نتيجه مطالعات جديد نشان می‌دهد مصرف طولانی مدت برخی از داروهای ضد افسردگی، ضد حساسيت و خواب‌آور خطر ابتلا به بيماری فراموشی را افزايش می‌دهد. مطالعات جديد می‌گويد، تقريباً همه اين داروها از رسيدن ترکيبات شيميايی به سلول‌های عصبی مغز و تبادل پيام ميان آنها جلوگيری می‌کند.
حساسيت‌های فصلی، هر سال ميليون ها نفر را در سراسر جهان از لذت زيبايی‌های بهار و تابستان محروم می‌کنند؛ دو فصلی که سودآورترين زمان برای شرکت‌های دارويی توليد کننده داروهای ضدحساسيت تلقی می‌شوند.
پژوهشگران در دانشگاه جرج واشنگتن آمريکا به تازگی با احتياط در مورد اين نوع داروها اظهارنظر می‌کنند. آنها در جريان تحقيقاتشان به اين نکته پی برده‌اند که داروهای ضدحساسيت و ضدافسردگی ممکن است خطر ابتلا به بيماری فراموشی را تشديد کنند.
آنها با ۷ سال مطالعه روی ۳ هزار و ۵۰۰ نفر از افراد سنين ۶۵ سال به بالا دريافته‌اند که نزديک به ۸۰۰ نفر به بيماری فراموشی دچارند و تقريباً همه آنها از داروهای ضد حساسيت، کنترل ادرار و خواب‌آورها استفاده می‌کردند.
جاما، نشريه جامعۀ پزشکان متخصص بیماری‌های داخلی در آمريکا به تازگی اعلام کرده است افرادی که برای دست کم سه سال هر روز از دوز بالای اين گونه داروها استفاده کرده‌اند، ۵۴ درصد بيش از ديگران در معرض خطر ابتلا به بيماری فراموشی هستند.
فرضيه‌های منفی زيادی در مورد ضدافسردگی‌های قديمی، و داروهای مربوط به پارکينسون هم وجود دارد.
در همین زمینه دکتر سيمون ريدلی از مرکز پژوهش های آلزايمر در بريتانيا هشدار داده است که خطر بالای ابتلا به بيماری فراموشی با عواملی که باعث بروز آن می شود فرق دارد.
او گفت: «در پژوهشگران مطالعات اخیر متوجه شده‌اند که ارتباط مستقيمی بين استفادۀ طولانی مدت از اين داروها و افزايش خطر ابتلا به فراموشی وجود دارد. اين ارتباط لزوماً به اين معنی نيست که اين داروها فراموشی ايجاد می‌کنند بلکه استفاده از اينها می‌تواند در دراز مدت به ايجاد اين بيماری و عوارض ديگر کمک کند.»
اين مطالعات هنوز به طور قطعی ادعا نکرده‌اند که اين داروها عامل اصلی ايجاد بيماری فراموشی هستند.
عوامل متعددی ممکن است به ابتلا به بيماری فراموشی کمک کنند. برای مثال کم خوابی هم نقش مؤثری در بروز بيماری فراموشی دارد و شايد افراد کم خواب با استفاده از داروهای خواب آور بيشتر در معرض اين بيماری هستند.
پروفسور شلی‌گری، استاد و سرپرست تيم تحقيقاتی دانشگاه جورج واشنگتن همچنین گفت که همه اين داروها عملکرد ترکيبات شيمايی مغز را مختل می‌کنند و مانع از رسيدن اين ترکيبات به سلول‌های عصبی مغز می‌شوند.
دانشمندان می‌گويند، از تجويز اين گونه داروها برای به ويژه سالمندان بايد اجتناب شود، چون مغزشان حساس‌تر و آسيب پذيرتر از سايرين است و بيش از ديگران در معرض خطر ابتلا به بيماری فراموشی هستند.