مایک اوسالیوان، خبرنگار صدای آمریکا، لس آنجلس
نیک اوت، عکاس حرفه ای، شاهد بعضی از مهمترین خبرها در طی ۴۰ سال گذشته بوده است. خبرهایی مانند جنگ ویتنام و یا محاکمه چهره های سرشناس هالیوود که به دردسر افتاده اند.
نیک اوت، برای گرفتن عکسی از کیم فوک، دختر بچه هراسانی که پس از انفجار بمب های ناپالم، دچار سوختگی شده و در حال فرار از روستایش است، شهرت جهانی پیدا کرد.
این عکس که در سال ۱۹۷۲ گرفته شد، جایزه پولیتزر را برای اوت به ارمغان آورد.
عکاس در زمان گرفتن آن عکس فقط ۲۱ سال سن داشت، ولی در همان زمان، یک خبرنگار با تجربه مناطق جنگی بود.
او آرمان های برادرش، خبرنگار آسوشیتد پرس که در سال ۱۹۶۵ در دلتای مکونگ کشته شده بود را دنبال می کرد.
اوت در سن ۱۵ سالگی موفق شد شغلی در تاریکخانه خبرگزاری آسوشیتد پرس بیابد. او به عکاسان منطقه برای ظهور عکس هایشان کمک می کرد.
در سن ۱۶سالگی، او دوربین به دست برای ثبت تصاویر پا به خطر می گذاشت.
اوت می گوید : « هر بار که من عکسی می گرفتم، خبرنگار آسوشیتد پرس می گفت این عکس خیلی خوب است، اجازه می دهی از آن استفاده کنیم؟ و من می گفتم بله، البته.»
تصاویر او از زندگی در سایگون در دوران جنگ، بر روی خط خبرگزاری آسوشیتد پرس قرار می گرفت و به سرعت در روزنامه ها منتشر می شد.
ظرف مدت کوتاهی، اوت به عنوان یک عکاس تمام عیار مناطق جنگی، از ویتنام جنوبی به سوی کامبوج در لائوس سفر می کرد.
در هشتم ژوئن سال ۱۹۷۲، در یکی از سفرهایش به روستای ترانگ بانگ، نزدیک منطقه ای که توسط چریک های ویت کنگ تسخیر شده بود، او از بمباران یک هواپیما، عکس گرفت.
عکاسان تصور می کردند این روستا که در آتش شعله ور شده بود، خالی از سکنه است.
ولی به زودی شاهد فرار روستاییان وحشت زده بودند که هراسان در جاده می دویدند.
یک زن، کودک بی جانی را در آغوش گرفته بود و کیم فوک، دختر بچه ۹ ساله، در حالی که لباس های غرق در آتش را از تن به در می آورد، هراسان در کنار برادرش می دوید و فریاد می کشید.
اوت از این صحنه عکس گرفت، دوربین خود را به زمین گذاشت و به نجات دخترک شتافت. او دختربچه را به بیمارستان رساند و جان او را نجات داد.
آن عکس به نمادی از جنگ ویتنام تبدیل شد که یادآور تاثیرات دردناک جنگ بر مردم غیر نظامی بود.
آن دختر جوان در کوبا مشغول تحصیل شد و همان جا با یک مرد ویتنامی ازدواج کرد.
در سال ۱۹۹۲، این زوج به کانادا مهاجرت کردند. فوک هم اکنون همراه شوهر و دو فرزند خود در تورنتو سکونت دارد.
کیم، اوت را « عمو نیک » می نامد و هنوز دوستی بسیار نزدیکی با هم دارند.
پس از سقوط سایگون در سال ۱۹۷۵، نیک اوت درخبرگزاری آسوشیتد پرس در توکیو مشغول به کار شد و بعد از آن در سال ۱۹۷۷ برای کار در دفتر خبرگزاری وارد لس آنجلس شد.
در طی ۳ دهه گذشته، اوت از آتش سوزی ها، زمین لرزه ها، حوادث ورزشی و چهره های سرشناس هالیوود عکس گرفته است.
او می گوید در این حرفه، هر روز با روز دیگر متفاوت است و او این تنوع را دوست دارد.
در سال گذشته، عکس دیگری از نیک اوت در سراسر جهان به معرض نمایش گذاشته شد.
این عکس، پاریس هیلتون، چهره سرشناس هالیوود را نشان می داد که در حالیکه دست بند بر دست دارد روانه زندان است.
پاریس هیلتون که یک بار به دلیل رانندگی در حین مستی بازداشت و به قید ضمانت آزاد شده بود، بار دیگر به دلیل شکستن تعهد خود دستگیر و به زندان محکوم شد.
اوت این عکس را در هشتم ژوئن گرفت.
۳۵ سال پیش دقیقا در چنین روزی او مشهورترین عکس خود از جنگ ویتنام را گرفت.
هم اکنون در سن ۵۷ سالگی، می توان اوت را در گوشه کنار شهر لس آنجلس، در حال عکاسی یافت.
یک روز او از آرنولد شوارتزنگر، فرماندار کالیفرنیا عکس می گیرد و روز دیگر، او در حال عکاسی از حیوانات باغ وحش لس آنجلس است.
اوت می گوید عاشق کارش است ولی با این وجود برای گزارش های مناطق جنگی ابراز دلتنگی می کند و امیدوار است که روزی دوباره از مناطق جنگی گزارش تهیه کند.
نیک اوت، روزانه بیش از ۱۰۰ عکس می گیرد که بسیاری از آنها طی چند دقیقه بر روی اینترنت قرار می گیرند و ظرف چند ساعت در روزنامه های سراسر جهان به چاپ می رسند.
بنا به گفته اوت، راز گرفتن تصاویر خوب، داشتن حسن انتخاب است.
او این درس را در دوران جنگ ویتنام، از دوست نزدیک و عکاس مشهور، ادی آدامز آموخت.
آدامز در سال ۱۹۶۸، برای عکسی که نشان می داد یک مقام پلیس، شخصی را به اتهام ویت کنگ بودن اعدام می کند، جایزه پولیتزر را دریافت کرد.
اوت می گوید در جایی که سایر عکاسان چندین حلقه فیلم مصرف می کنند، او تنها از یک حلقه فیلم استفاده می کند.
او سال ۱۹۷۲، روزی که روستای ترانگ بانگ بمباران شد را به خاطر می آورد.
در آن روز عکاسان بسیاری در صحنه حضور داشتند ولی اکثر آنها تمام فیلم های خود را مصرف کرده بودند و به همین دلیل فرصت عکاسی از بهترین صحنه را از دست دادند.
این امر به نیک اوت فرصت داد که جالب ترین تصاویر را برای آیندگان ثبت کند.