز نقش عمده ای در این زمینه داشتند. جامعه فناوری نقشه های اینتراکتیو که به شناسایی احتیاجات و منابع کمک کرد فراهم آوردند. و روز دوشنبه یک دختر ۷ ساله و دو زن که زیر آوار یک سوپرمارکت حبس شده بودند بدنبال فرستادن پیامک به منظور دریافت کمک، توسط امدادگران آمریکایی نجات یافتند. این نمونه ها نشان از یک پدیده گسترده تری است.
گسترش شبکه های اطلاعاتی، سیستم اعصای جدیدی برای کره ما بوجود می آورد.
هنگامی که واقعه ای در هائیتی یا هونان روی دهد بقیه ما در همان لحظه از آن با خبر می شویم و می توانیم بلافاصله به آن پاسخ گوییم. آمریکاییانی که مشتاق هستند در پی یک فاجعه کمک کنند و دختری که در زیر آوار سوپر مارکت بدام افتاده بود ، با وسائل ارتباطی با یکدیگر در تماس بودند. ابزاری که برای نسل پیشین وجود نداشت. این اصل تقریبا برای تمامی انسان ها صدق می کند. در حالی که ما اینجا نشسته ایم کودکان ما می توانند با استفاده از ابزاری که هر روزه از آن استفاده می کنیم این بحث امروز را برای میلیارد ها نفر در سراسر جهان مخابره کنند.
در بسیاری جنبه ها، انتقال اطلاعات هرگز چنین آزاد نبوده است. راه های گسترش عقاید بیشتر به مردمی بیشتر در هیچ لحظه دیگری در تاریخ از این بیشتر نبوده است. حتی در کشور های مستبد، شبکه های اطلاعاتی به مردم کمک می کند به حقایق تازه ای دست یابند و دولت را به پذیرش مسئولیت و جوابگویی ملزم سازند.
پرزیدنت اوباما در دیدار ماه نوامبر از چین در یک گردهمایی عمومی با مردم و با استفاده از یک عنصر آن لاین بر اهمیت اینترنت تاکید گذاشت. در پاسخ به سئوالی که از طریق اینترنت فرستاده شده، وی از حق مردم برای دسترسی آزاد به اطلاعات دفاع کرد و گفت هر قدر جریان اطلاعات و خبر رسانی آزاد تر باشد، جوامع قوی تر می شوند. پرزیدنت اوباما درباره این که چگونه دسترسی به اطلاعات به شهروندان کمک می کند دولت های خود را جوابگو و مسئول سازند، ایده های جدیدی بوجود آورند، و خلاقیت را تشویق کنند سخن گفت و اظهار داشت باور ایالات متحده «به این واقعیت است که مرا امروز به اینجا آورد.»
اما در این گسترش بی سابقه ارتباطات، ما همچنین باید آگاه باشیم این تکنولوژی ها برکتی بی مشکل نیستند. از این ابزار همچنین برای تضعیف پیشرفت انسان و حقوق سیاسی بهره برداری می شود. همانگونه که فولاد می تواند برای بنای بیمارستان یا ساختن مسلسل به کار رود و از انرژی هسته ای می تواند به شهری برق برساند یا آنرا نابود کند، شبکه های اطلاعات مدرن و فناوری هایی که از آنها حمایت می کنند می توانند برای مقاصد خوب یا بد به کار گرفته شود.
همان شبکه هایی که جنبش های آزادیخواه را متشکل می کند، همچنین به القاعده امکان می دهد نفرت بوجود آورد و خشونت علیه بیگناهان را ترویج دهند. و تکنولوژی هایی با قابلیت افزایش راه های دسترسی به دولت و پیشبرد شفافیت، می تواند توسط دولت ها برای درهم شکستن ناراضیان و محروم ساختن آنها از حقوق بشر دزدیده شود و بکار رود.
ما سال گذشته شاهد افزایش تهدید علیه جریان آزاد اطلاعات بودیم. چین، تونس و ازبکستان سانسور اینترنت را افزایش داده اند. در ویتنام دسترسی به پایگاه های شبکه های اجتماعی ناگهان ناپدید شده است. جمعه گذشته سی وبلاگ نویس و فعال در مصر بازداشت شدند. بسام سمیر یکی از اعضا این گروه – که خوشبختانه از زندان آزاد شده – امروز با ماست. بنابراین، در حالی که واضح است گسترش این تکنولوژی ها جهان ما را دگرگون می سازد هنوز روشن نیست این دگرگونی چه اثری بر حقوق بشر و رفاه بیشتر مردم جهان دارد.
همزمان ساختن پیشرفت با اصول
فناوری های جدید به خودیِ خود در تلاش برای آزادی و توسعه جهت گیری نمی کنند. اما ایالاتِ متحده آمریکا چنین می کند. ما خواهان شبکه اینترنتی واحدی هستیم که در آن تمام بشریت دسترسی مساوی به دانش و عقاید داشته باشد. و ما واقف هستیم که زیربنای فناوریِ اطلاعات همان چیزی خواهد بود که ما و دیگران آن را می سازیم.
این چالشِ شاید جدید باشد، اما مسئولیت ما برای اطمینان از تبادلِ آزادانه عقاید و اطلاعات به تولد جمهوری ما باز می گردد. کلمات متمم اول قانون اساسی ما بر روی یک سنگی مرمرین پنجاه تنی از ایالت تنسی حک شده و در مقابل همین ساختمان قرار دارد. و هر نسل از آمریکاییان به سهمِ خود تلاش کرده تا از ارزشهای حک شده بر این سنگ پاسداری کند.
فرانکلین روزولت هنگام ایراد سخنرانیِ مشهور ِ«چهار آزادی» خود در سال ۱۹۴۱، به این عقاید استواری بخشید. در آن زمان آمریکایی ها با چندین بحرانِ مختلف، از جمله بحرانِ اعتماد روبرو بودند. اما بینش و تصورِ دنیایی که در آن تمامیِ ساکنانش از آزادیِ عقیده، آزادی بیان، آزادی مذهب، آزادی از نیاز و آزادی از ترس برخوردار باشند، بر مشکلاتِ روز او غلبه کرد. سالها بعد، النور روزولت، یکی از قهرمانانِ من، تلاش کرد تا این اصول را بعنوان شالوده اعلامیه جهانی حقوق بشر بکار گرفته شود . آنها ستاره راهنمایی برای هر نسل موفقی فراهم آوردند - ما را هدایت می کنند، آبدیده می کنند، و قادر می سازند در برابر ابهامات پیش برویم.
اکنون، همانگونه که فناوری به پیش می رود، ما نیز بایستی به میراثی که این اسطوره ها به جای گذاشته اند بیاندیشیم. ما نیازمندیم تا توسعه و پیشرفت های علمیِ خود را با اصول و ارزشهای موجود همراه و همگام کنیم. پرزیدنت اوباما در مراسمِ دریافتِ جایزه صلحِ نوبلِ، از نیاز به ساختنِ دنیایی سخن گفت که در آن، «صلح و آشتی» بر پایه حقوق و شأن و مرتبه ی ذاتیِ یکایک انسانها استوار می شود. و من در سخنرانیِ خود در دانشگاهِ «جورج تاون» از راههایی سخن گفتم که با توسّل به آنها، می توانیم حقوق بشر را به یک واقعیت تبدیل کنیم. امروزه، ما نیاز شدیدی به حفظِ این آزادیها در جبهه های دیجیتال و مجازیِ قرنِ بیست و یکم، احساس می کنیم.
در جهان شبکه های مختلفی وجود دارد. برخی، با فراهم کردنِ منابعِ لازم از جنبشِ مردم حمایت می کنند و برخی دیگر، به ایجاد ارتباط بین افرادِ مشترک المنافع به آنها کمک می کنند. اما اینترنت شبکه ای است که قدرت و قابلیت بقیه افراد جامعه را چندین برابر می کند. و از همین رو ما معتقدیم که کاربرانِ آن، بایستی از رعایت شدنِ حقوق و آزادی های اولیّه خود، مطمئن باشند.
آزادی بیان و عقیده
نحستین آنها آزادی بیان است. این آزادی، دیگر تنها با این معیار که شهروندان بتوانند بدون ترس از کیفرو تلافی با رفتن به میدان شهر از دولتشان انتقاد کنند تعریف نمی شود. بلاگها، ایمیل، شبکه های تماس و پیامکها نیز زمینه های جدیدی برای تبادل ایده ها گشوده اند، و هدفهای جدیدی برای سانسور بوجود آورده اند.
هم اکنون که من با شما سخن می گویم ، سانسور دولتی با شدت در تلاش هستند کلمات من از مدارک و اسناد تاریخی را حذف کنند. ولی تاریخ خود پیشاپیش این تاکتیکها را محکوم کرده است. دو ماه قبل من برای مراسم بیستمین سالگرد سقوط دیوار برلن در آلمان بودم . رهبران حاضر در مراسم نسبت به زنان و مردان شجاعی که در آنسوی حصار علیه بیدادگری جزوه هایی منتشر کرده بودند ادای احترام کردند. این جزوه ها که «سامیزدات» - یک شکل اصلی فعالیت های مخالفان- نامیده می شد، مقاصد و ادعا های دیکتاتوری بلوک شرق را زیر سؤال می برد، و بسیاری از مردم برای انتشار آنها هزینه های سنگینی پرداختند. ولی کلام آنها به نفوذ در سیمان و سیم های خاردار دیوار آهنین کمک کرد.
دیوار برلین نماد یک دنیای تقسیم شده و تعیین کننده دوره کاملی از تاریخ بود. امروز بقایای آن دیوار در این موزه، در جایی که به آن تعلق دارد، نشسته است. و اینترنیت زیر ساخت تمثیلی عصر ما است، که نقش آن بجای تقسیم ، وصل کردن و ارتباط دادن است. ولی حتی درحالی که این شبکه به اقصی نقاط جهان گسترش می یابد، دیوارهای مجازی جای حصارهای قابل رؤیت را می گیرند.
برخی از کشورها برای جلوگیری از دسترسی مردمشان به بخش هایی از شبکه های جهانی، موانع الکترونیکی بنا کرده اند. آنها کلمات و اسامی و عبارت ها را از نتایج روند جستجو در اینترنت حذف کرده اند. آنها به حریم خصوصی شهروندانی که در سخنرانیهای سیاسی بدور از خشونت شرکت می کنند ، تجاوز کرده اند. این اقدام ناقض اعلامیه جهانی حقوق بشر است که به ما می گوید همه مردم حق «پوییدن و دریافت و انتشار اطلاعات و ایده ها را از طریق هر رسانه ای بدون توجه به مرزها دارا هستند.» با گسترش این اعمال محدود کننده، پرده اطلاعاتی جدیدی برفراز بیشتر جهان گسترده می شود. در آنسوی این پرده، ویدنٌو های ویروس دار و پستهای بلاگ، به «سامیزدات» زمانه ما بدل می شوند.
همانند دیکتاتوری های گذشته، دولتها، متفکران مستقل را که از این ابزار استفاده میکنند هدف می گیرند. در تظاهراتی که در پی انتخابات ریاست جمهوری ایران برپا شد، تصویر آماتوری قتل خونینی زنی جوان که با تلفن های همراه گرفته شده بود، ادعا نامه ای دیجیتال از بیرحمی دولت ارانُه داد . ما شاهد گزارشهایی بوده ایم که بستگان ایرانیان خارج از کشور که انتقاد از رهبران ملتشان را در اینترنت منتشر کرده اند، در داخل هدف تلافی قرار گرفته اند. و برغم کمپین فشرده دولت برای ایجاب رعب و ترس، شهروندان خبرنگار شجاع در ایران به استفاده از تکنولوژی برای نشان دادن آنچه در کشور می گذرد به هموطنان خود و به جهانیان ادامه می دهند. ایرانیان با سخن گفتن درباره حقوق انسانی خود به جهان الهام داده اند. و شهامت آنها چگونگی استفاده از تکنولوژی را برای گسترش واقعیت و فاش ساختن بی عدالتی دوباره تعریف می کند.
تمام جوامع تشخیص می دهند بیان آزاد دارای مرزهایی است. ما کسانی را که دیگران را به خشونت برمی انگیزند تحمل نمی کنیم، مانند عوامل القاعده که - هم اکنون - از اینترنت برای ترویج کشتار مردم بیگناه استفاده می کنند. و یا سخنرانیهای تنفر آمیزی که افراد را بدلیل جنسیت، قومیت یا گرایشهای جنسی هدف می گیرند. این حقیقتی تأسف باراست که چنین مسایلی چالشهای فزاینده ای هستند که جامعه بین المللی باید با همراهی یکدیگربا آن مبارزه کند. ما همچنین باید با مسأله سخنرانی افراد ناشناس مبارزه کنیم. کسانی که با استفاده از اینترنت دست به استخدام تروریستها می زنند یا آثار و نوشته های سرقت شده روشنفکرانه را توزیع می کنند، نمیتوانند اقدامات اینترنتی خود را از هویتهای واقعی جهانی خود جدا سازند. ولی اینگونه چالشها نباید بهانه ای به دولت ها بدهد که حقوق و حریم خصوصی کسانی را که از اینترنت برای مقاصد صلح جویانه استفاده می کنند، بطور سیستماتیک نقض کنند.
آزادی مذهب و عبادت
آزادی بیان ممکن است آشکار ترین آزادی باشد که با گسترش تکنولوژی جدید با چالشها روبرو است باشد، ولی تنها نیست. آزادی مذهب و عبادت معمولا شامل حق فرد در راز ونیاز با خدای خود و یا عدم آن همراه است که تکیه بر تکنولوژی ندارد. ولی این آزادی همچنین حق جهانی جمع شدن با کسانی را که در ارزش ها و نگرش شما نسبت به انسانیت سهیم هستند شامل می شود. در تاریخ ما، این اجتماعات اغلب در کلیساها، معابد، کنیسه ها و مساجد صورت می گیرد. امروز، ممکن است روی اینترنت و آن لاین انجام شود.
اینترنت میتواند به ایجاد پلی بین مردم دارای باورهای گوناگون کمک کند. همانطور که پرزیدنت اوباما در قاهره گفت : «آزادی مذهب در توانایی مردم برای همزیستی مرکزیت دارد». و ما در حالی که در جستجوی راه های برای توسعه گفت و شنود هستیم، اینترنت مساعد ترین زمینه را فراهم می آورد. ما هم اکنون مرتبط ساختن دانشجویان در آمریکا با جوانان در جوامع اسلامی در سراسیر جهان را برای بحث درباره چالش های جهانی آغاز کرده ایم. و ما به استفاده از این وسیله برای تقویت بحث و گفتمان بین افراد در جوامع مذهبی گوناگون ادامه خواهیم داد.
با این حال، برخی کشورها اینترنت را وسیله ای برای هدف قراردادن و خاموش کردن پیروان یک باور قرار داده اند. سال گذشته در عربستان سعودی، مردی بخاطر استفاده از بلاگ درباره مسیحیت چندین ماه را در زندان سپری کرد. و یک پژوهش در هاروارد دریافت، که دولت سعودی بسیاری از صفحات وب درباره دین هندو، یهود، مسیحیت و حتی اسلام را مسدود کرد. کشورهایی از جمله ویتنام و چین با استفاده تاکتیکهای مشابه را برای محدود ساختن دسترسی به آگاهی های مذهبی دست زدند.
این تکنولوژی ها همانگونه که نباید برای مجازات سخنرانیهای سیاسی مسالمت آمیز سیاسی بکار روند، همچنین نباید به وسیله ای برای تعقیب و خاموش کردن اقلیتهای مذهبی تبدیل شوند.
دعا و نیایش همیشه به دور دست ها و به بی نهایت سفر خواهد کرد. اما تکنولوژی های ارتباطی مانند اینترنت و سایت های شبکه های اجتماعی باید توانایی افراد را برای عبادت و پرستش آنگونه که آنرا مناسب می بینند تقویت کند. ما باید همانند دیگر موارد، برای پیشبرد آزادی پرستش از طریق اینترنت نیز فعالیت کنیم.
آزادی از نیاز
صدها میلیون تن از مردم از مزایای این فناوری ها محروم هستند. در جهان ما استعدادها به شکلی یکسان توزیع می شود اما، فرصت ها در اختیار همه قرار ندارد. ما بر مبنای تجربیات مان واقفیم که ترویج توسعه ی اقتصادی و اجتماعی در کشورهایی که مردم آن به اطلاعات، بازار کار، سرمایه، و فرصت ها دسترسی ندارند می تواند ناامید کننده باشد. در این زمینه اینترنت می تواند ابزاری مهم در راستای برابر سازی باشد. با فراهم کردن امکان دسترسی مردم به اطلاعات و بازارهای بالقوه ی کار ، شبکه ها به ایجاد فرصت هایی می انجامد که پیشتر وجود خارجی نداشتند.
طی یک سال گذشته، من شخصا شاهد این امر بودم. در کنیا، جایی که کشاورزان پس از استفاده از تلفن همراه برای امور بانکی شاهد رشدی تا سی درصد در درآمدشان بودند. در بنگلادش، جایی که بیش از سیصد هزار تن برای یادگیری زبان انگلیسی از طریق تلفن همراه ثبت نام کردند. در کشورهای منطقه ی جنوب صحرای بزرگ آفریقا، نقطه ای که زنان پیشقدم در راه اندازی کسب و کار از اینترنت برای دریافت وام های اعتباری کوچک و اتصال به بازار جهانی استفاده می کنند. این نمونه های پیشرفت می تواند در زندگی میلیاردها تن از مردمی که در پایین نردبان اقتصادی جهان قرار دارند تکرار شود. در مواردی بسیار، اینترنت، تلفن های همراه، و دیگر فناوری های ارتباطی می تواند در راستای رشد اقتصادی همان نقش انقلاب سبز را در کشاورزی ایفا کند. امروز با سرمایه و نیروی تولید نسبتا کم می توان محصولی قابل توجه تولید کرد. بنا بر یک مطالعه ی بانک جهانی، در یک کشور در حال توسعه، ده درصد افزایش نرخ استفاده از تلفن همراه تقریبا یک درصد رشد سالانه در سرانه تولید ناخالص ملی را در پی داشته است. چنین امری برای کشوری مانند هند یعنی تقریبا ده میلیارد دلار درآمد سالانه.
اتصال به شبکه ی اطلاعات جهانی به مثابه قرارگرفتن در سراشیبی منتهی به مدرنیته است. در سالهای نخستین پیدایش فناوری های ارتباطی، بسیاری تصور می کردند این فناوری ها به تفکیک جهان به دارندگان آن و محرومان از آن می انجامد؛ چنین امری رخ نداده است. امروزه چهار میلیارد تلفن همراه در حال استفاده است، بسیاری از آن در دست دستفروشان، گاریچی ها، و دیگرانی است که ار لحاظ تاریخی از دسترسی به تحصیلات و فرصت پیشرفت محروم بودند. شبکه های اطلاعات به یک همسان کننده ی بزرگ بدل شده است و ما باید از آن برای بیرون کشیدن مردم از فقر استفاده کنیم.
آزادی از ترس
ما دلیل محکمی برای امیدواری داریم در مورد دستاوردهای مردمی که شبکه اطلاع رسانی و فناوری های پیشرفته را در اختیار دارند. اما دراین میان بعضی ها از شبکه های اطلاع رسانی جهانی برای هدفهای تیره تر بهره گیری می کنند. تندروها ی خشونت طلب، باندهای جنایتکار و متجاوزان جنسی و نیز حکومتها ی خودکامه همه و همه می خواهند از شبکه های جهانی بهره گیری کنند. درست همان گونه که تروریستها با بهره گیری از فضای باز جامعه ما برای توطئه چینی استفاده می کنند تندروها ی خشونت طلب از اینترنت برای ترساندن مردم و افراط گرایی، بهره می گیرند. پا به پای اقدام ها برای پیشبرد این آزادیها باید علیه کسانی که از شبکه های اطلاع رسانی به عنوان ابزارهای ترساندن و اخلال بهره گیری می کنند وارد عمل شویم.
حکومتها و شهروندان بایداطمینان د اشته باشند که شبکه ها در کانون امنیت ملی و رونق اقتصادی شان امن و رخنه ناپذیرند. این چیزی بمرتب فراتر از هکرهای خرده پایی است که وبسایت ها را مورد چالش قرار می دهند. توان ما در بانکداری اینترنتی، بازرگانی الکترونیکی،محیط امن ساختن برای میلیاردها دلار مالکیت معنوی، همه درخطرند مگر اینکه از امنیت شبکه ها اطمینان داشته باشیم.
اخلال در این سیستم ها مستلزم هماهنگی حکومتها،بخش خصوصی،و جامعه بین المللی است. هنگامی که هکرهای جنایت کارو سندیکاهای جرائم سازمان یافته برای سود مالی به اینترنت حمله می کنند، ما برای کمک به سازمانهای مجری قانون به ابزار هائی نیاز داریم.همین امر هنگامی مصداق دارد که ناهنجاری ها ی اجتماعی نظیر پورنوگرافی کودکان، و قاچاق زنان و دختران که می خواهند از طریق اینترنت به مهاجرت اقدام کنند مطرح می شود. ما تلاشهایی نظیر اقدام «شورای میثاق اروپائی جرائم اینترنتی» را ستایش می کنیم که همکاری بین المللی در پیگرد چنان جرائمی را امکان پذیر می سازند.
ما به عنوان یک دولت گامهایی برداشته ایم و در وزارت امور خارجه درجستجوی راههای دیپلماتیک با هدف تقویت امنیت اینترنت هستیم. در این راستا چندین اداره و سازمان درهمکاری با یکدیگرفعالیت دارند و دو سال پیش اداره هماهنگی خارجی سیاستهای اینترنتی ایجاد شد. ما برای طرح این چالش درسازمان ملل متحدو سایر همایشهای چند جانبه بین المللی تلاش کرده ایم تا امنیت اینترنتی را در دستور کار جهانی قرار بدهیم. پرزیدنت اوباما هم یک هماهنگ کننده سیاستگزاری اینترنتی ملی را منصوب کرده است تا در همکاری بازهم نزدیکتر، این تضمین داده شود که شبکه های اینترنتی، آزاد، امن و قابل اعتمادند.
دولتها، تروریستها، و کسانی که به نمایندگی آنها عمل می کنند باید بدانندکه آمریکا شبکه های ما را محافظت خواهد کرد. آنان که جریان آزاد اطلاعات در جامعه ما یا هر جامعه ای را مختل می کنند برای اقتصاد، حکومت و جامعه مدنی ما تهدید به شمارمی آیند.
کشورها و افراد درگیر درحمله های اینترنتی باید متوجه پیامدهای کار خود و محکومیت جامعه بین المللی باشند.درجهانی به هم پیوسته، حمله به شبکه ها ی یک کشور می تواندحمله به همه کشورها باشد. با اجرای این پیام می توانیم هنجار رفتاری دولتها را ایجاد کنیم و احترام به مشترکات شبکه های جهانی را تشویق کنیم.
آزادی ارتباطات
آخرین آزادی را که من امروز می خواهم اعلام کنم آزاد ی ارتباطات است که بر ۴ آزادی دیگر اضافه می شود، یعنی این فکر که حکومتها نباید شهروندان را از دسترسی به اینترنت، وبسایت یا ارتباط با یکدیگر بازدارند.
آزادی ارتباطات همانندآزادی اجتماعات در فضای اینترنتی است.به افراد اجازه می دهدبه اینترنت وارد شوندبا هم ارتباط بگیرند،با این امید که به نام پیشرفت با هم همکار ی کنند.
وقتی شما دراینترنت هستید نیازی نیست که یک غول بزرگ سرمایه داری یا یک ستاره بزرگ پاپ باشید تا بردیگران تاثیر بگذارید.
بزرگترین واکنش عمومی به حمله های تروریستی دربمبئی را یک پسر بچه ۱۳ ساله راه انداخت. وی با بهره گیر ی از شبکه اجتماعی اینترنت همدلی انبوه مردم را از همه ادیان و مذاهب با قربانیان حمله برانگیخت. درکلمبیا یک مهندس بیکار شده بیش از ۱۲ میلیون مردم جهان را برای تظاهرات علیه فارک- جنبش تروریستی- سازمان داد. این بزرگترین تظاهرات ضدتروریستی درتاریخ بود. طی هفته های بعد فارک شاهد فرار طرفدارانش از جنبش بود چیزی که در طول یک دهه عملیات نظامی سابقه نداشت. درمکزیک یک ای میل از سوی یک شهروند خصوصی سرخورده از اعتیاد و قاچاق مواد مخدربه انبوه تظاهرات در ۲۳ کشور انجامید. تنها درشهر مکزیکو سیتی ۱۵۰ هزار نفر دراعتراض به خیابانها ریختند. اینترنت می تواند به انسانیت کمک کند و تندروها و خشونت طلبان را پس بزند.
درایران، مولداوی، و بسیار ی دیگر از کشورها سازماندهی اینترنتی ابزارتعیین کننده پیشبرد دموکراسی بوده است.این به شهروندان کمک کرده است تا به موارد سوء ظن به نتیجه انتخابات اعتراض کنند. حتی دردموکراسی های جاافتاده ای مثل ایالات متحده شاهد قدرت این ابزاردرتغییر مسیر تاریخ بوده ایم.شاید بعضی از شما انتخابات سال ۲۰۰۸ ریاست جمهوری را به یاد داشته باشید...
آزادی پیوستن به این فناوریها می تواند درتحول جامعه ها موثر باشد.اما به همان اندازه هم برای فرد فرد انسانها اهمیت دارد. بتازگی خبری شنیدم درباره یک پزشک که نومیدانه تلاش می کرده بیماری نادر دخترش را تشخیص بدهد.درپی رایزنی با چند پزشک متخصص که پاسخی برای خود نمی یابد هم به تشخیص دست می یابد و هم به درمان. او از موتور جستجوگر اینترنت بهره می گیرد. این یکی از دلیل ها ی اهمیت بزرگ بهره گیری از جستجوگر اینترنت است.
به کارگیری اصول در سیاستگذاری
اصولی که امروز اعلام کردم راهنمای نگرش ما درامر آزادی اینترنت و بهره گیر ی از فناوریهاخواهد بود. حالا می خواهم درباره چگونگی به کارگیری آنها درعمل صحبت کنم.آمریکا خودرا به اختصاص منابع دیپلماتیک، اقتصادی و فناور ی لازم برای پیشبرد آزاد ی متعهد می داند. ما کشوری هستیم تشکیل شده از مهاجرانی ازهمه کشورها و منافع در سراسر جهان. سیاست خارجی مابر این پیش فرض بنا شده است که هیچ کشوری هرگزبیش از زمانی که همکاری ها میان مردم و دولت افزایش یابدسود نمی برد. هیچ کشوری هم بیش از آنجا که میان مردم ودولت تفرقه و کشمکش است بار سنگین تر را تحمل نخواهد کرد. ما همه می خواهیم با بهره گیری از فرصتها به حوزه ارتباطات چند جانبه وارد شویم. ما به عنوان زادگاه آن همه فناوریها مسئولیت استفاده بهینه ازآنهارا نیز داریم و برای این کار باید به ابزارهای دولتی قرن ۲۱ مجهز باشیم.
البته همراه کردن سیاستگزاریهایمان با اولویتها کارچندان آسانی نیست. اما سازگاری با آن فناوریها هم به همان اندازه دشوار است. هنگام اختراع تلگراف در میان جامعه دیپلماتیک نوعی هیجان به وجود آمدوقتی چشم انداز دریافت روزانه رهنمودها از واشنگتن پدیدار شداین امر چندان با استقبال رو به رو نشد. اما درست همان گونه که دیپلماتهای ما سرانجام تلگراف را به کار گرفتنداعتماد کامل دارم که ما قادر به کنترل این ابزار تازه نیز هستیم.
همانگونه که ما با بخش خصوصی و کشورهای دیگر به منظور تجهیز ابزارهای مناسب در قرن بیست و یکم تشریک مساعی می کنیم، باید مسئولیت مشترکمان برای حفاظت از آزادی را هم که من امروز در مورد آن صحبت کردم بیاد داشته باشیم. ما قویا معتقدیم که اصولی مانند آزادی اطلاع رسانی تنها یک سیاست خوب نیست، بلکه موردی است که همه به آن احتیاج دارند. از واژه های رایج در بازار های داد و ستد کمک می گیرم و می گویم، کارآیی شرکتی در تونس یا ویتنام که در محیطی از سانسور فعالیت کند همواره از همتایانش در کشورهای آزاد کمتر است. اگر رهبران این کمپانی های تحت فشار سانسور به اخبار و اطلاعات بین المللی دسترسی نداشته باشند، سرمایه گذاران اعتماد کمتری به تصمیمات آنها دارند. کشورهائی که این اخبار و اطلاعات را سانسور می کنند باید بدانند که از منظر اقتصادی تفاوتی میان سانسور اخبار سیاسی و تجاری وجود ندارد. اگر بنگاه های تجاری در کشورتان نتوانند به داده های خبری در کل دسترسی داشته باشند، این امر بدون تردید باعث کاهش رشد اقتصادی خواهد شد. شرکت های آمریکایی به همین دلیل بصورت روز افزونی مسئله آزادی دستیابی به اطلاعات را در داد و ستد خود با همتایانشان در نظر می گیرند، و من امیدوارم که رقبای آنان در کشورهای دیگر به این روند توجه کنند.
برای مثال، اقدام دوباره گوگل در مورد بررسی فعالیت هایش در چین توجه بسیاری را بخود جلب کرده است. ما از مقام های چینی انتظار داریم تحقیقات جامعی در خصوص دخالت های ناروای اینترنتی انجام دهند، تعدیاتی که گوگل را وادار کرد تا این مسئله را علنی کند. بعلاوه انتظار داریم این تحقیقات و نتایج آن از شفافیت لازم برخوردار باشند. اینترنت به پیشرفت اقتصادی چین کمک کرده است و قابلیت استفاده بسیاری از چینی ها از این وسیله ارتباطی مایه خوشوقتی ست. اما کشورهائی که آزادی دسترسی به اطلاعات را محدود می کنند و یا به حقوق اولیه کاربران اعتنا نمی کنند با خطر انزوا از جریان توسعه در قرن آینده روبرو می شوند. آمریکا و چین در این خصوص نظرات متفاوتی دارند، و ما مصمم هستیم که جوانب گوناگون این اختلاف نظر را بصورت مداوم و صادقانه بیان کرده و نشان دهیم.
در آخر، این مسئله تنها به آزادی اطلاعات محدود نمی شود، بلکه راجع به نوع دنیائی ست که قرار است در آن زندگی کنیم. به عبارت دیگر، آیا می خواهیم در سیاره ای با یک اینترنت، یک جامعه جهانی، و بدنه ای واحد از دانش بشری زندگی کنیم که باعث اتحاد و منفعت همه می شود. و یا می خواهیم در جهانی سر کنیم که محل زندگیمان تعیین کننده میزان سانسور و برخورداریمان از اطلاعات باشد.
آزادی اطلاعات باعث تقویت صلح و امنیتی می شود که به نوبه خود زیر بنای رشد جهانی ست. از لحاظ تاریخی، دسترسی نامتوازن به اطلاعات یکی از مهمترین عوامل اختلاف میان کشورها است. زمانیکه با مسائل حاد یا وقایع خطرناک روبرو می شویم، دسترسی هر دو طرف معضل به به یک رشته از حقایق و اندیشه ها کاملا حیاتی ست. آمریکائی ها می توانند به اطلاعاتی که از کشورهای خارجی منتشر می شوند دسترسی داشته باشند و ما هم مانع تلاش دیگران برای برقراری ارتباط با شهروندان کشورمان نمی شویم. اما مردم کشوری که سانسور در آن اعمال می شود به اطلاعات خارجی دسترسی ندارند. برای مثال، دولت کره شمالی تلاش کرده است که مردم آن کشور را بطور کامل از افکار و آراء دنیای خارج منزوی کند. این کار احتمال بروز تنش و احتمال تصاعد اختلاف های کوچک و تبدیل آن به تضاد های بزرگ را زیاد می کند. امیدوارم حکومت های مسئول که منافعی در حفظ ثبات بین المللی دارند این سبک از عدم توازن در دسترسی به اطلاعات را از نظر دور ندارند.
برای شرکت های درگیر داد و ستد اقتصادی موضوع از مسئله ای اخلاقی فراتر می رود، زیرا این امر با اعتماد بین کمپانیها و مشتریانشان ارتباط می یابد. مصرف کنندگان و مشتری ها در همه جا خواستار این هستند که شرکت اینترنتی که از آنها خرید می کنند کلیه اطلاعات درخواستی را در اختیارشان بگذارد و حافظ اطلاعاتی باشند که مصرف کننده در جریان این ارتباط به کمپانی انتقال می دهد. شرکت هائی که اعتماد مشتری را بدست آورند در تجارت جهانی موفق می شوند و آنها که به این اعتماد خدشه وارد کنند، مشتریان خود را نیز از دست خواهند داد. امیدوارم رد حمایت از سانسوری که با اهداف سیاسی اعمال می شود بصورت مشخصه کمپانیهای آمریکایی فعال در امور تکنولوژیک درآید و خصوصیت یا به اصطلاح بخشی از علامت تجاری کالاها و فن آوری ساخت ایالات متحده را تشکیل دهد.
اطمینان دارم که مصرف کنندگان در سراسر جهان به کالاهای عرضه شده توسط شرکت هائی که به این اصول احترام بگذارند، رغبت بیشتری نشان خواهند داد.
منابع بیشتری در اختیار «گروه ضربت اینترنت جهانی» قرار داده شده تا بصورت محلی برای بررسی میزان آزادی این وسیله در دنیا درآید، و وسائل ارتباط جمعی در این کشور را نیز تشویق می کنم با در پیش گرفتن نقشی تعاملی تلاش کشورهای خارجی برای برقراری سانسور و تجسس را به چالش بکشند. بخش خصوصی در ایالات متحده مسئولیت مشترکی برای کمک به محافظت از آزادی بیان بر عهده دارد. و زمانیکه معاملات تجاری شان این آزادی را تهدید می کند، باید چیزی را که درست است در نظر بگیرند، نه فقط دستیابی به سودی آنی را.
تلاش های سازمانی بنام «ابتکار شبکه جهانی» هم مشوق ما در این خصوص است، ابتکاری داوطلبانه از جانب تعدادی از شرکت های دست اندر کار امور تکنولوژیک که با گروهی از سازمان های غیر دولتی، آکادمیسین ها و بنیاد های سرمایه گذاری تشریک مساعی می کنند و مجموعا در راستای پاسخ به خواست دولت برای مبارزه با سانسور برنامه ریزی شده اند. این ابتکار از صدور اعلامیه و بنیانیه فراتر می رود و مکانیسم هائی برای ارتقا پاسخگوئی و شفافیت واقعی را طراحی می کند. بعنوان بخشی از تعهد ما برای حمایت از بخش خصوصی مسئول و در گیر شدن آن در امر آزادی اطلاعات، ماه آینده اجلاسی به ریاست رابرت هورماتس و ماریا اوته رو معاونان وزارت امور خارجه در محل این وزارتخانه و با شرکت تعدادی از شرکت های سرویس دهنده خدمات شبکه تشکیل خواهد شد که موضوع اصلی آن آزادی تبادل اطلاعات در اینترنت است و امیدواریم که شاهد تلاش های مشترک برای بررسی تمام جوانب این مسئله باشیم.
نتیجه
بدون تردید پیروی از آزادی که من امروز در مورد آن سخن گفتم نه تنها امری پسندیده بلکه کاملا هوشمندانه است. با تمرکز بر این موضوع و پیشبرد آن، ما اصول، اهداف اقتصادی، و اولویت های استراتژیکیمان را زیر یک چتر می آوریم. ما نیازمند خلق دنیائی هستیم که در آن دسترسی به شبکه ها و اطلاعات باعث نزدیکتر شدن مردم به هم شود و همزمان تعریف ما از جامعه جهانی را گسترش دهد. با توجه به عظمت چالشی که با آن روبرو هستیم، به مردمی در سراسر جهان نیاز داریم که با رویهم گذاشتن دانش و حس خلاقیت آنها به ساخت دوباره اقتصاد جهانی، حفاظت از محیط زیست، شکست دادن تروریزم خونبار، و بنیانگذاری آینده کمک کنیم، آینده ای که در آن هر انسانی بتواند استعداد های خدا دادی را بمنصه ظهور برساند.
در پایان، بیایید دخترکی را بیاد بیاوریم که دوشنبه از میان آوار ها در پورتو پرانس پایتخت زلزله زده هائتی بیرون کشیده شد و به خانواده اش پیوست. این کودک فرصت خواهد داشت در باز سازی کشورش شرکت کند زیرا شبکه های اطلاع رسانی از جمله اینترنت صدای این دختر خردسال را که زیر خروارها آوار مدفون شده بود به گوش جهانیان رساندند. هیچ کشور، گروه یا شخصی نباید زیر آوار های سرکوب باقی بماند و ما نمی توانیم در حالیکه مردم دیگر نقاط بوسیله دیوار های سانسور از خانواده بشری منزوی شده اند، ساکت بمانیم. مهمتر آنکه نشنیدن صدای آنها نباید باعث سکوت ما در مورد این معضل شود.
بیایید یکبار دیگر خود را نسبت به این مسئله متعهد کنیم. بیایید این تکنولوژی های را به نیروی واقعی برای پیشرفت در سراسر جهان تبدیل کنیم. و بیایید با همکاری یکدیگر به این آزادی دست پیدا کنیم.