جاستین زاهرادکا، کشاورز اهل ایالت داکوتای شمالی بهار امسال در ٤٠ هکتار زمین گندم خواهد کاشت. این زمینها به مدت دو دهه مشمول برنامه منابع طبیعی محافظت شده دولت بود. وسعت برنامه محافظت از زمین دولت به دلیل افزایش قیمت محصولات کشاورزی، که ارزش ملک را نیز بالا می برد، به تدریج کاهش می یابد.
این دانش آموز هجده ساله دبیرستان یک سال پیش این زمین را از همسایه خود اجاره کرد که آن را در برنامه «محافظت از منابع طبیعی» دولت ثبت نکرده بود. این برنامه سالانه حدود دو میلیارد دلار به کشاورزان و زمین داران می پردازد تا به هدف محافظت از محیط زیست و حیات وحش زمینهای خود به صورت بایر رها کنند.
بنا بر اعلام اداره کشت وزارت کشاورزی ایالات متحده، این زمین بخشی از یک و هفت دهم درصد از کل زمینهای کشاورزی ایالات متحده است، که کشاورزان قصد دارند در بهار سال جاری در آنها کشت کنند.
لغو برنامه عدم استفاده از زمینهای محافظت شده ایالات متحده سبب می شود که کشاورزان بار دیگر بهترین محصولات جهانی را تولید کنند. انتظار می رود میزان تولید تا سال آینده به بالاترین سطح تاریخی افزایش یابد. این روند همچنین می تواند نگرانیها نسبت به کمبود منابع غذایی در سراسر جهان و خطر اخلال در چرخه حیات وحش را کاهش دهد.
جاستین می گوید به طور مسلم دیگر زمین جدیدی افزوده نمی شود و قیمت بالای محصولات سبب می شود که علاقه و توجه برای مالکیت بیشتر زمین و کسب سود بیشتر افزایش یابد.
تعداد فزاینده ای از کشاورزان جوان همچون جاستین به زمینهای کشاورزی منطقه غرب میانه ایالات متحده علاقه بیشتری نشان می دهند. با وجودی که برنامه محافظت از زمین طرح باروری برای کشاورزی نیست، اما کار در این منطقه برای آنها فرصت نادری فراهم می کند تا در بزرگترین شکوفایی کشاورزی نسل خود ایفای نقش کنند.
بر اساس اطلاعات موجود در اداره کشاورزی ایالات متحده، امسال قراردادهایی که حوزه «محافظت از منابع طبیعی» را تحت پوشش قرار می دهد، منقضی خواهند شد. بر اساس داده های موجود در وزارت کشاورزی آمریکا در مجموع، تا پایان ماه فوریه میزان زمینهایی که در برنامه «محافظت از منابع طبیعی» جای گرفته اند، در پایین ترین سطوح خود از سال ١٩٨٨ تاکنون قرار داشته اند و از اوج خود در سال ۲۰۰۷ (نزدیک به ۳۷ میلیون هکتار) به ۲۰ درصد کاهش یافته است.
با وجودی که همه این زمینها برای کشاورزی و برداشت محصول مناسب نیستند اما کارشناسان اقتصادی بر این باورند که در بیش از نیمی از آنها بار دیگر برای اولین بار پس از چندین دهه کشاورزی از سر گرفته خواهد شد.
کشاورزان جوان عامل اصلی احیای این زمینها بوده اند. کارشناسان و متخصصان کشاورزی معتقدند که به بار نشستن محصولات این نوع زمینها سالها طول خواهد کشید، چون خاک آنها سخت شده اند و این خاک به چندین لایه کود نیاز دارد تا نرم و برای کشت محصول آماده شود.
وزارت کشاورزی ایالات متحده حدود یک ماه دیگر اعلام خواهد کرد که چند هکتار از این زمینها بار دیگر در برنامه محافظت از منابع طبیعی ثبت می شوند و چند هکتار دیگر برای کشاورزی در دسترس قرار خواهند گرفت.
بازگشت ثروت
کشاورزان از زمینهایی بهره برداری خواهند کرد که ۱۵ یا ۲۰ سال پیش در برنامه محافظت از منابع طبیعی جای داده شده بودند، این دوران به زمانی بازمی گردد که مقررات سخت گیرانه اقتصادی تعداد زیادی از زمینداران را در این برنامه گنجانده بود. بسیاری برای کسب درآمد از زمینهایشان در این برنامه ثبت نام کردند زیرا درآمد ناشی از آن برنامه، از سود حاصل از کشاورزی ثبات بیشتری داشت و نوسانات آن تحت تاثیر تغییرات اقلیمی قرار نمی گرفت.
هم اکنون افزایش نرخ تقاضا برای غذا از سوی کشورهایی همچون چین و هند که طبقه متوسط جوامع آنها توسعه پیدا کرده اند، چشم انداز کشاورزی را سودآورتر کرده است. قیمت ذرت از سال ۱۹۹۷تاکنون بیش از دو برابر شده است. براساس اطلاعات وزارت کشاورزی ایالات متحده، انتظار می رود برای چهارمین سال متوالی، تقاضای جهانی ذرت از میزان تولید آن فراتر رود.
هال رید، مدیر عملیاتی اندرسونز، یک شرکت تولید اتانول و غلات ایالات متحده می گوید افزوده شدن چندین هکتار زمین بیشتر، به کشاورزان «این توانایی را خواهد داد تا میزان بسیار بیشتری محصول در ایالات متحده تولید کنند».
وزارت کشاورزی ایالات متحده طی ماه جاری به هدف ترغیب تعداد بیشتری از تولیدکنندگان به بازگشت و ثبت نام در این برنامه، برای ثبت زمینهایی که از نظر زیست محیطی در شرایط حساسی قرار دارد، برای کشاورزان امتیاز قائل شده که فقط برای یک بار است و آن پرداخت ١٥٠ دلار به جای ١٠٠ دلار در ازای هر هکتار زمین خواهد بود.
جی هوچهالتر، کارشناس محافظت از منابع طبیعی «آژانس خدمات کشاورزی» داکوتای شمالی گفت احتمال از دست رفتن زمینهای محافظت شده «منافع بسیاری را به خطر خواهند انداخت و حیات وحش و گروههای زیست محیطی منطقه از آن جمله هستند و این مسائل مرا نگران می کنند».
در داکوتا که یکی از تولیدکنندگان کلیدی و عمده گندم، ذرت و دانه سویا است، کشاورزان برای ۸۴۰ هزار هکتار زمین، قراردادهایی دارند که در حال انقضاست، این میزان بیش از هر ایالت دیگری در آمریکا است. بر اساس اطلاعات وزارت کشاورزی ایالات متحده، وسعت زمینهایی که مشمول برنامه محافظت از منابع طبیعی در داکوتای شمالی می شود، تقریبا برابر با پنج درصد منطقه کشاورزی سراسر کشور بود که محصولات عمده در آنها کاشته می شد.
وزارت کشاورزی ایالات متحده اعلام کرده است که این برنامه از بیش از ۲ میلیون هکتار تالاب در سراسر کشور محافظت کرده و باعث افزایش جمعیت اردک، قرقاول، بلدرچین و گونه های نادری از غاز شده است.
خاک سخت
کشاورزان پس از شخم زدن زمین و آماده کردن آن، به منظور تولید محصول فراوان در زمینهای محافظت شده باید هزینه های سنگین کود را متقبل شوند.
جاستین و پدرش جف از چالشهای آماده کردن زمینی که چندین دهه بایر بوده است، خبر دارند. آنها دو سال پیش ١٦٠ هکتار زمین خریدند که به مدت چند دهه جزء برنامه محافظت از منابع طبیعی بود و چندین هفته برای نرم کردن خاک فعالیت کردند.
یک تاکتیک برای آماده کردن زمین برای محصول غلات، کشت محصولاتی همچون ترب و چغندر است که به آنها «مته های کوچک زمین» می گویند چون در عمق زمین ریشه می دوانند و به نفوذ رطوبت و مواد مغذی در خاک کمک می کنند.
دلالان دانه و تخم گیاه و مدیران سیلوها نیز امیدوارند تا از تغییر شیوه استفاده از این زمینها و کشاورزی در آنها منفعت ببرند. این بازرگانان مدتهای مدیدی است که از برنامه محافظت از منابع طبیعی و لطمه ای که با توقف خرید دانه و تخم گیاه به اقتصادهای محلی وارد می کنند، انتقاد کرده اند.
دنی میلر، مدیر یکی از برنامه های «همیاری غله و دانه کشاورزان» در مینه سوتا که مدیریت و فروش غلات این سیلوها را به عهده دارد، می گوید «بار دیگر فعالیتهای کشاورزی در این زمینها از سر گرفته خواهد شد و انتظار دارم که طی چند سال آینده سود آور شوند».
آنتونی ماک، کشاورز اهل داکوتای شمالی ۲۰ سال پیش و زمانی که زمین داران به دلیل پایین بودن قیمت محصولات، زمینهای خود را در این برنامه ثبت نام می کردند، دانش آموز دبیرستان بود و امروز کسب سود و تجارت برای او دشوار شده است.
او گفت کشاورزان جوان «هیچوقت فرصتی نیافتند تا زمینهای خود را اجاره بدهند. این برنامه برای شروع کار من بد بود اما نیت اجرای آن خیر است. در این برهه زمانی و در روزگار ما که جمعیت کشورها در حال انفجار هستند... این برنامه برای اقتصاد خوب نیست».
وزارت کشاورزی ایالات متحده ادعا می کند که این برنامه برای کشاورزانی که زمینهایشان در مناطق محافظت شده قرار گرفتند، سودآور بوده است.
بعضی از زمین داران هنوز برای محافظت از محیط زیست و یا آنها که می دانند زمینهاشان دیگر محصولات خوبی تولید نمی کنند و خاک حاصلخیز ندارند، هنوز در این برنامه ثبت نام می کنند.
با وجودی که میزان خالص زمینهایی که در این برنامه ثبت نام می کنند، کاهش یافته است، اما دولت سال گذشته تقریبا ۳میلیون هکتار زمین را در این برنامه گنجاند.
عقاب های طاس
کاهش زمینهای محافظت شده به معنای آن است که عقابهای طاسی که بر فراز زمین ۱۲۰۰ هکتاری فرانک ردلین و بر فراز چمنزارهای داکوتای شمالی پرواز می کردند، ناچار خواهند شد تا مسیر جدیدی برای کوچ سالانه خود بیابند. او تصور می کند که در بعضی از زمینهایی که به مدت ۲۰ سال جزء منابع طبیعی محافظت شده و بایر مانده بودند، کشاورزی از سرگرفته شود.
ردلین که از هواداران سرسخت حیات وحش است و تصمیم گرفتن پیرامون گنجاندن زمینهای خود در برنامه محافظت از منابع طبیعی و یا ادامه فعالیت های کشاورزی خود برای او دشوار بود، می گوید احتمال دارد که عقابها بعضی از منابع غذایی خود را از دست بدهند.
الدون، برادرزاده ردلین در این زمین کشاورزی می کند و فرانک را ترغیب کرد تا برای کسب سود بیشتر زمین خود را از این برنامه خارج کند.
الدون ردلین گفت فکر استفاده از زمین برای پول درآوردن بر محافظت از حیات وحش همچون اردکهایی که در چمنزارهای زمین او آشیانه کرده اند، غلبه می کند.
بر اساس اطلاعات موجود در «خدمات حیات وحش و ماهی» ایالات متحده، برنامه محافظت از منابع طبیعی در داکوتای شمالی، داکوتای جنوبی و شمال شرق مونتانا باعث شد که جمعیت تولید اردکها از سال ۱۹۹۲ تاکنون سالانه حدود ۲ میلیون و یا ۳۰ درصد افزایش پیدا کند.
الدون ردلین می گوید تا زمانی که باید به کسب درآمد و گذران معیشت فکر کنم، زیاد نگران محلی که اردکها آشیانه خواهند کرد، نخواهم بود.