چگونگی پیروزی نامزدهای حزبی در انتخابات مقدماتی

مرورگر شما HTML5 را پشتیبانی نمی کند

چگونگی پیروزی نامزدهای حزبی در انتخابات مقدماتی

انتخابات و به ویژه انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا یکی‌ از جلوه‌های زنده و فعال زندگی‌ مردم است و شاید که این را باید طبیعت یک حکومت دمکراتیک به شمار آورد.

یک شهر وند آمریکائی می‌ تواند خود را نامزد ریاست جمهوری بکند، می‌ تواند برای موفقیت در این راه تلاش بکند، می‌ تواند از کمک‌های مالی و معنوی شهروندان دیگر برای رسیدن به آرمان‌های خود استفاده کند و از همه مهم تر آن که می‌ تواند در نهایت آزادی نامزدی خود را اعلام کند اما الزاماً باید قوانین و مقررات خاصی‌ را نیز مورد توجه قرار دهد.

مثلاً کسی که می خواهد خود را نامزد ریاست جمهوری آمریکا بکند باید در آمریکا زاده شده باشد.

با توجه به این که لازمه شرکت در انتخابات برای یک کاندیدای حزبی، ارائه برنامه و دستور کار مشخصی جهت جلب توجه و اعتماد راًی دهندگان است با این همه، برنامه های فردی نیز معمولاً در چهارچوب «دکترین» هر حزب قرار می گیرد.

به عبارت دیگر اگر هر یک از نامزدها در مبارزات انتخاباتی از اصول بنیادی حزب خود کناره گیری کند؛ حزب از پشتیبانی از این نامزد حزبی دست برمیدارد و وی را به انتخاب راه مستقل وامیدارد.

... و اما در نظام انتخاباتی آمریکا برای ریاست جمهوری، احزاب سیاسی انتخابات مقدماتی خود را بر گزار می کنند تا بتوانند از بین نامزدهائی که بیش از سایرین راًی آورده است، یکی را به عنوان نامزد حزبی اعلام کنند. این مسئله تنها برای نامزدهای حزبی مطرح است و نامزدهای مستقل خود پس از اعلام نامزدی شان به فعالیت انتخاباتی می پردازند.
ایالت های آمریکا بنا بر برنامه ای که از سوی احزاب سیاسی تعیین می شود، یکی پس از دیگری انتخابات مقدماتی خود را برگزار می کنند، انتخاباتی که در حقیقت انتخابات درون حزبی است زیرا نامزدهای مختلف از هر دو حزب سیاسی بر سر نامزدی رسمی حزب خود مبارزه می کنند و آنگاه برنده مسابقه در مقام نامزد حزب دموکرات یا حزب جمهوری خواه با رقیب خود مبارزه می کند.

در صحنه مبارزات انتخاباتی آمریکا حضور نامزدهای مستقل، هم از نظر تعداد و هم از نظر امکان پیروزی در مسابقات انتخاباتی، بسیار کم است.

به عنوان مثال در حال حاضر تنها دو سناتور مستقل، جوزف لیبرمن از ایالت کانتیکت و برنار استیونس از ایالت ورمونت، بر دو کرسی سنای آمریکا نشسته اند و ۹۸ سناتور دیگر یا جمهوری خواه هستند یا دموکرات.

... و اینجاست که چگونگی حکومت مردم بر مردم در یک نظام دموکراتیک مانند آمریکا شکل می گیرد، نظامی که نقش مؤثر انتخاب شدن و انتخاب کردن آزاد را در سرنوشت مردم آشکار می کند.