بخش انگلیسی صدای آمریکا - مارتین لوتر کینگ جونیور، تجسم جنبش حقوق مدنی در ایالات متحده، بیش از ۵۰ سال پیش در تاریخ ۴ آوریل ۱۹۶۸ ترور شد.
دوران کودکی
مارتین لوتر کینگ جونیور ۱۵ ژانویه ۱۹۲۹ در شهر آتلانتا در ایالت جورجیا متولد شد. پدرش مارتین لوتر کینگ سینیور، واعظ محلی سرشناس و رهبر مبارزات حقوق مدنی، و مادرش آلبرتا کینگ، معلم سابق مدرسه، بود. دکتر کینگ می‌گفت اولین بار نژادپرستی را در ۶ سالگی زمانی تجربه کرد که پدر دوست سفیدپوستش اجازه نداد پسرش با او همبازی شود.
سازماندهی اعتراضات
کینگ در نیمه دهه ۵۰ میلادی در مقام یک واعظ جوان کارزار موفق پایان دادن به جدایی نژادی در اتوبوس های دولتی در شهر مونتگمری در ایالت آلاباما را رهبری کرد.
خشونت‌پرهیزی
مارتین لوتر کینگ می‌گفت که تحت تاثیر آموزه های مهاتما گاندی، رهبر هند، قرار داشت. جنبش خشونت‌پرهیز دکتر کینگ آزمون خود را در شهر بیرمنگام در ایالت آلاباما، جایی که پلیس از سگ‌های مهاجم و آب فشار قوی برای متفرق کردن دانش آموزان تظاهرکننده استفاده کرد، و در شهر سلما در ایالت آلاباما در حمله پلیس به معترضان در راهپیمایی سال ۱۹۶۵ موسوم به «یکشنبه خونین» پس داده بود.
راهپیمایی واشنگتن
سخنرانی مشهور «من رویایی دارم» یک جنبش عمدتا مختص سیاهپوستان در جنوب را به یک کارزار سراسری حقوق مدنی بدل کرد. در اوت ۱۹۶۳ فشار برای برابری در سراسر ایالات متحده به شکل چشمگیری رشد کرده بود و ۲۵۰ هزار شهروند، اعم از سیاه و سفید، راهی پایتخت آمریکا شدند تا در راهپیمایی واشنگتن شرکت کنند. آن تظاهرات مسالمت آمیز بود و هیچ بازداشتی صورت نگرفت.
پیروزی های سیاسی
جنبش حقوق مدنی زمانی به اوج رسید که لیندون جانسون، رئیس جمهوری وقت آمریکا، در سال ۱۹۶۴ «قانون حقوق مدنی» را امضا کرد و تفکیک نژادی در مکان های عمومی غیرقانونی اعلام شد. دکتر کینگ جایزه صلح نوبل را دریافت کرد. سال بعد با تصویب «قانون حق رای» بازداشتن سیاهپوستان از شرکت در انتخابات ممنوع شد.
ترور
دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور در ۴ آوریل ۱۹۶۸ با شلیک یک گلوله از بالکن مسافرخانه ای در شهر ممفیس در ایالت تنسی جان سپرد. او برای حمایت از یک اعتصاب کارگری به آن جا رفته بود. جیمز ارل ری، یکی از طرفداران جدایی نژادی، به قتل کینگ اعتراف کرد و تمام عمر خود را در زندان گذراند. کینگ که هنگام مرگ ۳۹ ساله بود یک شب قبل در سخنرانی ترور خود را پیش بینی کرده بود: «من سرزمین موعود را دیده ام. ممکن است با شما به آن جا نرسم، اما می‌خواهم امشب بدانید که ما مردمان به آن جا خواهیم رسید.»
