بيش از يک ماه است که ازبازداشت و زندانی شدن تعدادی از دانشجويان دانشگاه پلی تکنيک که به دفن سربازان کشته شده در جنگ ايران وعراق در اين دانشگاه اعتراض کرده بودند می گذرد. خانواده های اين دانشجويان به جز يک ويا دوتماس تلفنی کوتاه با فرزندانشان هيچ اطلاعی از وضعِيت آنها ندارند.
بر خلاف قوانين ايران و تعهدات بين المللی اين کشور در قبال کنوانسيون حقوق مدنی و سياسی، مقامات قضايی جمهوری اسلامی اجازه دسترسی به وکيل مدافع به دانشجويان زندانی نداده و و همچنين به آنها اجازه ملاقات با خانوداهايشان نيز داده نشده است.
عبدالله مومنی سخنگوی سازمان دانش آموختگان معتقد است: «طبق روال مقامات امنيتی درگذشته، گمان ميرود که اين دانشجويان در بند ۲۰۹ زندان اوين بسر ميبرند.» آقای مومنی می افزايد: «تاکنون مقامات قضايی جمهوری اسلامی هيج اتهامی عليه اين دانشجويان به آنها وارد نکرده و در نيجه معلوم نيست به چه دليلی اين دانشجويان را که بيش از يک ماه از بازداشت آنها ميگذرد در زندان نگاه داشته اند.»
طبق قوانين کيفری در ايران می بايست در ظرف ٤٨ ساعت رسما متهم را از اتهامات عليه وی آگاه و يا وی را آزاد سازند.
اسامی دانشجويانی که در طی دو ماه پيش در تهران بازداشت و زندانی شده اند عبارتند از: عباس حکیم زاده، مهدی مشايخی، نريمان مصطفوی و احمد قصابان و مجيد توکلی، حسين ترکاشوند، اسماعيل سلمانپور، کوروش دانشيار، محمد ترکمان، و مریم مدد زاده.
آقای مومنی که خود بارها بازداشت و مدتی در سلول انفرادی بسر برده است بيم از آن دارد که: «به دليل تعطيلات رسمی دوهفته ای نوروز و فضای تعطيل حاکم بر کشورو همچنين محروم کردن اين دانشجويان از ملاقات با وکلای مدافع و خانوداهايشان آنها را در بی خبری کامل نگاه داشته و اين فرصت برای مقامات امنيتی در زندان فراهم شود تا بتوانند القائات خود را به اين دانشجويان تحميل سازند و در نتيجه فشارهای روحی سختی به دانشجويان دربند وارد آيد و آنها را وادار به اعتراف کردن کنند.»
بر خلاف آنچه که در گزارشها آمده، حسن حداد يکی از معاونين قوه قضایيه اخيرا اعلام کرده است: «اين دانشجويان به دليل اعتراض به دفن اجساد سربازان کشته شده در جنگ در داخل دانشگاه بازداشت نشده بلکه اتهام آنها خبرپراکنی در سايت های اينترنتی از جمله سايت خبرنامه دانشگاه پلی تکنيک بوده است.»
عبدالله مومنی با رد ادعای آقای حداد می گويد: «خبر نامه پلی تکنيک در گذشته اخبار راديکالتری را منتشر ميکرده و تاکنون دانشجويان به اين صورت مورد اعتراض قرار نگرفته و زندانی نشده بودند.»
آقای مومنی علت واکنش مقامات قضايی را اينگونه تفسير ميکند: «مقامات حکومت جمهوری اسلامی سعی براين دارند که به افکار عمومی در ايران نشان دهند آنها شهدا را مستمسک دستگيری دانشجويان قرار نداده اند.»
فعالين دانشجویی وسازمانهای حقوق بشر با توجه به عملکرد مقامات امنيتی با زندانيان عقيدتی در طول ساليان گذشته از وضعيت اين دانشجويان که بيش از يک ماه است در زندان به سر می برند شديدا ابراز نگرانی کرده اند. مقامات زندان با قرار دادن زندانيان سياسی در شرايط سخت مانند نگه داشتن آنها در سلولهای انفرادی، ممانعت از ملاقات با وکلای مدافع و عدم اجازه ملاقات با خانوادهايشان، بی خوابی دادن مکرر به زندانيان، همچنين بازجويی های طولانی و ضرب وشتم در هنگام بازجويی زندانيان را وادار به اعترافای ازپيش ساخته می سازند.
درماه گذشته در ظرف دوهفته در زندانی سياسی به نامهای امير حسين حشمت ساران و اميدرضا ميرصيافی به طور مشکوکی در زندان جان سپردند. و مقامات زندان و قوه قضایيه در مورد علل مرگ آنها سکوت اختيار کرده اند.
روز گذشته مقامات کميساريای عالی امور پناهندگان وابسته به سازمان ملل متحد با انتشار گزارشی در مورد وضعيت جقوق بشر در ايران آنرا پريشان کننده خوانده و اعلام کرده اند آنها گزارشاتی مبنی بر «ضرب وشتم زندانيان سياسی در هنگام بازجويی، نگه داشتن در سلولهای انفرادی، مانع شدن از خوابيدن زندانی، خودداری از اجازه ملاقات با وکيل مدافع و خانواده زندانی، وبالاخره بازجويی های ۲۴ ساعته دريافت کرده اند.»
در خبرنامه دانشجويان در ايران به ادامه بازداشت دانشجویان «چپ گرا» به نامهای محمد پور عبدالله، ساناز اللهیاری، عليرضا داوودی، بهمن خدادادی، مازيار عصومی، ارسلان صادقی و حسين سرشوم اشاره شده که در حال حاضر درشهرهای تهران و اصفهان در زندان به سر می برند.
