میریام ماکبا، چهره افسانه ای موسیقی آفریقای جنوبی پس از اجرای برنامه ای روی صحنه و خواندن یکی از معروف ترین ترانه های خودبنام«پاتاپاتا» بر اثر حمله قلبی در کلینیکی در یکی از شهرهای حومه «ناپل» در جنوب ایتالیا درگذشت. ماکبا هنگام مرگ ۷۶ سال داشت. میریام ماکبا که به خاطرفعالیت های انسان دوستانه خود درطول سال ها به «ماما آفریقا» معروف شده بود به شهر «کاسرتا» در ایتالیا رفته بود تا از نویسنده ایتالیایی ساکن این شهر روبرتو ساویانو و مبارزات او برعلیه مافیای جنوب ایتالیا حمایت کند.
مرگ ماما آفریقا به طوری سمبلیک شبیه زندگی او و مبارزات دائمی او با بی عدالتی بود.
«من میریام ماکبا هستم و ۷۶ سال دارم»؛ جمله ای بود که یکی از آخرین کنسرت های این خواننده متعهد و مبارز در آمستردام، تنها دو روز پیش از درگذشت او، با آن آغاز شد. یکی از حاضران در این کنسرت، میسی هرتاک، می گوید:«او از اجرای این برنامه لذت می برد و گاه حتی با موسیقی حرکات رقصی را هم انجام می داد. آخرین ترانه ای که خواند پاتا پاتا بود که به زبان آفریقایی به معنی با من قدم بردار بود که آنچنان مردم را به وجد آورد که همگی همزمان به رقصیدن پرداختند و دست های خود را با ریتم این موسیقی در هوا تکان دادند.» «پاتا پاتا» ترانه ای بود که سال ها پیش میریام ماکبا را در دهه ۶۰ میلادی به شهرت جهانی رساند. با این حال، ابرستاره بودن برای این خواننده ثروتی به همراه نداشت. حقوق و امتیازات تمامی آثار ماکبا متعلق به شرکت های صفحه پرکنی بود که بدون هیچگونه پرداختی به او از عواید آن بهره مند می شدند. میریام ماکبا، برای نخستین بار در سال ۱۹۵۹ مورد توجه قرار گرفت و سپس در یک تور سراسری در آمریکا، موفقیت ومعروفیت های بیشتری به دست آورد. او در طول اقامت در آمریکا در یک فیلم مستند به نام «بازگشت» که فیلمی علیه تبعیضات نژادی و نفاق و جدایی بین سیاهان و سفید پوستان آفریقای جنوبی بود شرکت کرد. یک سال بعد هنگامی که ماکبا تصمییم گرفت برای شرکت در مراسم تدفین مادر خود به آفریقای جنوبی بازگردد متوجه شد که پاسپورت او توسط دولت لغو و بی اعتبار شده است. «ماکبا» مدت ۳۱ سال بقیه عمر خود را در تبعید زندگی کرد. میریام ماکبا در سال ۱۹۶۶ جایزه موسیقی آمریکا، «گرامییز»، را از آن خود ساخت. او نخستین زن آفریقایی بود که توانست این جایزه معتبر را برای اجرای دو نفره آلبومی به نام شبی با هری بلافونته و میریام ماکبا از آن خود سازد. آلبوم «شبی با بلافونته /ماکبا» تماما درمورد سیاست های کشور آفریقای جنوبی در رابطه با جمعیت سیاهپوست آن کشور تحت حکومتی تبعیض آمیز بود. دوستی نزدیک «ماکبا» با هری بلافونته در معروفیت و موفقیت های بی شمار او در آمریکا بی تاثیر نبود. او هم چنین در جشن تولد پرزیدنت جان اف کندی در سال ۱۹۶۲ برنامه اجرا کرد. بعدها در سال ۱۹۸۷ میریام ماکبا به همراه «پل سایمون» خواننده معروف آمریکایی در یک تور جهانی به نام «گریس لند» به اجرای برنامه پرداخت و در سال ۱۹۹۲ در فیلم «سارافینا» میریام در یکی از نقش های اصلی بازی کرد. میریام ماکبا چهار بار در سال های ۱۹۶۳ ، ۱۹۶۴، ۱۹۷۵ و ۱۹۷۶ در اجلاس های مختلف سازمان ملل متحد شرکت کرد تا علیه تبعیض های نژادی در آفریقای جنوبی اعتراض کند. ماکبا که برای فعالیت های سیاسی خود برای سیاهان آفریقای جنوبی ملقب به «ماما آفریقا» شده بود بیش از ۱۰ سال از۳۱ سال زندگی خود در تبعید را در ایالات متحده گذراند اما ازدواج او با استوکلی کارمایکل، رهبر گروه «پلنگ های سیاه» در سال ۱۹۶۸، آمریکا را در شوک فرو برد و کنسرت ها و قراردادهای هنری او لغو شد و این دو در سال ۱۹۶۹ به گینه رفتند ودر آنجا ساکن شدند. در سال ۱۹۹۰، رییس جمهور وقت آفریقای جنوبی، پرزیدنت نلسون ماندالا از «ماما آفریقا» خواست که به کشور خود بازگردد. بنا برگفته بازیگر و خواننده هلندی تبار، گردا هاورتنگ، علیرغم از بین رفتن نقاق های نژادی در آفریقای جنوبی، میریام ماکبا هنوز یک فعال سیاسی محسوب می شد. هفته گذشته هاورتنگ در یک کنسرت خیریه به نام «مادربزرگ های جهان» یک بار دیگر با دوست قدیمی خود ملاقات کرد. عواید این کنسرت خیریه به نفع مادربزرگ هایی بود که از نوه های یتیم خود نگهداری می کنند. علاقه ماکبا برای اجرای برنامه در این کنسرت به این دلیل بود که دختر خود او در هنگام زایمان جان خود را از دست داده بود و نگهداری از فرزندان او به عهده او گذاشته شده بود. در طول سال ها هنوز شخصیتی که از نظر هنری بتواند جانشینن «ماما آفریقا» شود پیدا نشده است. او تا روزهای پیش از مرگ به آموزش صدای دختران نوجوان در ژوهانسبورگ اشتغال داشت. کسی چه می داند، شاید یکی از همین دختران «ماما آفریقا» بتوانند به صدای تازه از درون آفریقا تبدیل شوند.