در هفتاد و یكمین دوره جشنواره فیلم كن، تقریبا همه گپ و گفتگوهای خودمانی تا ملاقات رسمی و حتی مصاحبه های مطبوعاتی و رسانه ای با این پرسش آغاز یا بدان ختم می شود كه نخل طلا امسال به چه فیلمی تعلق می گیرد؟
شاید در ابتدا این پرسش مطرح شود كه اصلا چرا نخل طلای كن تا این اندازه مهم است؟ آیا مهم است یا مهم جلوه می دهد؟
جشنواره بین المللی فیلم كن، به جز سال های پایانی جنگ جهانی دوم و اواخر دهه پنجاه میلادی که (به دلیل مشكلات مالی وزارت فرهنگ فرانسه) برگزار نشد، در زمانی كوتاه و با مدیریتی دقیق، در رقابت با جشنواره ونیز، گوی سبقت را از حریف ایتالیایی ربود و خود را به عنوان مهم ترین مرجع معرفی و اعتبار بخشیدن به آثار و حتی خود فیلمسازان دنیا شناساند.
از اوایل دهه پنجاه میلادی، جایزه با نام «جایزه بزرگ جشنواره فیلم كن» به سمبل این شهر، یعنی درختان نخل، تغییر كرد و هنرمند فرانسوی «لوچینا لازوون» نشان آن را طراحی كرد.
نخل طلای جشنواره كن، فقط یك نخل سمبلیک طلایی یا یک نشان افتخار از یک جشنواره معتبر بین المللی سینمایی نیست. همه فیلمسازان و شركت های سینمایی به این مهم واقف هستتد كه نخل طلا برای هر فیلم، یعنی موفقیت های پی در پی هنری و تجاری برای كارگردان و تهیه كننده فیلم در سطح جهانی.
فیلمسازان خوب می دانند، نخل طلای كن یعنی دیگر فیلمساز دغدغه دیده شدن و یا فروش فیلم های بعدی اش در گیشه های جهانی را نخواهد داشت.
فیلمسازان، نخل طلا را با تمایل تهیه كنندگان و یا شركت‌های فیلمسازی بین المللی جهت ساخت آثار بعدی برندگان نخل طلا، یكسان معنا می كنند و در نهایت كارگردانان خوب می دانند، داشتن نخل طلا در كارنامه یعنی بدل شدن نسبی به یك سبك خاص در سینما.
همه این موارد و ویژگی ها، سبب ایجاد كنجكاوی، هیجان پیش بینی و حتی پرسشگری در میان مردم، اهالی رسانه و منتقدان می شود كه چه كسی نخل طلای امسال را به خانه می برد؟
امسال دو ایرانی در جشنواره فیلم دارند. اصغر فرهادی با فیلم «همه می دانند» که محصول اسپانیا است و جعفر پناهی با فیلم «سه رخ» از ایران در بخش بهترین فیلم رقابت می کنند. با این که ایرانی‌ها امیدوارند این دو برنده جایزه نخل طلا شود، اما نقدهای نوشتاری و صحبت منتقدان بین المللی كه در جشنواره كن حضور دارند، همچنین سینمادوستانی كه از سراسر دنیا برای دیدن فیلم ها به جشنواره آمده اند، شانس زیادی به این دو فیلم نداده اند.
البته بسیاری از منتقدان، جوایزی در رشته‌های دیگر را به حسب شرایط، برای آثار دو فیلمساز ایرانی پیش بینی كرده اند.
از سوی دیگر به نظر می رسد اهدای جایزه بهترین فیلم بخش «نوعی نگاه» به فیلم «مرز» ساخته علی عباسی، فیلمساز ایرانی كه فیلمش را در سوئد ساخته است، قطعی باشد.
آنچه كه شاید از شانس جعفر پناهی برای گرفتن نخل طلا كم كند، نگاه انتقاد آمیز منتقدان و افكار عمومی سینمادوست فرانسه به فرم عیان كیارستمی گونه فیلم «سه رخ» ساخته اوست. فرانسوی ها با علاقه ای كه به آثار و خود عباس كیارستمی دارند، بدون شک علاقه‌ای به كپی شدن او ندارند.
به عقیده منتقدان، جعفر پناهی، كه در فیلم هایی چون «خاک سرخ» و «دایره» نشان داده است می‌تواند صاحب سبک خودش باشد، نباید دنباله روی كیارستمی باشد.
درباره فیلم اصغر فرهادی هم منتقدان می گویند، قابل پیش بینی بودن پایان فیلم، فاصله داشتن كیفی فیلم جدید او از آثار قبلی و عدم توان در پاسخگویی به سطح بالای انتظارات از فرهادی او را از شانس دریافت نخل طلا به فیلم «همه می دانند» باز می دارد.
به گفته بسیاری از دنبال كنندگان جشنواره كن، تاریخ این جشنواره و عادت رفتاری آن به گونه ای بوده است که فیلم هایی كه نمایش آنها برای روزهای پایانی جشنواره زمان بندی می شوند، معولا نخل طلا را به خانه برده اند.
امسال نیز، فیلم جدید «نوری بیلگه جیلان» فیلمساز تركیه‌ای كه نخل طلا را نیز در كارنامه دارد، در روز های پایانی اكران خواهد شد. اگر چه بر اساس میانگین نمراتی كه منتقدان فیلم از سراسر دنیا به فیلم های حاضر در بخش رقابت اصلی داده اند، «هیرو كازو كرواِدا» از ژاپن، «ژان لوك گدار» از فرانسه، «پاول پاولیكوفسكی» از لهستان و «آلیس رو واچر» فیلمساز ایتالیایی، از شانس بالایی برای دریافت نخل طلای كن امسال برخوردارند.
علیرغم تمام تلاش منتقدان و نگاه عموم برای هدایت نظر داوران به بهترین فیلم و حدس و گمانه زمانی ها، روز شنبه ۱۹ ماه مه در مراسم اختتامیه، هیأت ۹ نفره داوران، متشكل از چهار مرد و پنج زن از هفت كشور جهان برای برنده نخل طلا جشنواره هفتاد ویكم كن تصمیم خواهند گرفت. در این هیات، كیت بلانشت،آندری زویاگینتسف، دنیس ویلنو، لیا سیدو، كریستین استوارت، روبرت گیدیگیان، خواجه نین، چانگ چن، آوا دورنای حضور دارند.