دو زن ایرانی طرفدار حقوق زنان، محبوبه حسین زاده و ناهید کشاورز، از زندان اوین آزاد شده اند. آنها به دلیل جمع آوری امضا برای طوماری که در آن درخواست می شود قوانین تبعیض آمیز علیه زنان تغییر کنند، نزدیک به دو ماه زندانی بودند.
هر دو زمانی که در اوین بسر می بردند، در باره زندانیان دیگر مطالبی نوشتند. گزارش های آنها در "وب سایت" سازمان بین المللی همکاری و آموزش زنان، منتشر شده است.
خانم حسین زاده در باره زندانیان در یک بند نوشت: ده نفر از ۱۶ زنی که بیش از یک هفته است ما با آنها در یک سلول هستیم، به کشتن شوهران خود متهم هستند... آنها مجبور شدند به ازدواج های ناخواسته تن بدهند، در ۱۳ و ۱۴ سالگی ازدواج کردند.... یکی می پرسد: زمانی که شوهرم برای تهیه پول خرید مواد مخدر مرا ناچار می ساخت به خیابان ها بروم، و روسپیگری کنم، قاضی کجا بود؟... قانون به من پناه نداد، من از خودم دفاع کردم.
ناهید کشاورز در مورد گفت و گو با یک نگهبان زن که برای وی شرح داد به خاطر زنان ایران تلاش می کند، نوشت: من می دانم که او خودش با تعدد زوجات، با حق بلامنازع مردان برای طلاق و ازدواج دختران کم سن و سال، مخالف است. شاید نظام قضائی ما بتواند فعالان حقوق زنان را از راه تهدید و ترس خسته کند، اما ، راستی، دادگاه ها با افزایش آگاهی در میان زندانبانان چه خواهند کرد؟ مددکاران اجتماعی و نگهبانان در زندان اوین بهتر از هر کس دیگری با تراژدی عظیم برآمده از قوانین ناعادلانه آشنا هستند.
آذر نفیسی مولف ایرانی اخیرا یاد آور شد که لازم است مردم آزاد صدای خود را از سوی زنان ایران بلند کنند:
**** نخستین نکته ای که آنها باید بفهمند این است که زنان ایران، همانند آمریکائیان، یا فرانسوی ها یا افغان ها، می خواهند شاد و آزاد باشند، آنها خواهان حقوق خود هستند. و دومین گام پیدا کردن راه هائی برای جلب نظر سیاستمدارانی است که از جنبش های دمکراتیک پشتیبانی می کنند.
آمریکا از حقوق زنان ایران پشتیبانی می کند. به سخن پرزیدنت بوش، آمریکا وانمود نخواهد ساخت که ناراضیان زندانی زنجیرهای خود را ترجیح می دهند ، یا زنان از تحقیر و بندگی استقبال می کنند.