لحظاتی پيش از آنکه محمود احمدی نژاد، رئيس جمهوری اسلامی ايران، سخنرانی اش را در دانشگاه تهران آغاز کند، دانشجويان دانشگاه بر عليه وی دست به اعتراض زدند.
بين يکصد تا پانصد دانشجو روز دوشنبه در صحن دانشگاه تجمع کرده و با دادن شعار و بدست گرفتن پلاکارد آقای احمدی نژاد را به عنوان يک ديکتاتور محکوم نمودند. اعتراض کنندگان همچنين از مقامات دولتی خواستار آزادی دانشجويانی شدند که بخاطر ابراز عقيده در زندان بسر می برند. به گزارش خبرنامه اميرکبير، شعارهايی که دانشجويان سر می دادند عبارت بود از: «توپ تانک بسيجی، ديگر اثر ندارد»، «حکومت حيا کن دانشگاه رو رها کن»، «دانشجوی زندانی آزاد بايد گردد»، «شکنجه دانشجو، محکوم است محکوم است»، «حکومت زور نمی خوايم، پليس مزدور نمی خواهيم»، «دانشجو می ميرد ذلت نمی پذيرد»، «محمود احمدی نژاد، عامل تبعيض و فساد».
پليس و نيروهای انتظامی جلوی خروج دانشجويان از محوطه دانشگاه را گرفتند. رسانه های دولتی جمهوری اسلامی گزارش دادند که دانشجويان به سمت ماموران حفاظتی دانشگاه سنگ پرتاب می کردند.
يک گروه دانشجويی رقيب، که از آقای احمدی نژاد حمايت می کرد، با دانشجويان معترض به مقابله پرداخت، و آن ها را «منافق» خوانده و از ايشان خواست دانشگاه را ترک کنند. به گفته خبرنامه اميرکبير، «نيروهای امنيتی از طبقه بالای کتابخانه در حال فيلمبرداری از تجمع و درگيری دانشجويان بودند. تعداد معدودی از دانشجويان بسيجی با تجمع مقابل کتابخانه مرکزی، پلاکاردهايی در دست داشتند که روی آن ها نوشته شده بود: «مرگ بر انگليس»، «ما بيداريم» و... بسيجی ها شعار می دادند «مرگ بر آمريکا». بسيجی ها همچنين با فرستادن صلوات و سينه زدن شعار «حسين حسين شعار ماست، شهادت افتخار ماست» را سر می دادند. بسيجی ها چندين بار با دانشجويان که قصد ورود به کتابخانه را داشتند به شدت درگير شدند و آن ها را مورد ضرب و شتم قرار دادند. در اين درگيری لباس های چند نفر از دانشجويان پاره شد و دانشجويان جراحاتی برداشتند. چند نفر از دانشجويان بعد از تجمع به بيمارستان مراجعه کردند.»
عليرغم اعتراضات دانشجويان، آقای احمدی نژاد سخنرانی اش را بمناسبت آغاز سال تحصيلی جديد ايراد کرد.
در ماه دسامبر گذشته نيز دانشجويان دانشگاه اميرکبير سخنرانی آقای احمدی نژاد را با آتش زدن عکس های وی، وارونه نگاه داشتن عکس ها، و سردادن شعارهای اعتراضی قطع کردند.
در ماه های اخير، آقای احمدی نژاد با انتقادهای داخلی فزاينده ای پيرامون سياستهای اقتصادی دولتش روبرو شده است. دريافتن ميزان محبوبيت وی در داخل ايران بدليل نبود نظرسنجی های قابل اتکا دشوار می نمايد.