تا حدود دو هفته پیش، مهم ترین موضوع گزارش ها و خبرهای داخلی آمریکا، مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری در ماه نوامبر و مهم ترین مسأله در این مورد هم وضع اقتصادی نه چندان بسامان کشور، بیکاری میلیون ها آمریکائی، و اختلاف سلیقه در مورد راه حل های این معضلات بزرگ بود.
اوباما با سیاست های «کینزی» اش Keynes یعنی افزایش مداوم هزینه های اجتماعی وگرفتن مالیات های بیشتر از آنها که دستشان به دهانشان می رسد، و رامنی و سیاست های صرفه جویانه و فلسفه «دولت کوچک» اش، که انتظار می رفت تمام تابستان و پائیز و زمستان آینده ادامه یابد، سخن گشایش اغلب برنامه های رادیو تلویزیونی و عنوان اول بیشتر مطبوعات و تارنماهای سیاسی بود. البته همیشه احتمال اندکی هست که یک سانحه غیر مترقبه یا یک حادثه تکان دهنده طبیعی یا غیر طبیعی، حساب های همه را به هم بزند و بر نتیجه انتخابات تأثیر بگذارد. اما عاملی که کمتر کسی می توانست پیش بینی کند، بحث های اقتصادی و مالی را از صورت نان داغ روزنامه نویسان و خبرنگاران بیرون آورد، و برای مدتی جای آن مسائل راگرفت: ازدواج همجنس گرایان.
پرزیدنت اوباما که در گذشته چندبار موضع خود را در مورد مسأله ازدواج همجنس گرایان تغییر داده بود، ناگهان روز نهم ماه مه در مصاحبه ای، که با شتاب ترتیب یافت، به رابین رابرتز ، خبرنکار شبکه تلویزیونی ای. بی. سی.، گفت که موافق ازدواج همجنس گراهاست و همه باید بتوانند با هرکس که دوست دارند، ازدواج کنند.
اوباما در سه سال و نیم ِحکومت خود، در منگنه همجنس گرایان با نفوذ و ثروتمند، و محافظه کاران پر قدرت گیر کرده بود، و معمولا ًدر پاسخ به پرسش ها می گفت نظرش در مورد ازدواج همجنس گرایان در حال «تحول» است.
بلا فاصله، بحث های پرشوری در گرفت. بسیاری کل ماجرا را طرحی از پیش ریخته شده برای پیش بردن برنامه «مهندسی اجتماعی» اوباما و دگرگون کردن ریشه ای جامعه آمریکائی و ارزش های اخلاقی - مسیحی آن، و یا شاید حیله ای انتخاباتی برای به دست آوردن دل و پول همجنس گرایان تلقی کردند. این فرض آخر را یک برنامه گردآوری یاری های مالی انتخاباتی برای اوباما، در خانه مجلل جورج کلونی بازیگر مشهور هالیوود در کالیفرنیا، بلافاصله پس از مطرح شدن مساًله ازدواج همجنس گرایان تقویت کرد.شرکت کنندگان در این ضیافت انتخاباتی، هریک ۴۰ هزار دلار پرداختند، و ۱۵ میلیون دلار به صندوق انتخاباتی اوباما ریختند.
اما اگر این جنجال بسنده نبود، هفته نامه نیوزویک روی جلد خود را به اوباما اختصاص داد و با حروف درشت نوشت: اوباما، نخستین رئیس جمهوری همجنس گرا. بالای سر اوباما، هاله ای هفت رنگ می درخشید که نماد همجنس گرایان است. مقالات ستایش آمیز و بعضاً مبالغه آمیزی هم در آن شماره نیوزویک چاپ شده بود که آبی بود به آسیاب جمهوری خواهان که می گویند اوباما بخش بزرگی از رسانه های همگانی آمریکا را در یوغ نفوذ خود گرفته است.
البته هفته نامه نیوزویک که در سال های اخیر همواره با گرفتاری های شدید مالی روبرو بوده، و تیراژش به شدت سقوط کرده است، پیشینه ای طولانی در چاپ روی جلد های جنجالی دارد که تقریباً همه می دانند برای جلب توجه و بالا بردن فروش مجله و افزایش آگهی های تجارتی آن است. از جمله زمانی تصویر بیل کلینتون را چاپ کرده بود و در توضیحش نوشته بود «نخستین رئیس جمهوری سیاهپوست.»
تینا براون، سردبیر نیوزویک، در توجیه چاپ تصویر نخستین رئیس جمهوری همجنس گرای آمریکا، به نشریه «پولیتیکو»ی واشینگتن گفت: «اگر کلینتون نخستین رئیس جمهوری سیاه پوست بود، اوباما هم شایسته تک تک پرتوهای هاله ای است که بر فراز سرش می درخشد. جلد نیوزویک ستایشی است از جایگاه تازه مقدر شده او در تاریخ.»
روی جلد نیوزویک، در مطبوعات آمریکا بازتاب گسترده ای داشت که خالی از طنز هم نبود. از جمله دینا میلبانک، نویسنده واشنگتن پست، زیر عنوان «اوباما، مادام پرزیدنت»" نوشت: «اوباما، نخستین رئیس جمهوری همجنس گرا، بی معنی است.» اوباما نخستین همجنس گرای رئیس جمهوری نیست. نخستین رئیس جمهوری مونث است. تنها در روز دوشنبه (۱۴ مه)، فعالیت های او به این شرح بود: او برای چهارمین بار در برنامه زنانه و ضبط شده «دِ ویو» (چشم انداز ) که زنها برای مخاطبان اغلب زن پخش می کنند، شرکت کرد....جایزه ای از کالج دخترانه بارنارد دریافت کرد و نخستین سخنران مراسم فارغ التحصیلی دختران بود...کمپین انتخاب مجدد او ماه هاست که می کوشد از شکاف جنسیتی که او را از میت رامنی رقیبش جلو می اندازد، بهره برداری کند.
اما جنجال حمایت رئیس جمهوری از ازدواج همجنس گرایان به جاهائی دور و پیش بینی نشده نیز کشید.
از جمله همین روی جلد نیوزویک. برخی اظهار نظر کردند که برخلاف ادعای آقای اوباما، ازدواج همجنس گرایان ارتباطی با گسترش حقوق این اقلیت و برابری آنان با اکثریت جامعه ندارد، زیرا ازدواج اصولاً «حق» محسوب نمی شود و صرفاً توافقی میان دو انسان است. بنابراین پای حقی در میان نیست، که گروهی از آن محروم باشند. تنها مسأله ارث بردن و اثبات والدین بیولوژیک فرزندان است که حقوقی برای زوج های سنتی ایجاد می کند. این زمینه ها هم اصولاً به همجنس گرایان مربوط نمی شود.
بعضی دیگر با اشاره به روایات مذهبی می گویند، ازدواج همجنس گرایان «پیشرفت» نیست، بلکه واپس رفتن به دوران «سودوم و گومورا» است. این موضع گیری اوباما به هیچ روی تازگی ندارد، چه رسد انقلابی باشد. این ها همه سیاست بازی است. چهار سال پیش از این معاون جورج بوش، دیک چینی، که دخترش همجنس گراست، علناً همین موضع را گرفته بود.
باز دیگرانی می گویند موضع گیری های اخیر کاخ سفید (از جمله، به گفته آنان همجنس گرا کردن ارتش) تحمیل تمایلات یک اقلیت کوچک به کل جامعه است. جامعه ای که علاقه ای به تغییر معنای سنتی ازدواج ندارد، و تا بحال مردمش در ۳۱ ایالت رأی داده اند که ازدواج به معنای پیوند یک زن و یک مرد است و نه چیز دیگر. ازدواج همجنس گرایان فقط در شش ایالت به رسمیت شناخته می شود. در میان این مردم، بسیاری می گویند مخالفتی با روابط همجنس گرایانه ندارند و معتقدند هر کسی صاحب تن خود و نحوه روابط جنسی است که می خواهد داشته باشد. اما این جنبه از زندگی خصوصی مردم، ارتباطی به دولت ندارد و ثبت رسمی ازدواج، دخالت در زندگی خصوصی مردم محسوب می شود.
تاکنون همجنس گرایان، در آمریکا می توانستند با یکدیگر زندگی کنند و از شهرداری های محل اقامتشان یک گواهی زندگی مشترک هم دریافت کنند.
گیدو وستروله، وزیر خارجه ی آشکارا همجنس گرای آلمان، از تحول پیدا کردن اندیشه اوباما در مورد ازدواج همجنس گرایان استقبال کرد و گفت: «به کمان من اظهارات پرزیدنت اوباما در مورد ازدواج همجنسیت ها، گامی جسورانه بود. من، نه تنها از سوی خودم، بلکه همچنین به نام دولت آلمان از این اظهارات استقبال می کنم.»
اما در واتیکان، کاردینال دوبلین دیارمید مارتین، که از دربار واتیکان دیدن می کرد، گفت: «آموزه های کلیسا کاملا ً روشن است که ازدواج باید میان یک مرد و یک زن صورت گیرد....این به آن معنا نیست که از حقوق مردم در زندگی هايشان نباید محافظت شود. اما ساختار ازدواج از نظر کلیسا، ساخته ای اجتماعی نیست که بشود آن را تغيیر داد. این امری است وابسته به تعالیم بنیادی کلیسا.»
موضع گیری اوباما در مورد ازدواج همجنس گرایان، به اعتقاد اکثر ناظران سیاسی آمریکا، در این سال انتخابات ریاست جمهوری، قماری بزرگ و نه چندان خردمندانه بوده است.
این موضع گیری ممکن است رأی دهندگان چپ گرا یا همجنس گرا را تحریک و به پول و رأی دادن تشویق کند، اما بی گمان در صفوف اسپانیائی تبار های مهاجر، که از نظر مذهبی محافظه کارند، و در میان سیاه پوستان که اغلب کلیسارو و مبادی به آداب مسیحیت هستند، شکاف و تردید بوجود می آورد و آنان را در حمایت از اوباما و دمکرات ها دچار تردید می کند. و همین ها هستند که می توانند سرنوشت انتخابات ماه نوامبر را رقم بزنند.
از سوی دیگر همین جنجال های اخیر، موجب شده صف محافظه کاران (به ویژه پیروان پر و پا قرص کلیسای انجیلی)، که بسیاری از آنان از نامزدی میت رامنی مورمون به عنوان نامزد انتخاباتی حزب جمهوری خواه دل خوشی نداشتند، پشت سر او فشرده تر شود. بعضی تحلیل گران می گویند اوباما با این موضع گیری، به این ترتیب بزرگترین مشکل جمهوری خواهان در انتخابات آینده را که عدم توافق بر سر یک نامزد واحد قابل قبول برای اکثریت بود، حل کرد و عدوئی بود که سبب خیر شد.
گروه محافظه کار موسوم به «شورای پژوهش خانواده» با انتشار بیانیه ای گفت: «تنفیذ ازدواج همجنس گرایان به وسیله رئیس جمهوری ناامید کننده است، اما دور از انتظار نبود.»
میت رامنی محتمل ترین هماورد اوباما در انتخابات ماه نوامبر هم در اکلاهما به خبرنگاران گفت که ازدواج در نفس خود رابطه ای است میان یک مرد و یک زن. وخود او نیز به همین عقیده است.
آثار این دو دستگی از هم اکنون آشکار شده است: هیأت مدیره گروه موسوم به «جامعه ملی پیشبرد رنگین پوستان» که از گروه های مذهبی سیاهان است، پس از جلسه هیأت رهبری خود در فلوریدا، با انتشار بیانیه ای از ازدواج همجنس گراها حمایت کرد و آن را از حقوق مدنی همجنس گرایان خواند.
با این حال نظر سنجی های گوناگون نشان می دهد که در صد بزرگی از سیاهان (۴۹ درصد در ماه آوریل امسال) با این ازدواج ها مخالفند، و این بیشتر از مخالفان سفید پوست است ( ۴۳ درصد).
فعلاً این مقابله های سیاسی ادامه دارد، ولی اوباما و یارانش موفق شده اند دست کم دو هفته بحث در مورد اقتصاد نابسامان آمریکا و بیکاری و وام های خارجی میلیونی را به عقب بیندازند و ازدواج همجنس گرایان را به جای آن بنشانند.
اوباما با سیاست های «کینزی» اش Keynes یعنی افزایش مداوم هزینه های اجتماعی وگرفتن مالیات های بیشتر از آنها که دستشان به دهانشان می رسد، و رامنی و سیاست های صرفه جویانه و فلسفه «دولت کوچک» اش، که انتظار می رفت تمام تابستان و پائیز و زمستان آینده ادامه یابد، سخن گشایش اغلب برنامه های رادیو تلویزیونی و عنوان اول بیشتر مطبوعات و تارنماهای سیاسی بود. البته همیشه احتمال اندکی هست که یک سانحه غیر مترقبه یا یک حادثه تکان دهنده طبیعی یا غیر طبیعی، حساب های همه را به هم بزند و بر نتیجه انتخابات تأثیر بگذارد. اما عاملی که کمتر کسی می توانست پیش بینی کند، بحث های اقتصادی و مالی را از صورت نان داغ روزنامه نویسان و خبرنگاران بیرون آورد، و برای مدتی جای آن مسائل راگرفت: ازدواج همجنس گرایان.
پرزیدنت اوباما که در گذشته چندبار موضع خود را در مورد مسأله ازدواج همجنس گرایان تغییر داده بود، ناگهان روز نهم ماه مه در مصاحبه ای، که با شتاب ترتیب یافت، به رابین رابرتز ، خبرنکار شبکه تلویزیونی ای. بی. سی.، گفت که موافق ازدواج همجنس گراهاست و همه باید بتوانند با هرکس که دوست دارند، ازدواج کنند.
اوباما در سه سال و نیم ِحکومت خود، در منگنه همجنس گرایان با نفوذ و ثروتمند، و محافظه کاران پر قدرت گیر کرده بود، و معمولا ًدر پاسخ به پرسش ها می گفت نظرش در مورد ازدواج همجنس گرایان در حال «تحول» است.
بلا فاصله، بحث های پرشوری در گرفت. بسیاری کل ماجرا را طرحی از پیش ریخته شده برای پیش بردن برنامه «مهندسی اجتماعی» اوباما و دگرگون کردن ریشه ای جامعه آمریکائی و ارزش های اخلاقی - مسیحی آن، و یا شاید حیله ای انتخاباتی برای به دست آوردن دل و پول همجنس گرایان تلقی کردند. این فرض آخر را یک برنامه گردآوری یاری های مالی انتخاباتی برای اوباما، در خانه مجلل جورج کلونی بازیگر مشهور هالیوود در کالیفرنیا، بلافاصله پس از مطرح شدن مساًله ازدواج همجنس گرایان تقویت کرد.شرکت کنندگان در این ضیافت انتخاباتی، هریک ۴۰ هزار دلار پرداختند، و ۱۵ میلیون دلار به صندوق انتخاباتی اوباما ریختند.
اما اگر این جنجال بسنده نبود، هفته نامه نیوزویک روی جلد خود را به اوباما اختصاص داد و با حروف درشت نوشت: اوباما، نخستین رئیس جمهوری همجنس گرا. بالای سر اوباما، هاله ای هفت رنگ می درخشید که نماد همجنس گرایان است. مقالات ستایش آمیز و بعضاً مبالغه آمیزی هم در آن شماره نیوزویک چاپ شده بود که آبی بود به آسیاب جمهوری خواهان که می گویند اوباما بخش بزرگی از رسانه های همگانی آمریکا را در یوغ نفوذ خود گرفته است.
البته هفته نامه نیوزویک که در سال های اخیر همواره با گرفتاری های شدید مالی روبرو بوده، و تیراژش به شدت سقوط کرده است، پیشینه ای طولانی در چاپ روی جلد های جنجالی دارد که تقریباً همه می دانند برای جلب توجه و بالا بردن فروش مجله و افزایش آگهی های تجارتی آن است. از جمله زمانی تصویر بیل کلینتون را چاپ کرده بود و در توضیحش نوشته بود «نخستین رئیس جمهوری سیاهپوست.»
تینا براون، سردبیر نیوزویک، در توجیه چاپ تصویر نخستین رئیس جمهوری همجنس گرای آمریکا، به نشریه «پولیتیکو»ی واشینگتن گفت: «اگر کلینتون نخستین رئیس جمهوری سیاه پوست بود، اوباما هم شایسته تک تک پرتوهای هاله ای است که بر فراز سرش می درخشد. جلد نیوزویک ستایشی است از جایگاه تازه مقدر شده او در تاریخ.»
روی جلد نیوزویک، در مطبوعات آمریکا بازتاب گسترده ای داشت که خالی از طنز هم نبود. از جمله دینا میلبانک، نویسنده واشنگتن پست، زیر عنوان «اوباما، مادام پرزیدنت»" نوشت: «اوباما، نخستین رئیس جمهوری همجنس گرا، بی معنی است.» اوباما نخستین همجنس گرای رئیس جمهوری نیست. نخستین رئیس جمهوری مونث است. تنها در روز دوشنبه (۱۴ مه)، فعالیت های او به این شرح بود: او برای چهارمین بار در برنامه زنانه و ضبط شده «دِ ویو» (چشم انداز ) که زنها برای مخاطبان اغلب زن پخش می کنند، شرکت کرد....جایزه ای از کالج دخترانه بارنارد دریافت کرد و نخستین سخنران مراسم فارغ التحصیلی دختران بود...کمپین انتخاب مجدد او ماه هاست که می کوشد از شکاف جنسیتی که او را از میت رامنی رقیبش جلو می اندازد، بهره برداری کند.
اما جنجال حمایت رئیس جمهوری از ازدواج همجنس گرایان به جاهائی دور و پیش بینی نشده نیز کشید.
از جمله همین روی جلد نیوزویک. برخی اظهار نظر کردند که برخلاف ادعای آقای اوباما، ازدواج همجنس گرایان ارتباطی با گسترش حقوق این اقلیت و برابری آنان با اکثریت جامعه ندارد، زیرا ازدواج اصولاً «حق» محسوب نمی شود و صرفاً توافقی میان دو انسان است. بنابراین پای حقی در میان نیست، که گروهی از آن محروم باشند. تنها مسأله ارث بردن و اثبات والدین بیولوژیک فرزندان است که حقوقی برای زوج های سنتی ایجاد می کند. این زمینه ها هم اصولاً به همجنس گرایان مربوط نمی شود.
بعضی دیگر با اشاره به روایات مذهبی می گویند، ازدواج همجنس گرایان «پیشرفت» نیست، بلکه واپس رفتن به دوران «سودوم و گومورا» است. این موضع گیری اوباما به هیچ روی تازگی ندارد، چه رسد انقلابی باشد. این ها همه سیاست بازی است. چهار سال پیش از این معاون جورج بوش، دیک چینی، که دخترش همجنس گراست، علناً همین موضع را گرفته بود.
باز دیگرانی می گویند موضع گیری های اخیر کاخ سفید (از جمله، به گفته آنان همجنس گرا کردن ارتش) تحمیل تمایلات یک اقلیت کوچک به کل جامعه است. جامعه ای که علاقه ای به تغییر معنای سنتی ازدواج ندارد، و تا بحال مردمش در ۳۱ ایالت رأی داده اند که ازدواج به معنای پیوند یک زن و یک مرد است و نه چیز دیگر. ازدواج همجنس گرایان فقط در شش ایالت به رسمیت شناخته می شود. در میان این مردم، بسیاری می گویند مخالفتی با روابط همجنس گرایانه ندارند و معتقدند هر کسی صاحب تن خود و نحوه روابط جنسی است که می خواهد داشته باشد. اما این جنبه از زندگی خصوصی مردم، ارتباطی به دولت ندارد و ثبت رسمی ازدواج، دخالت در زندگی خصوصی مردم محسوب می شود.
تاکنون همجنس گرایان، در آمریکا می توانستند با یکدیگر زندگی کنند و از شهرداری های محل اقامتشان یک گواهی زندگی مشترک هم دریافت کنند.
گیدو وستروله، وزیر خارجه ی آشکارا همجنس گرای آلمان، از تحول پیدا کردن اندیشه اوباما در مورد ازدواج همجنس گرایان استقبال کرد و گفت: «به کمان من اظهارات پرزیدنت اوباما در مورد ازدواج همجنسیت ها، گامی جسورانه بود. من، نه تنها از سوی خودم، بلکه همچنین به نام دولت آلمان از این اظهارات استقبال می کنم.»
اما در واتیکان، کاردینال دوبلین دیارمید مارتین، که از دربار واتیکان دیدن می کرد، گفت: «آموزه های کلیسا کاملا ً روشن است که ازدواج باید میان یک مرد و یک زن صورت گیرد....این به آن معنا نیست که از حقوق مردم در زندگی هايشان نباید محافظت شود. اما ساختار ازدواج از نظر کلیسا، ساخته ای اجتماعی نیست که بشود آن را تغيیر داد. این امری است وابسته به تعالیم بنیادی کلیسا.»
موضع گیری اوباما در مورد ازدواج همجنس گرایان، به اعتقاد اکثر ناظران سیاسی آمریکا، در این سال انتخابات ریاست جمهوری، قماری بزرگ و نه چندان خردمندانه بوده است.
این موضع گیری ممکن است رأی دهندگان چپ گرا یا همجنس گرا را تحریک و به پول و رأی دادن تشویق کند، اما بی گمان در صفوف اسپانیائی تبار های مهاجر، که از نظر مذهبی محافظه کارند، و در میان سیاه پوستان که اغلب کلیسارو و مبادی به آداب مسیحیت هستند، شکاف و تردید بوجود می آورد و آنان را در حمایت از اوباما و دمکرات ها دچار تردید می کند. و همین ها هستند که می توانند سرنوشت انتخابات ماه نوامبر را رقم بزنند.
از سوی دیگر همین جنجال های اخیر، موجب شده صف محافظه کاران (به ویژه پیروان پر و پا قرص کلیسای انجیلی)، که بسیاری از آنان از نامزدی میت رامنی مورمون به عنوان نامزد انتخاباتی حزب جمهوری خواه دل خوشی نداشتند، پشت سر او فشرده تر شود. بعضی تحلیل گران می گویند اوباما با این موضع گیری، به این ترتیب بزرگترین مشکل جمهوری خواهان در انتخابات آینده را که عدم توافق بر سر یک نامزد واحد قابل قبول برای اکثریت بود، حل کرد و عدوئی بود که سبب خیر شد.
گروه محافظه کار موسوم به «شورای پژوهش خانواده» با انتشار بیانیه ای گفت: «تنفیذ ازدواج همجنس گرایان به وسیله رئیس جمهوری ناامید کننده است، اما دور از انتظار نبود.»
میت رامنی محتمل ترین هماورد اوباما در انتخابات ماه نوامبر هم در اکلاهما به خبرنگاران گفت که ازدواج در نفس خود رابطه ای است میان یک مرد و یک زن. وخود او نیز به همین عقیده است.
آثار این دو دستگی از هم اکنون آشکار شده است: هیأت مدیره گروه موسوم به «جامعه ملی پیشبرد رنگین پوستان» که از گروه های مذهبی سیاهان است، پس از جلسه هیأت رهبری خود در فلوریدا، با انتشار بیانیه ای از ازدواج همجنس گراها حمایت کرد و آن را از حقوق مدنی همجنس گرایان خواند.
با این حال نظر سنجی های گوناگون نشان می دهد که در صد بزرگی از سیاهان (۴۹ درصد در ماه آوریل امسال) با این ازدواج ها مخالفند، و این بیشتر از مخالفان سفید پوست است ( ۴۳ درصد).
فعلاً این مقابله های سیاسی ادامه دارد، ولی اوباما و یارانش موفق شده اند دست کم دو هفته بحث در مورد اقتصاد نابسامان آمریکا و بیکاری و وام های خارجی میلیونی را به عقب بیندازند و ازدواج همجنس گرایان را به جای آن بنشانند.