ورده، آوازه خوان پرآوازه الجزایری که صدای گرم و قوی اش او را به یکی از ملکه های موسیقی عرب بدل کرد، در ۷۲ سالگی درگذشت.
تلویزیون دولتی مصر از مرگ ورده در روز پنج شنبه ۱۷ مه (۲۸ اردیبهشت) در منزل مسکونی اش در قاهره خبر داد و خبرگزاری رسمی مصر گفت که جسد او روز جمعه به الجزایر منتقل شد تا در آنجا به خاک سپرده شود.
ورده، در کنار فیروز، خواننده محبوب لبنانی و ام کلثوم، خواننده شهیر مصر، یکی از افسانه ای ترین خوانندگان جهان عرب به شمار می رود، با صدایی که می گویند هم شیرین و خوش است و هم پرقدرت.
ورده، ۴۰ سال گذشته را عمدتا در مصر سپری کرد. همانجایی که با درخشیدن در عالم سینما و آواز به موفقیت و سپس در خاورمیانه به شهرت رسید. ورده دست کم در پنج فیلم مصری بازی کرده و حدود ۳۰۰ ترانه خوانده است.
ورده الجزایریه، یا به عبارتی رز جزایری، به سال ۱۹۳۹ در فرانسه از پدری الجزایری و مادری لبنانی متولد شد.
خواندن را از کودکی آغاز کرد و آوازهایش از رادیوی محلی پخش می شد بطوری که در میان کودکان عرب در فرانسه هوادار یافته بود.
او برای اولین بار در سال ۱۹۶۲ و پس از آن که الجزایر از استعمار فرانسه مستقل شد، به این کشور سفر کرد. ورده سپس با مردی الجزایری ازدواج کرد و برای ده سال خواندن را رها کرد.
پس از رفتن به قاهره، قلب عالم هنر و فرهنگ عرب، در دهه ۱۹۷۰ تک ترانه اش «أوقاتي بتحلو
معاك» به سرعت پرطرفدار شد و برسر زبانها افتاد.
او همواره با بهترین آهنگسازان مصری و دیگر کشورهای عرب کار کرد و در نهایت با بلیغ حمدی، آهنگساز مصری ازدواج کرد.
آنان تیمی رویایی بودند و حتی پس از جدایی برخی از بهترین و به یادماندنی ترین ترانه های عاشقانه عربی، از جمله «اینجا بمان، بمان» و «به من گوش کن» را خلق کردند.
وبسایت شبکه خبری الجزیره می نویسد محمد عبدالوهاب، خواننده فقید مصری گفته است که ورده «صدایی وسیع و توانایی های ویژه ای دارد که دیگر خوانندگان ندارند.» او گفته بود:«وقتی آهنگ هایی که ساخته ام را می خواند، خیالم راحت است.»
ورده به تمامی لهجه های عربی خواند و هرچند بیشتر به خاطر ترانه های عاشقانه اش شناخته شده است، اما برخی ترانه های ناسیونالیستی را برای الجزایر و جهان عرب بزرگ خوانده است.
ورده الجزایریه برای اولین بار هنگامی که در سال ۱۹۶۰ در اجرای ترانه پان-عرب «ملت بزرگتر» مشارکت کرد، به طیف بزرگتری از مخاطبان معرفی شد. آن زمان جمال عبدالناصر رئیس جمهور مصر بود.
در این ترانه، ورده بخشی را می خواند که به الجزایر اشاره می کند. پس از آن بود که مردم نام «الجزایری» را رویش گذاشتند.
ورده ده سال پیش تحت عمل جراحی پیوند کبد قرار گرفت و مجبور شد چند سالی خواندن را رها کند.
پسر او روز یکشنبه به روزنامه های مصر گفت که مادرش قصد داشت ترانه ای را در الجزایر بخواند.
آخرین آلبوم ورده الجزایری، «سالهایی که از دست دادم»، در سال ۲۰۱۱ منتشر شد.
تلویزیون دولتی مصر از مرگ ورده در روز پنج شنبه ۱۷ مه (۲۸ اردیبهشت) در منزل مسکونی اش در قاهره خبر داد و خبرگزاری رسمی مصر گفت که جسد او روز جمعه به الجزایر منتقل شد تا در آنجا به خاک سپرده شود.
ورده، در کنار فیروز، خواننده محبوب لبنانی و ام کلثوم، خواننده شهیر مصر، یکی از افسانه ای ترین خوانندگان جهان عرب به شمار می رود، با صدایی که می گویند هم شیرین و خوش است و هم پرقدرت.
ورده، ۴۰ سال گذشته را عمدتا در مصر سپری کرد. همانجایی که با درخشیدن در عالم سینما و آواز به موفقیت و سپس در خاورمیانه به شهرت رسید. ورده دست کم در پنج فیلم مصری بازی کرده و حدود ۳۰۰ ترانه خوانده است.
ورده الجزایریه، یا به عبارتی رز جزایری، به سال ۱۹۳۹ در فرانسه از پدری الجزایری و مادری لبنانی متولد شد.
خواندن را از کودکی آغاز کرد و آوازهایش از رادیوی محلی پخش می شد بطوری که در میان کودکان عرب در فرانسه هوادار یافته بود.
او برای اولین بار در سال ۱۹۶۲ و پس از آن که الجزایر از استعمار فرانسه مستقل شد، به این کشور سفر کرد. ورده سپس با مردی الجزایری ازدواج کرد و برای ده سال خواندن را رها کرد.
پس از رفتن به قاهره، قلب عالم هنر و فرهنگ عرب، در دهه ۱۹۷۰ تک ترانه اش «أوقاتي بتحلو
معاك» به سرعت پرطرفدار شد و برسر زبانها افتاد.
او همواره با بهترین آهنگسازان مصری و دیگر کشورهای عرب کار کرد و در نهایت با بلیغ حمدی، آهنگساز مصری ازدواج کرد.
آنان تیمی رویایی بودند و حتی پس از جدایی برخی از بهترین و به یادماندنی ترین ترانه های عاشقانه عربی، از جمله «اینجا بمان، بمان» و «به من گوش کن» را خلق کردند.
وبسایت شبکه خبری الجزیره می نویسد محمد عبدالوهاب، خواننده فقید مصری گفته است که ورده «صدایی وسیع و توانایی های ویژه ای دارد که دیگر خوانندگان ندارند.» او گفته بود:«وقتی آهنگ هایی که ساخته ام را می خواند، خیالم راحت است.»
ورده به تمامی لهجه های عربی خواند و هرچند بیشتر به خاطر ترانه های عاشقانه اش شناخته شده است، اما برخی ترانه های ناسیونالیستی را برای الجزایر و جهان عرب بزرگ خوانده است.
ورده الجزایریه برای اولین بار هنگامی که در سال ۱۹۶۰ در اجرای ترانه پان-عرب «ملت بزرگتر» مشارکت کرد، به طیف بزرگتری از مخاطبان معرفی شد. آن زمان جمال عبدالناصر رئیس جمهور مصر بود.
در این ترانه، ورده بخشی را می خواند که به الجزایر اشاره می کند. پس از آن بود که مردم نام «الجزایری» را رویش گذاشتند.
ورده ده سال پیش تحت عمل جراحی پیوند کبد قرار گرفت و مجبور شد چند سالی خواندن را رها کند.
پسر او روز یکشنبه به روزنامه های مصر گفت که مادرش قصد داشت ترانه ای را در الجزایر بخواند.
آخرین آلبوم ورده الجزایری، «سالهایی که از دست دادم»، در سال ۲۰۱۱ منتشر شد.