یادداشتی از دیوید ایگنیشس در واشنگتن پست
تصرف «عفرین» در منطقه کرد نشین سوریه به دست نیروهای ترکیه تکرار یکی از غم انگیزترین موضوع های مکرر تاریخ معاصر است: در حالی که کردها برای بقای خود مبارزه می کنند دوستان شان در میان قدرت های بزرگ کناری ایستاده و نظاره می کنند.
مخمصه کردها برای فرماندهان نظامی آمریکا بسیار دردناک است، زیرا «نیروهای دموکراتیک سوریه» تحت رهبری کردها متحد کلیدی ایالات متحده در شکست داعش در سوریه بوده اند.
مشاهده تصاویر این سو و آنسو رفتن شبه نظامیان اسلامگرای طرفدار ترکیه در مرکز عفرین نگرانی از امکان بازگشت دوباره متحدان جهادی داعش به شمال سوریه را قوت بخشیده است.
سقوط عفرین احتمالا اجتناب ناپذیر بود. آمریکا ماه ها پیش روشن کرده بود که عفرین در منطقه تحت کنترل روس ها در سوریه است و آن جا مداخله نخواهد کرد. روس ها که خود را حافظ عفرین عنوان می کردند و شش پاسگاه در آن منطقه داشتند، دو ماه پیش نیروهایشان را بیرون کشیدند و به ترکیه برای حمله نظامی چراغ سبز دادند. اگر خیانتی در عفرین انجام گرفته باشد به دست روس ها بوده است.
اکنون، جبهه نبرد آمریکا و ترکیه به حدود یکصد کیلومتری در شرق به شهرک «منبیج» منتقل شده است که تحت کنترل «نیروهای دموکراتیک سوریه» و مستشاران نظامی آمریکا است. ترکیه از آمریکا و کردها خواسته است به شرق رودخانه فرات عقب نشینی کنند. این یک اشتباه سیاسی و تنها گذاشتن غیراخلاقی یک متحد وفادار است. ترک ها نیروهای منظمی برای حفظ امنیت منبیج ندارند. پذیرش خواست ترک ها به گسترش آشوب و ویرانی بیشتر در سوریه منجر می شود.
منبیج شهرکی در حدود پنجاه کیلومتری مرز ترکیه تا ماه مه ۲۰۱۶ در دست داعش بود. «نیروهای دموکراتیک سوریه» با پشتیبانی هوایی آمریکا منبیج را پس گرفتند.
امروز منبیج از ثبات برخوردار است و کسب و کار در آن رونق دارد.
ایالات متحده و «نیروهای دموکراتیک سوریه» در شمال شرقی سوریه موقعیتی محکم دارند که از سه منظر مفید است: کنترل روسیه در رقابت بر سر قدرت در سوریه، ممانعت از هژمونی ایران با ایجاد پل زمینی از ایران به بیروت و برخورداری از اهرم فشار برای امتیاز گیری در مذاکرات ژنو بر سر شکل دادن به یک سوریه جدید.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
