بیست و نه سال پس از مرگ «باب مارلی» ستاره موسیقی «رگی»، جمعی از موسیقی دانان از سراسر جهان از طریق آلبومی که توسط شرکت صفحه پرکنی «پوتومایو» Putumayo تهیه شده یاد او را گرامی می دارند.
در تازه ترین آلبومی که به این مناسبت منتشر شده است و«یادی از اسطوره موسیقی رگی» Tribute To A Reggae Legend نام دارد، هنرمندانی از بیش از ۶ کشور مختلف جهان موسیقی «باب مارلی» را به سبک و شیوه خاص خود بازسازی کرده اند.
اعضای گروه ٩ نفری نوعی موسیقی مخلوط که اصطلاحا «فانکادسی» Funkadesi خوانده می شود، هرچند ساکن ایالات متحده آمریکا هستند، اما موسیقی آن ها تحت تاثیر موسیقی ملل دیگر از جمله، کشورهای نواحی کارائیب، هند و ریتم های لاتینی که چاشنی موسیقی ویژه «باب مارلی» به شمار می رود قرار دارد.
گروه «فانکادسی» از اهالی اروپا، آفریقا، هند، جامائیکا و آمریکای لاتین هستند و به تازگی مورد توجه پرزیدنت باراک اوباما نیز قرار گرفته اند که آن ها را «یکی از انرژی زا ترین گروه های موسیقی امروز جهان» خوانده است. البته «باب مارلی» فقید هم بیشتر به خاطر انرژی که با موسیقی خود در شنونده ایجاد می کرد شناخته شده است.
باب مارلی متولد روستای کوچک «سنت آن پریش» در «جامائیکا» بود که پدرش را به ندرت می دید و در دوران نوجوانی طعم تبعیض نژادی را چشیده بود. او در نوجوانی نزد دوستش، «وینسنت فورد» که یک سرآشپز بود زندگی می کرد و در آنجا بود که به آموختن و تمرین گیتار مشغول شد. به دلیل همین دوستی بعدها در سال ۱۹۷۵، مارلی یکی از زیباترین آهنگ های خود No Woman No Cry را به نام این دوست منتشر ساخت و تمام حقوق و امتیازات این ترانه را به او هدیه کرد.
او بعدها به همراه دو تن از دوستان نزدیک خود ، بانی لیوینگستون و پیتر تاش گروه The Wailers را پایه گذاری کرد و در دهه ۶٠ میلادی این گروه و موسیقی محلی به نام «رگی» که آن ها معرفی کرده بودند به معروفیتی جهانی رسید. پس از فروپاشی گروه اولی، لیوینگستون و تاش هریک در صحنه موسیقی رگی به تنهایی به معروفیت رسیدند و باب مارلی هم رهبری گروه دیگری را به دست گرفت که «باب مارلی و ویلرز» Bob Marley & The Wailers نام داشت.
در سال ١٩٩۴ گروه «باب مارلی و ویلرز» توانست به بالاترین مرتبه موسیقی «راک اند رول» جهان یعنی مرحله ورود به فهرست Rock & Roll Hall Of Fame برسد و در اوائل سال جاری نیز یکی از آلبوم های این گروه به نام Catch A Fire که شامل یکی ازمعروف ترین ترانه های باب مارلی به نام «جنگل سیمانی» Concrete Jungle است توانست وارد فهرست برگزیده جوایز «گرمی» Grammy بشود.
دراین آلبوم تازه یادبود باب مارلی، خواننده تازه نفس اهل برزیل، «سئو» Ceo ترانه معروف جنگل سیمانی را اجرا کرده است. هم چنین در این مجموعه از ترانه های باب مارلی، «فرشلی گراند» از آفریقای جنوبی و «راکی داونی» ستاره هیپ هاپ و ریتم آفریقایی اهل «سیرا لیون» ترانه های «گانا باب مارلی» و ترانه دیگری را از آلبوم «کایا»Kaya و گروه «ویلرز» سال ١٩٧٨ به نام «آفتاب می درخشد» Sun Is Shining را اجرا کرده اند. هم چنین دو خواننده کانادایی، دو گروه موسیقی از «هاوائی» و گروه قدیمی «نورتن لایتز» Northern Lights از آمریکا برخی دیگراز ترانه های کلاسیک باب مارلی را اجرا کرده اند.
باب مارلی، خواننده، ترانه سرا، نوازنده گیتار و فعال اجتماعی یکی از برجسته ترین چهره‌های معاصر جامائیکا به شمار می رود. اغلب ترانه های او از مضمونی اجتماعی برخوردارند که به سبک رمانتیک ساخته شده اند.
باب مارلی در سال ۱۹۸۴ با فروش بیش از از ۱۲ میلیون نسخه از آلبوم «لجند» Legend، بالاترین فروش در رده بندی موسیقی رگی را به خود اختصاص داد. او در فوریه سال ۱۹۶۶ با (ریتا مارلی) که خود خواننده است ازدواج کرد و دارای سه فرزند شدند. ریتا پیش از باب هم دو فرزند داشت که باب آنها را به فرزند خواندگی گرفت و نام خانوادگی مارلی را گرفتند. با حساب آنها و فرزندانی که باب بعدها از زنان دیگری به جز ریتا داشت، تعداد فرزندان تحت سرپرستی‌اش به ۱۳ نفر می‌رسید.
باب و ریتا مارلی ضمن فعالیت های سیاسی گوناگون در سال ۱۹۷۶ در جریان ترور ناموفق نخست وزیر جامائیکا، مایکل مَنلی مجروح شدند..
«ریتا مارلی» هم چنین ازعضای گروه ویلرز بود که در بسیاری از آلبوم ها گروه با باب مارلی همخوانی کرده است. او درحال حاضر به فعالیت های خستگی ناپذیری در سازمان های خیریه جامائیکا و آفریقا اشتغال دارد. «کدلا مارلی» اولین دختر باب و ریتا مارلی با برادر خود «زیگی» به کار موسیقی اشتغال دارد و «دامیان مارلی» پسر دیگر باب مارلی کار موسیقی حرفه ای به سبک رگی، هیپ هاپ، اراندبی و دنس هال را پیش گرفته است. «جولین مارلی» ترانه سرا و خواننده زندگی خود را به موسیقی اختصاص داده و با خواهران و برادران خود همکاری های مستمری دارد و «کی مانی مارلی» هم علاوه برموسیقی به مجری گری و بازیگری درسینما مشغول است.
باب مارلی در سال ۱۹۷۷ به ملانومای بدخیم ( نوعی سرطان پوست) مبتلا شد. در سال ۱۹۸۰ او و گروه نوازندگان وی به عنوان بخشی از تور اروپا، بزرگترین کنسرت خود را در شهر میلان در برابر یکصد هزار نفر اجرا کردند. پس از آن و بعد از بازگشت به آمریکا، مارلی دو بار دیگر در مدیسن اسکور گاردن به روی صحنه رفت اما تور آمریکای مارلی به دلیل رو به وخامت گذاشتن حال مزاجی او ناتمام ماند. او برای مداوا به آلمان سفر کرد. هنگامی که پس از هشت ماه تلاش برای مداوای او بهبودی قابل توجهی رخ نداد، مارلی تصمیم گرفت تا به زادگاهش جامائیکا بازگردد. در زمان پرواز هواپیمای مارلی به سوی جامائیکا، حال وی بدتر شد. هواپیمای او در میامی به زمین نشست و مارلی به بیمارستان فرستاده شد. او در سحرگاه روز یازدهم ماه مه سال ۱۹۸۱ در سن ۳۶ سالگی چشم از جهان فرو بست. آخرین جملات او به پسرش این بود: «با پول نمی توان زندگی را خرید.»