در حاليکه فعاليتهای تجسسی امدادگران برای کشف اجساد و قربانيان واقعه اخير انفجار آتشفشان مانت مِراپی در اندونزی هنوز به پايان نرسيده است، يکی از دانشمندان ايتاليايی ضمن هشدار نسبت به فعاليتهای پنهانی آتشفشان معروف وزوو يا وزوويوس از دولت خود می خواهد برنامه ها و اقدامات اضطراری مربوط به اين آتشفشان را مورد تجديد نظر، قرار دهند.
اين آتشفشان آخرين بار در سال ۱۹۴۴ پس از جنگ جهانی دوم فعال شد و ويرانه های معروف شهر باستانی پمپی يادگار واقعه تلخ انفجار اين آتشفشان در سال ۷۹ ميلادی است که در آن هزاران نفر جان خود را از دست دادند.
چشم انداز سحر آميز آتشفشان وزوو رو به خليج ناپل دارد. اين آتشفشان که يکی از خطرناکترين آتشفشانهای دنيا است و فعاليتهای آن با دقت زياد تحت نظارت جامعه بين المللی قرار دارد، ۱۶ کيلومتر بيشتر تا شهر ناپل فاصله ندارد.
آتشفشان وزوو در طول عمر ۲۵ هزار ساله خود بارها و بارها برای ساکنان دامنه های خود مرگ و نيستی به بار آورده است.
معروفترين انفجار فاجعه بار آن در سال ۷۹ ميلادی رخ داد که در جريان آن سراسر شهر پمپی، مهد هنر ايتاليا، زير خروارها مواد مذاب، فرو رفت.
دانشمندان می گويند، آتشفشان وزوو هر آن ممکن است فوران کند. جوزپه ماسترو لورِنزو، دانشمند آتشفشان شناسی در مرکز مطالعات و رصد آتشفشان وزوو، می گويد: «فوران آتشفشان مراپی در اندونزی يک زنگ خطر جدی نسبت به احتمال انفجار آتشفشان وزوو بود. اين واقعه در حقيقت نشان داد که يک انفجار ساده با خارج ساختن مواد به شدت مذاب جان انسانها را به خطر می اندازد، نمونه بارز آن شهر پمپی است، با آنکه بيش از ۱۵ کيلومتر با وزوو فاصله داشت.»
قالبهای پلاستری معروف پمپی نشان می دهند که قربانيان ظرف چند ثانيه بر اثر ابرهای داغ آتشفشانی سوخته و بلافاصله در ميان خاکستر، منجمد شده اند.
نتيجه مطالعات بر روی استخوانهای قربانيان پمپی نشان می دهد که ابرهای آتشفشانی بين ۲۴۹ تا ۲۹۹ درجه سانتيگراد حرارت داشته اند.