شمار بازدیدکنندگان از پارک‌های تفریحی شرکت «دیزنی» در سال‌های اخیر به بیش از ۲۰ میلیون نفر رسید. این در حالی است که هزینه این تفریح خانوادگی، برای یک خانوار ۴ نفری در یک هفته به ۵ هزار دلار بالغ می‌شود. به نظر نویسنده «نیویورک پست»، رونق دیزنی، به معنی رونق اقتصاد آمریکا است.
روزنامه «نیویورک پست» می‌نویسد افزایش استقبال از تفریح‌گاه‌های گران‌قیمت دیزنی، نشان می‌دهد که آمریکا به عنوان ماشین تولید پولدار، خستگی‌ناپذیر است و در جهان نظیر ندارد.
سردبیر ارشد یک ماهنامه محافظه‌کار، با اشاره به قیمت‌های گران رستوران‌ها، هتل و تفریحات دیزنیلند، می‌نویسد در آمریکا، از شمار خانوارهای طبقه متوسط کاسته شده و به طبقه مرفه افزوده شده است.
کایل اسمیت، سردبیر ارشد «نشنال ری‌وی‌یو» طی مقاله‌ای که هفته گذشته در «نیویورک پست» منتشر کرد، می‌نویسد: «رونق دیزنی به معنی رونق آمریکا است.»
او با بررسی آماری هزینه‌های تفریح‌گاه‌های «دیزنی» می‌نویسد، نظام سرمایه‌داری آمریکا، مثل جرقه‌های فوران آتشفشان‌های «دیزنیلند»، بر سر مردم این کشور پول می‌بارد.
میکی ماووس و همسرش مینی، در قلعه «سیندرلا» در «مجیک کینگدام» واقع در «بوئناویستا»، فلوریدا،
در سال ۲۰۱۵ سرانه تولید ناخالص ملی در آمریکا، به ۵۶ هزار دلار رسید. آمار تعدیل شده، نشان می‌دهد: قدرت خرید سرانه در آمریکا، ۲۰ درصد بیشتر از آلمان، ۴۰ درصد بیشتر از فرانسه و بریتانیا، و ۵۰ درصد بیشتر از ژاپن است. قدرت خرید سرانه در ژاپن تقریبا معادل قدرت خرید سرانه در ایالت می‌سی‌سی‌پی، یکی از فقیرترین ایالات آمریکا است.
بررسی آماری درآمد خانوارهای آمریکائی نیز نشان می‌دهد که نسبت صاحبان درآمدهای بالای ۱۰۰ هزار دلار در سال، که طبقه مرفه را تشکیل می‌دهند، در نیم قرن اخیر، رو به افزایش داشته و هر سال، جمعیت کثیری از طبقه متوسط، به طبقه مرفه نقل مکان می‌کنند.
کارشناس یک موسسه تحقیقاتی محافظه‌کار در آمریکا، با تجزیه و تحلیل آمار و ارقام منتشر شده در سرشماری‌های ملی، نتیجه‌گیری می‌کند که در سال ۲۰۱۶، شمار خانوارهای طبقه مرفه به ۳۰ میلیون، یا ۲۸ درصد جمعیت، رقمی معادل مجموع جمعیت ایالت‌های کالیفرنیا، نیویورک و تگزاس رسیده است.
«مارک جی. پری» کارشناس موسسه «آمریکن انترپرایز»، بعد از تبدیل ارقام مربوط به درآمد خانوارها به معادل آن در سال ۲۰۱۶، می‌نویسد در سال ۱۹۹۷، درصد خانوارهای صاحب درآمدهای بالای ۱۰۰هزار دلار، ۲۲درصد بود، و همین جمعیت در سال ۱۹۷۷، ۱۳درصد را تشکیل می‌داد و در سال ۱۹۶۷، تنها ۸درصد از خانوارهای آمریکائی از درآمدی بالاتر از معادل ۱۰۰هزار دلار بهره‌مند بودند.
میکی ماوس، در هفتادمین سالگرد افتتاح «دیزنیلند» در «اناهایم» کالیفرنیا
مطابق ضوابط آماری آمریکا، خانوارهائی که در آمد آنها بین ۳۵هزار دلار تا ۹۹ هزار دلار در سال باشد، در طبقه‌بندی «متوسط» قرار می‌گیرند و خانوارهائی با درآمد زیر ۳۵ هزار در سال، طبقه پائین دانسته می‌شوند.
قیمت بالای تفریح در پارک‌های دیزنی نشان می‌دهد که مشتریان آن، از طبقه متوسط نمی‌توانند باشند.
اسمیت می‌افزاید بلیت ورودی تفریح‌گاه «والت دیزنی وورلد» در فلوریدا، در زمان افتتاح در سال ۱۹۷۱، ۳ دلار و نیم بود که به پول امروز ۲۰دلار می‌شود اما در سال ۲۰۱۸، بلیت یک روز آخرهفته در تفریح‌گاه «مجیک کینگدام» شرکت دیزنی، ۱۲۹دلار و برای بچه‌ها، ۱۲۳ دلار است. با احتساب پول پارکینگ، هتل، بلیت هواپیما، قیمت غذاها، اجاره اتوموبیل و دیگر هزینه‌ها، یک خانواده برای یک هفته پنج هزار دلار خرج می‌کند.
هزینه‌های سنگین نه تنها چیزی از استقبال خانواده‌ها نکاسته بلکه مطابق آمار دیزنی، در سال ۲۰۱۵ مشتریان پارک‌های تفریحی دیزنی به ۲۰.۵ میلیون نفر بالغ شد، که در تاریخ دیزنی سابقه نداشت. آمار سال ۲۰۱۶ فقط اندکی از آن کمتر است.
استقبال از تفریح‌گاه‌های دیزنی به قدری است که دو ساعت انتظار در صف هر یک از برنامه‌ها، از جمله سواری در قطار «کوتوله‌ها» یا پرواز «پیتر پن» کاملا عادی است. غذا خوردن سر میز سلطنتی «سیندرلا» که یک بطری شامپانی را ۳۲۰ دلار می‌فروشند، به قدری هوادار دارد که از ماه‌ها قبل ذخیره می‌شود.
کایل اسمیت می‌نویسد شرکت دیزنی هم از ثروت فزاینده در آمریکا بهره‌مند می‌شود، و هم خودش یکی از تولیدکنندگان آن ثروت است. «دیزنی وورلد» در سال ۱۹۶۵ در زمین‌های باتلاقی و بی‌حاصل و کم‌بهای اطراف «اورلاندو» فلوریدا، آغاز به کار کرد. این تفریح‌گاه، اینک به یک صنعت ۶۰ میلیارد دلاری تبدیل شده است.