چگونه ترامپ می‌تواند با صلح اسراییل و فلسطینیان جهان را شگفت زده کند

مقاله‌ای از دنیس راس در واشنگتن پست

صلح خاور میانه اولویت بسیاری از رؤسای جمهوری آمریکا از دوایت آیزنهاور تا جیمی کارتر، رونالد ریگان، بیل کلینتون، جرج بوش و باراک اوباما بوده است. بیشتر رؤسای جمهوری آمریکا به نادرست مناقشه اسراییلی-فلسطینی را منشاء تمام درگیری های منطقه ای می دانستند و از این منظر برای حل آن تلاش می کردند. از سوی دیگر همیشه این تمایل وجود داشته است که رییس جمهور آمریکا پیام آور صلح به زادگاه تمدن و سه دین بزرگ ابراهیمی باشد.

دونالد ترامپ رییس جمهوری منتخب آمریکا گفته است به دلایلی معتقد است که می تواند میان اسراییلیان و فلسطینیان صلح برقرار کند.

ترامپ با پیروزی در انتخابات دنیا را شگفت زده کرد. اگر قصد شگفت زده کردن جهان با برقراری صلح میان اسراییل و فلسطینیان را دارد باید چند نکته را در نظر داشته باشد:

باید به دیپلماسی به رغم پیشرفت اندک متعهد ماند. در غیر این صورت خشونت جای آن را می گیرد. اتخاذ موضع «همه یا هیچ» در نهایت نتیجه‌ای به دنبال نخواهد داشت.

یک طرح بزرگ را پیش از سنجش امکان دستیابی به تفاهم در جلسات خصوصی علنی نکنید.

هدف تلاش های اولیه باید رسیدگی به تردیدهای دو طرف و نمایش ممکن بودن تغییر مواضع باشد.

صلح صرفا از درون مذاکرات رهبران دو طرف حاصل نمی شود. بهبود وضعیت اقتصادی فلسطینیان و زیر ساخت ها و نهادسازی در آن مناطق در جهت منافع طرفین است.

در مذاکرات انحصارا دوجانبه تجدید نظر کنید. فلسطینی ها چنان ضعیف و چند پاره هستند که انتظار نمی رود چیزی در مذاکرات نصیب شان شود. باید در جلسات خصوصی پیوستن دیگر کشورهای عرب را در نظر گرفت.

باید در نظر داشت که ریسک دست زدن به صلح میان اسراییل، فلسطینیان و اعراب ممکن است از میزان جدیت آمریکا در مقابله با تهدید ناشی از ایران از یک سو و اسلامگرایان سنی از سوی دیگر تاثیر بگیرد. اگر اعتمادی به آمریکا وجود نداشته باشد کسی حاضر به خطر نخواهد شد.

آشتی دادن امنیت اسراییلیان با حق حاکمیت فلسطینیان نیازمند رویکردی تازه است. نقش یک کشور عرب در نظارت بر اجرای مسولیت های امنیتی فلسطینیان ضمن تعیین جدول زمانی برای خروج اسراییل و توافق هایی برای ادامه حضور اسراییلی ها و فلسطینیان در سرزمین های یکدیگر با احترام به حق حاکمیت متقابل کلید موفقیت است.