رد دخالت مدرسه در خودکشی آیناز کریمی توسط «دادستان کازرون»

تصویر منتسب به آیناز کریمی

هشدار: حاوی محتوای مربوط به خودکشی

هیچ‌چیز مهم‌تر از جان انسان نیست. اگر به خودکشی فکر می‌کنید، برای کمک‌گرفتن با این شماره‌های ویژه تماس بگیرید: در ایران: اورژانس اجتماعی ۱۲۳، صدای مشاور ۱۴۸۰، یا اورژانس روان‌پزشکی تهران ۴۴۵۰۸۲۰۰

در آمریکا: مرکز پیشگیری از خودکشی ۱۸۰۰۲۷۳۸۲۵۵، یا خط ملی پیشگیری از بحران و خودکشی ۹۸۸

در کانادا: شماره‌ ۹۱۱ یا ۱۸۳۳۴۵۶۴۵۶۶

در بریتانیا: ۱۱۶۱۲۳

و در افغانستان: ۱۱۹

دادستان کازرون در واکنش به خودکشی آیناز کریمی؛ دختر دانش‌آموزی که به دلیل فشارهای ناشی از برخوردهای تحقیرآمیز و سخت‌گیرانه مدرسه، خود را حلق آویز کرد، آن را «ناشی از مشکلات شخصی» دانسته و ادعا کرد که این خودکشی «ارتباطی با مسئولان مدرسه نداشته است.»

به گزارش خبرگزاری حکومتی تسنیم، احسان صالحی در ادامه این سخنان تناقض آمیز افزود که تحقیقات هنوز ادامه دارد و «موضوع در دستور کار مقام قضایی قرار گرفته است.»

این مقام قضایی ادعا کرد که «آنچه مشخص و محرز است، اقدام به خودکشی دانش‌آموز دبیرستان روستای دریس شهرستان کازرون ناشی از تألمات روحی و مشکلات شخصی بوده است.»

صالحی در ادامه ادعا که «مسائل مطرح شده در خصوص عاملیت مسئولان مدرسه در این حادثه، مورد بررسی مقام قضایی قرار گرفت» و افزود که «این فرضیه به صورت کامل منتفی اعلام شد.»

این مقام قضایی اخبار منتشر شده درباره تعرض مدیر مدرسه به نحوه پوشش و ظاهر این دانش آموز را «حاشیه‌سازی‌های انجام شده» و همچنین «تحلیل‌های غیرکارشناسی افراد در فضای مجازی» دانست.

این در حالی است که بر اساس گزارش های منابع محلی و نزدیکان آیناز کریمی، او هیچ مشکلی در خانواده نداشته و به عنوان فرزند هفتم هیچ مشکل مالی یا عاطفی نداشته است.

«آیناز کریمی»؛ دانش‌آموز پایه دوازدهم و ۱۷ ساله هنگامی که سر کلاس بود به خاطر «رنگ کردن مو و استفاده از لاک ناخن» از سوی مدیر مدرسه فراخوانده شد و دیگر اجازه ورود به کلاس به او داده نشد و از سوی مدیر مدرسه تهدید به اخراج شد.

به گفته این منابع «دوستانش گفته‌اند؛ آیناز از فحاشی و تهدید مدیر مدرسه خیلی ناراحت شده بود. وقتی هم به خانه برگشته، ناهار نخورده در حالی که یونیفرم مدرسه به تن داشته، خود را با شال در انبار خانه حلق‌آویز کرده است. خانواده او وقتی به آنجا رفته‌اند، متوجه شده‌اند که آیناز خودکشی کرده است.»

در گزارش دیگری، زهرا بهروز آذر، معاونت زنان دولت پزشکیان، در واکنش به افزایش آمار خودکشی‌های اخیر دانش آموزان،‌ گفت که «نمی‌توان گفت آمار فزاینده است.»

او با اظهار تاسف از خودکشی آیناز کریمی و آرزو خاوری گفت: «اما برای ما همین دو دانش آموز دختر هم زیاد است و برای ما خوشایند نیست.»

ادعای فزاینده نبودن آمار خودکشی دانش آموزان از سوی مقامات حکومتی در حالی است که هیچ آمار رسمی درباره مرگ و میر ناشی از خودکشی دانش آموزان ثبت نشده است.

در یک بررسی توسط روزنامه هم میهن، از اول فروردین تا ۲۲ آبان ۱۴۰۳، دست‌کم ۱۶ دانش‌آموز اقدام به خودکشی کرده‌اند که از این تعداد، سه نفر با مداخله نیروهای مراکز یا سازمان‌های مداخله‌گر نجات یافتند و ۱۳ نفر جان خود را از دست داده‌اند.

این گزارش با اشاره به مرگ آیناز کریمی و آرزو خاوری در یک هفته گذشته و انعکاس وسیع آن در رسانه‌ها،‌ نوشت که خبر خودکشی دانش‌آموزان در هشت‌ماه گذشته، هر چند وقت یک‌بار منتشر شده است. بررسی منابع رسمی و چند منبع غیررسمی نشان می‌دهد، هیچ ماهی از اول امسال نبوده که در آن دانش‌آموزی، چه موفق و چه ناموفق، اقدام به خودکشی نکرده نباشد.

در اردیبهشت‌ماه امسال، سایت امتداد از خودکشی ۱۹۶ کودک در پنج سال گذشته گزارش داد. این گزارش نشان داد که اختلافات خانوادگی، ازدواج اجباری، کودک همسری و کودک مادری از دلایل عمده این خودکشی‌ها بوده‌اند.

درباره خودکشی کودکان، انجمن دفاع از حقوق کودک در سال ۱۳۹۹ اعلام کرد که بین سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۹ بیش از ۲۵۰ کودک خودکشی کرده‌اند، این در حالی است که این آمار تنها شامل موارد رسانه‌ای‌شده است و تعداد واقعی بیشتر است.

در این پژوهش، ۴۸ درصد از خودکشی‌های رسانه‌ای‌شده مربوط به پسران و ۵۲ درصد مربوط به دختران بوده است. ۴۵ درصد خودکشی‌ها در سنین ۹ تا ۱۴ سال و ۵۵ درصد در سنین ۱۵ تا ۱۸ سال رخ داده‌اند.

روش‌های خودکشی شامل حلق‌آویز شدن (۴۰ درصد)، پریدن از ارتفاع (۳۸ درصد) و مصرف قرص (۱۲ درصد) بوده است.

علل خودکشی‌ها شامل مشکلات خانوادگی (۲۸ درصد)، مشکلات آموزشی (۲۶ درصد)، ازدواج اجباری (۲۰ درصد) و فقر (۸ درصد) است.

بیشترین آمار خودکشی‌ها در شهرهای تهران، اصفهان و همدان گزارش شده است.