مونالیزا نورمحمدی، خبرنگار صدای آمریکا
سه سال پس از طوفان فاجعه آمیز کاترینا، شهر نیواورلئان هنوز هم در تلاش است تا از نظر روحی و جسمی ، شرایط خود را بهبود بخشد.
در بیست و نهم ماه اوت ۲۰۰۵ طوفان مهیبی کرانه های خلیج مکزیک و شهرنیواورلئان در جنوب شرقی ایالت لوئیزیانا را مورد اصابت قرار داد. این طوفان قدرتمند، خاکریزهایی که شهر نیواورلئان را از ورود آب دریا مصون می دارد شکست و در مدت کوتاهی پس از این واقعه، سیلاب عظیمی هشتاد درصد شهر را در خود فروکشید.
سه سال پس از این وقایع، نیواورلئان که به شهرهلالی شکل معروف است به بازسازی خود ادامه می دهد.
فیلم نیواورلئان، محصول سال۱۹۴۷ با شرکت لوئی آرمسترانگ و بیلی هالیدی، به خوبی کیفیت یکتا و فرهنگ منحصربه فرد این قدیمی ترین شهر آمریکا را به نمایش گذاشته است. نبض این شهر موسیقی است که در کوچه پس کوچه های آن طنین انداخته است.
جشن های سالیانه ماردی گراس در نیواورلئان در سراسر جهان به عنوان بزرگترین مهمانی آمریکا شناخته شده است.
اما از شور و هیجان برگزاری این جشن ها از زمان هجوم کاترینا تا کنون کاسته شده است. طوفانی که بیش از ۱۴۰۰ نفر کشته و میلیاردها دلار ضرر مالی به جای گذاشت.
دولت فدرال، مقامات ایالتی و شهری به خاطر عدم آمادگی برای رویارویی با طوفانی به شدت کاترینا و رسیدگی به نیازمندان در شرایط اضطراری مورد انتقاد شدید قرار گرفتند.
با گذشت سه سال از این فاجعه، هنوز بسیاری از مردم در شرایط ناهنجاری زندگی می کنند و کمتر وسایلی برای راحتی شهروندان نیواورلئان بوجود آمده است و شرایط آن ها هنوز فاصله زیادی با وضعیت طبیعی دارد.
ری نگین، شهردار شهر نیواورلئان در سالروز واقعه کاترینا با خوشبینی به آینده بهسازی و بهبودی وضع مردم این ناحیه سخن می گوید: « این یک شهر منحصر به فرد است. ویژگی نیواورلیان تنها به خاطرساختمان ها، معماری، موسیقی و غذای آن نیست. این مردم یک شهر هستند که این ویژگی را به این شهر بخشیده اند.» ریموند توماس، مدیر اجرایی سازمان کاترینا کورپس می گوید: « داوطلبان محور اصلی و رمز وجود امیدواری برای هر گونه بازسازی در این ناحیه بوده اند. از سال ۲۰۰۶ تاکنون ، با کمک بیش از ۳۶۰۰ داوطلب از سازمان های غیرانتفاعی، 25 مدرسه بازسازی شده شروع به کار کرده اند، ۲۵۰ خانه مسکونی تازه و ۵۰ ساختمان مخروبه نیز بازسازی شده است. » مارشال گوچنور، مدیر هماهنگی سازمان کاترینا کورپس می گوید: « ما امیدواریم تا به تدریج کسانی را که می خواهند بازگردند و در اینجا زندگی کنند را به منطقه بازگردانیم. ما می دانیم که این بازسازی ها هنوز به حدی که باید در طول سه سال باشد نرسیده اند اما این جامعه نباید خالی از مردم بماند.»در منطقه سن برنارد، یکی از آسیب دیده ترین مناطق طوفان زده، مردمی که زاده و بزرگ شده نیواورلئان هستند، از هجوم یک طوفان دیگر وحشت دارند و احساس می کنند که فشارهای ناشی از کاترینا و عواقب آن ادامه زندگی در این نواحی را در برای آن ها غیرقابل تحمل کرده است.
دوباره سازی یک شهر مخروبه ممکن است چندین سال به طول انجامد اما به نظر می رسد دوران بهبود روحی مردم این ناحیه از آن هم طولانی تر خواهد بود.