کریستال کوچکی که درون الماس صیقل نشده گیر کرده و در ۴۰۰ کیلومتری عمق زمین منفجر شده بود، از وجود آب فراوان در زیر پای ما حکایت می کند.
در گزارشی که در نشریه نیچر منتشر شده، گروهی از دانشمندان می گویند که در آزمایش هایی که با اشعه ایکس و اسپکتروسکوپی در مورد الماس کوچکی درسنگ های آذرین آتشفشانی در برزیل انجام داده اند، به وجود لکه ای برابر ۴۰ میکرومتر(یک هزارم میلی متر) از یک ماده معدنی به نام رینگ وودیت دست یافته اند. بررسی بیشتر نشان داده است که در این کریستال دست کم۱/۴ درصد آب وجود دارد.
رینگ وودیت نوعی از سنگ معدنی اولیوین است که بیشتر پوسته زمین از آن تشکیل شده است. اولیوین آب را به خود جذب نمی کند. اما در عمق بیش از ۴۰۰ کیلومتری درون زمین بر اثر حرارت و فشار شدید ساختمان کریستالی آن تغییر می کند و موادی که از آن به دست می آیند، می توانند تا ۲/۵ درصد وزن خود آب داشته باشند.
دانشمندان می گویند به احتمال زیاد در مکانی که این الماس در آن تشکیل شده مقدار زیادی آب وجود داشته که فشار شدید ناشی از بخار آن سبب پرتاب گدازه های آتشفشانی به بیرون شده است.
در گزارشی که در نشریه نیچر منتشر شده، گروهی از دانشمندان می گویند که در آزمایش هایی که با اشعه ایکس و اسپکتروسکوپی در مورد الماس کوچکی درسنگ های آذرین آتشفشانی در برزیل انجام داده اند، به وجود لکه ای برابر ۴۰ میکرومتر(یک هزارم میلی متر) از یک ماده معدنی به نام رینگ وودیت دست یافته اند. بررسی بیشتر نشان داده است که در این کریستال دست کم۱/۴ درصد آب وجود دارد.
رینگ وودیت نوعی از سنگ معدنی اولیوین است که بیشتر پوسته زمین از آن تشکیل شده است. اولیوین آب را به خود جذب نمی کند. اما در عمق بیش از ۴۰۰ کیلومتری درون زمین بر اثر حرارت و فشار شدید ساختمان کریستالی آن تغییر می کند و موادی که از آن به دست می آیند، می توانند تا ۲/۵ درصد وزن خود آب داشته باشند.
دانشمندان می گویند به احتمال زیاد در مکانی که این الماس در آن تشکیل شده مقدار زیادی آب وجود داشته که فشار شدید ناشی از بخار آن سبب پرتاب گدازه های آتشفشانی به بیرون شده است.