انتشار اسناد محرمانه وزارت امور خارجه آمریکا در ویکی لیکس، بحث های گسترده ای درباره آزادی و حدود فعالیت رسانه ها در ایالات متحده به راه انداخته است. این مباحث از آن رو جنجال برانگیز شده اند که تعارض آزادی رسانه ها و حفاظت از امنیت ملی را آشکار می کنند.
ویکی لیکس پیش از انتشار مستقیم این اسناد محرمانه در سایت خود، آنها را برای چندین روزنامه معروف اروپائی و آمریکائی نظیر اشپیگل، گاردین و نیویورک تایمز نیز ارسال کرده است. این روزنامه ها و به ویژه دستگاه های ارتباط جمعی در ایالات متحده مقاله ها و تحلیل های فراوانی در مورد این اسناد محرمانه منتشر کرده اند.
لوسی داگلیش رییس «کمیته صیانت از آزادی مطبوعات» در آمریکا معتقد است، آزادی بیان و مطبوعات در ایالات متحده با حمایت قانون و بدون ترس از سانسور تضمین کرده است.» به گفته خانم داگلیش مردم از روزنامه نگاران انتظار دارند که خبر دهند دولت با پولی که به عنوان مالیات از مردم می گیرد، چه می کند.
از سوی دیگر جیمز بروس از تحلیگران سابق سازمان سیا می گوید «دشمن با رصد کردن مطالب رسانه های آمریکائی به ویژه اسناد محرمانه، به روش های ایالات متحده در جمع آوری اطلاعات پی می برد تا آن را علیه خودمان به کار گیرد و روزنامه ها هم نمی دانند با این کار چه آسیبی به امنیت ملی وارد می کنند.»
هایت لیمور، رئیس انجمن روزنامه نگاران حرفه ای، ضمن تائید اظهارات خانم داگلیش می گوید «دست اندرکاران رسانه ها بدون کسب اطمینان از صحت مدارک یا نظر کارشناسان، اطلاعات محرمانه را چاپ نمی کنند. دولت نهاد بسیار قدرتمندی است و هدف روزنامه نگاران حرفه ای از انتشار اسناد محرمانه این است که به ایجاد یک فضای سالم برای نقد عملکرد دولت در آمریکا کمک کنند.» در حالی که آقای بروس به عنوان فردی که سال ها در یک سازمان امنیتی کار کرده با این نظر موافق نیست و می گوید «وزارت دادگستری آمریکا یا دستش بسته بوده و یا در بازخواست از روزنامه نگاران ناشر اسناد محرمانه کوتاهی کرده است.»
آمریکا ۵۰ سال پیش و پس از انتشار مدارک محرمانه پنتاگون در مورد جنگ ویتنام توسط دکتر دانیل الزبرگ شاهد مباحث مشابهی در مورد آزادی مطبوعات و رعایت الزام های امنیت ملی بود. اما اکنون عامل اصلی انتشار اسناد محرمانه وزارت خارجه آمریکا، یک تارنمای اینترنتی بوده است. گروهی هم معتقدند که دلیل ناتوانی دولت آمریکا در برخورد با روزنامه نگاران ناشی از قوانین جاسوسی در کشور است که ۹۳ سال پیش و قرنی پیش از ظهور اینترنت تدوین شده است.