هر سال در روز یادبود کشته شدگان جنگ، مردم از سراسر آمریکا برای ادای احترام به نیروهای نظامی که در راه دفاع از ایالات متحده جان باختند به پایتخت آمریکا می آیند. یادبود برای خانواده و دوستان کشته شدگان امری روزانه توام با غم و اندوه است. تفاوت قدردانی عمومی و اندوه شخصی به خوبی در بناهای یادبود جنگ در واشنگتن انعکاس یافته است.
جیمز رایت در نشریه آتلانتیک نوشت: بناهای یادبود برای این است که ما هرگز فراموش نکنیم. گرامیداشت آمریکایی های کشته شده در جنگ و یادآوری ایثارگری های آن ها امری پر چالش است.
وقتی در ابتدای دهه هشتاد میلادی پیشنهاد ساخت بنای یادبود جنگ ویتنام با سنگ گرانیت سیاه رنگ که اسامی ۵۸ هزار نیروی کشته شده آمریکا در جنگ ویتنام بر روی آن حک شده بود ارائه شد، عده ای آن را «زخم سیاه شرم» توصیف کردند.
انتقادها از این بود که در این بنای یادبود به جنبه های حماسی از خود گذشتگی نیروهای آمریکا توجه ای نشده است. انتقادها باعث شد که پرچم های آمریکا و تندیس «سه سرباز» چهار سال بعد به طرح نهایی اضافه شود. در سال ۱۹۹۳ یادبود زنان جنگ ویتنام به نشانه قدردانی از خدمات شجاعانه هزاران زن آمریکایی در جنگ به مجموعه افزوده شد.
اینک دیوار و دو مجسمه کنار این بنای یادبود را بسیاری ویژه یا حتی مقدس می دانند.
هزینه هشت میلیون دلاری این بنای یادبود از سوی حدود سیصد هزار کمک کننده از طریق «صندوق یادبود سربازان جنگ ویتنام» مصوب کنگره تامین شد.
بنای یادبود جنگ کره در سال ۱۹۹۵ سازه ای با ۱۹ سرباز آمریکایی از جنس فولاد و لوح هایی بر روی زمین است. مصوبه سال ۲۰۱۶ ریاست جمهوری آمریکا امکان ساخت دیواری شیشه ای با اسامی بیش از ۳۶ هزار سرباز آمریکایی کشته شده در جنگ کره را فراهم آورد.
بنای جنگ جهانی دوم که در سال ۲۰۰۴ اهدا شد از منظر سنتی یک بنای یادبود با دیوارهای گرانیتی، پرچم آمریکا، آب نما و فواره با چهار هزار ستاره طلایی است که هر کدام نمادی از یکصد آمریکایی کشته شده در جنگ جهانی دوم است.
بر مبنای قانون ساخت بنای یادبود جنگ باید ده سال پس از پایان جنگ انجام بگیرد. با ادامه جنگ با تروریسم، تلاش هایی برای ساخت بنای یادبودی به نشانه احترام به آمریکایی های کشته شده در جنگ عراق و افغانستان در جریان است.
* برگردان فارسی این مقاله تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
