بر اساس تخمين سازمان بهداشت جهانی صد تا صد و چهل ميليون دختر و زن در سراسر جهان تحت عمل ناقص سازی جنسی که طی آن قسمت يا کل آلت تناسلی آنها قطع می شود، قرار گرفته اند.
سازمان ملل متحد اعلام کرد ختنه زنان در بسياری از روستاهای آفريقا، از جمله در مصر، اتيوپی، کنيا، سنگال، بورکينافاسو، گامبيا، گينه و سومالی ممنوع شده است اما آمارهای منتشر شده بسيار گسترده و باورنکردنی به نظر می رسند و هرساله سازمان ملل متحد در مناسبتهای مختلف بر محو اين نوع از خشونت عليه زنان، تاکيد می کند.
بان کی مون دبير کل سازمان ملل می گويد: «هدف ما بايد کاملا روشن باشد؛ هرگونه تجاوز جنسی به زنان و دختران به عنوان يک ابزار جنگی بايد ممنوع شود هيچ عذری برای وجود خشونت خانگی عليه زنان پذيرفته نيست. همينطور قاچاق جنسی دختران، خشونتها و قتلهای ناموسی و ناقص سازی جنسی دختران بايد کاملا متوقف شوند.»
ناقص سازی جنسی دختران بر اساس سنتهايی ريشه دار در آفريقا، و بخشهايی از آسيا و خاورميانه و همچنين در بخشهايی از اروپا، آمريکای شمالی و استراليا انجام می گيرد و در بسياری موارد اين زنان هستند که با وجودی که خودشان اين درد را تحمل کرده اند نسبت به مثله کردن آلت تناسلی دخترانشان، از زمان تولد تا ۱۵ سالگی، اصرار دارند.
يک زن تجربه خود را اينگونه توضيح می دهد: «روزی را که ختنه شدم دقيقا يادم است. ۵ ساله بودم و روز دردناکی بود. ۱۵ روز در رختخواب بودم تا بهتر شدم اما در طول زندگيم هميشه از اين بابت رنج کشيدم. هر روز رنج می کشم.»
از اواخر سال ۱۹۸۰ در نتيجه تلاش مخالفان ناقص سازی جنسی در سراسر جهان آمار ختنه دختران رو به کاهش گذاشت به طوری که آمار در اتيوپی از هشتاد درصد به هفتاد و چهار درصد و در مصر از ۹۷ درصد به ۹۱ درصد کاهش يافت و از آنجايی که آماری دقيق در اين زمينه وجود ندارد تخمين زده می شود که در حال حاضر، تنها در مصر، حدود ۸۰ درصد دختران و زنان ناقص سازی جنسی شده اند.
مثله کردن دختران در بخشهايی از ايران نيز رواج دارد. در استانهای خوزستان، لرستان و بيشتر از همه در کردستان بر اساس سنت، دختران اصطلاحا ختنه می شوند، با اين وجود انجام اين عمل به طور رسمی تاييد نشده است و دولت نيز تاکنون اقدامی برای جلوگيری از آن انجام نداده است.