ازسال ٢٠٠٣ و از هنگامی که دولت هائیتی آئین «وودو» را به عنوان یک مذهب رسمی نمی شناسد، پیروان این آئین درهائیتی، اکثرا مراسم مذهبی خود را به صورت خصوصی و در منازل برگزار می کنند. اما روز یکشنبه صدها نفر از پیروان وودو به منظور ادای احترام به قربانیان زمین لرزه مهلک و ویرانگر اخیر در این کشور با خواندن دعای مخصوص، مناجات ونواختن «تومبا» در یک مراسم عمومی شرکت کردند.
این جمعیت که با لباس های سفید و بازوبند مشکی، از مرکز شهر«پورتو پرنس» پایتخت هائیتی به سوی ساحل راهپیمایی کردند، در آن جا با اجرای مراسم ویژه «وودو» از ارواح درگذشتگان خود خواستند که پس از تطهیر خود با آب اقیانوس در بدن های تازه ای حلول و به تناسخ بقای خود ادامه دهند.
ژان کلود بیزل، رهبرروحانی آئین «وودو» می گوید: «هائیتی بدون ما وجود نخواهد داشت. آئیین وودو تنها راه حقیقت و رستگاری مردم هائیتی است.» او افزود:«مردم باید متحد شوند تا به کمک این آئین هائیتی را نجات دهند.»
زمين لرزه دوازدهم ماه ژانويه هائيتی که بيش از ٢٣٠ هزار نفر را کشت اگرچه باعث افزايش اعتقادات مذهبی مردم هائيتی شد، ولی در عين حال اختلاف مذهبی بين پيروان کاتوليک، پرتستان و «وودو» را شعله ور ساخته است، که يکی از عوامل آن را می توان ناشی از کمک هایی دانست که عمدتاً از سوی گروه های مسيحی ارسال ميشوند.
مراسم مشابهی در ماه گذشته از سوی پيروان وودو در سواحل فقير نشين هائيتی برگزار شد که با حمله گروه های مخالف و پرتاب پاره سنگ بسوی شرکت کنندگان متوقف شد.
برگزارکنندگان اين مراسم بمنظورجلب پيروان جديد اين بار دست به تدابير جديدی از جمله تبليغات راديوئی زده اند. این مراسم این بار تحت نظارت و حفاظت پليس بدون بروز هرگونه خشونتی برگزار شد.
بسياری از مردم هائيتی خود را پيرو مسيحيت و آئين وودو ميدانند، که ريشه در مذاهب اولیه آفريقائی دارد. «وودو» آمیزه ای است از آیین ها، مذهب، خرافه و باورهای مردمی به سحر و جادوکه درنواحی آفریقای غربی رواج داشته است. این آئین یا مذهب دربرخی از کشورهای آمریکای جنوبی و مرکزی از جمله هائیتی که قسمتی از جزایر آنتیل بزرگ محسوب می شود و درشمال دریای کارائیب قرار گرفته رواج دارد. بیش از ٩٥ درصد از جمعیت موجود در کشورهائیتی را آفریقایی تبارها تشکیل می دهند.
در قرن شانزدهم میلادی و در دوران اشغالگری فرانسه حجم عظیمی از سیاهان مناطق غرب آفریقا به صورت برده به جزیره هائیتی آورده شدند. درفاصله زمانی بین سال های ١٦٦٤ و ١٨٣٠ میلادی نزدیک به یک میلیون و ٦٥٠ هزار آفریقایی به هائیتی آورده شدند که بیشتر آن ها از اهالی کشور«بنین» پیشین و «داهومی» امروز در جنوب غربی آفریقا در شمال خلیج «گینه» بوده اند. مردمی که اکثر آن ها را سیاه پوستان بت پرست تشکیل می دادند و مذهب آنان بن مایه اصلی ایجاد دین و آئین «وودو» بوده است. درآن دوران در سراسر غرب آفریقا مردم به «الهه مهتر» یا «نیروی مقدس» باورداشتند.
به باوراین مردم الهه های کوچک و بزرگ فراوانی تحت پوشش این الهه قدرتمند و خدای خدایان وجود دارند. بسیاری از الهه های آفریقایی به ویژه الهه های فرعی و کوچکتر و محلی به باوربردگانی که به هائیتی آورده شدند در طول راه و در عبوراز اقیانوس اطلس از بین رفتند. اما «پترو» الهه فرعی که از این دین آفریقایی نشات گرفته به کرانه های هائیتی می رسد و تبدیل به پایه هایی می شود که آئین وودوی کنونی در هائیتی از آن نشات گرفته است.
بعدها مالکان مزارع در هائیتی تلاش کردند که دین کاتولیک را به برده های آفریقایی بقبولانند و بنابراین مولفه هایی از دین کاتولیک با «وودو» آمیخته شد.