خلاصه ای از مقاله مایکل اکسورتی در گاردین
هر کس رییس جمهور بعدی ایالات متحده شود روابط آمریکا و ایران چندان جالب نخواهد بود.
طی دهه های گذشته از زمان جیمی کارتر تا رونالد ریگان ایران مساله ای مهم در انتخابات آمریکا بوده است.
پرزیدنت کارتر گروگانگیری سفارت آمریکا در تهران را عامل شکست خود در انتخابات دور دوم ریاست جمهوری اش عنوان می کرد. دوره دوم ریاست جمهوری پرزیدنت ریگان هم از رسوایی پرونده ایران-کنترا لطمه بدی دید.
توافق هسته ای ایران یا برجام و رفتار جمهوری اسلامی در خلیج فارس و منطقه یک بار دیگر چشم انداز روابط ایران و آمریکا را به موضوعی در انتخابات این دوره ریاست جمهوری آمریکا بدل کرده است.
اگر دونالد ترامپ کاندیدای حزب جمهوریخواه در انتخاب ریاست جمهوری آمریکا پیروز شود و واقعا سیاست خود موسوم به «اول آمریکا» را پی بگیرد، از تعهدات جهانی آمریکا پا عقب بکشد، با ولادیمیر پوتین روابط آشتی جویانه برقرار کند و به روسیه اجازه بدهد نقش بیشتری بازی کند، آن موقع روابط کشورها در خاورمیانه دستخوش تحول خواهد شد.
اما دونالد ترامپ یک پوپولیست غیرقابل پیش بینی و نسخه آمریکایی احمدی نژاد است. احتمال دارد که او به لفاظی های تندش علیه ایران در مورد مذاکره دوباره بر سر توافق هسته ای و برخورد با قایق های تندروی متخاصم ایرانی در خلیج فارس عمل کند.
هیلاری کلینتون، کاندیدای حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، گزینه ای قابل اعتمادتر به نظر می رسد. اما سیاست خارجی تند او می تواند به معنای رویکردی شدید در برابر ایران باشد و فرصت بهره گیری از توافق هسته ای با ایران از دست برود. هنوز بسیاری صحبت های هیلاری کلینتون را در سال ۲۰۰۸ به خاطر دارند که گفته بود در صورت حمله ایران به اسراییل آمریکا ایران را به کل محو خواهد کرد.
مکاتبات فاش شده توسط ویکیلیکس نشان می دهد که کلینتون در گذشته به طور خصوصی به این باور داشت که عربستان سعودی بزرگترین تامین کننده منابع مالی تروریسم در سراسر جهان است و دولت سعودی به اقدامات کافی برای توقف این روند دست نمی زند. با این وجود کلینتون در قبال تنش میان ایران و عربستان سعودی نگاهی متوازن از خود نشان نداده است.
اگر آن طور که نظرسنجی ها نشان می دهد کلینتون برنده این رقابت بشود شاید پس از انتخابات آزادی عمل سیاسی بیشتری برای اتخاذ یک رویکرد متعادل تر در قبال تحولات منطقه و ایران داشته باشد.
* برگردان فارسی این مقاله تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
