در سپتامبر سال ۲۰۰۰ میلادی، ۱۸۹ کشور عضو سازمان ملل متحد و ۲۳ سازمان بین الملی، مجموعه ای از هدف های بزرگ را اعلام کردند: در کوشش برای کاهش فقر، گرسنگی، بیکاری، و نبود دسترسی به آموزش پایه و آب آشامیدنی پاک تا سال ۲۰۱۵ با یکدگر کار کنند. هشت حوزه ای که برای بهبود انتخاب شد، مجموعا هدف های توسعه هزاره نام گرفت.
بسیاری از هدف هایی که ۱۵ سال پیش تعیین شد، به دست آمده یا تقریبا عملی شده است. در این رابطه، کاهش۵۰ درصدی شمار کسانی که در فقر فوق العاده زندگی می کنند، یکی از دستاوردهای عمده هدف های توسعه هزاره بوده است. با این حال، پیشرفت، بویژه برای زنان و دختران، یکدست نبوده است.
شکاف جنسیتی بزرگی در حوزه اشتغال و استخدام وجود دارد. علیرغم پیشرفت های عمده، به ویژه در آموزش ابتدایی، احتمال این که دختران بیشتر از پسران از مدرسه محروم بمانند در تمام سطوح بیشتر است. روند نشستن زنان بر کرسی هایی در نهادهای دولتی برگزیده کند است، و برابر شدن شمار زنان و مردان در پارلمان ها نزدیک ۴۰ سال طول خواهد کشید.
ریچارد اردمن، کفیل نماینده آمریکا در شورای اجتماعی و اقتصادی سازمان ملل متحد، گفت در هدف های مشخص توسعه هزاره، پیشرفت در مسائل بهداشت و رفاه زنان و دختران از همه کند تر بوده است.
ایالات متحده قاطعانه بر این باور است که برنامه ۲۰۲۰ سازمان ملل متحد برای توسعه پایدار، که در سپتامبر تصویب می شود، باید نیازهای زنان و دختران را در کانون هدف های خود قرار دهد.
اردمن گفت «برای اجرای برنامه جدید توسعه ۲۰۳۰، ما باید نقش مهمی را که خدمات مراقبت های بهداشتی جنسی و باروری در زنان در تضمین زندگی های سالم و کاهش فقر بازی می کند، تشخیص دهیم.»
او یادآور شد سیاست های روشن در مورد سلامت جنسی و باروری و برنامه های موثر، برای میلیون ها زن و دختر در سراسر جهان موضوع مرگ و زندگی است. روشن است که برای ادامه پیشرفت، به رهبری جهانی نیرومندی نیاز است.