گزارشی از ننسی یوسف و گوردون لابولد در روزنامه وال استریت جورنال
دولت دونالد ترامپ در سال جاری به طور مرتب لحن خود را در برابر تهدیدهای ناشی از جمهوری اسلامی ایران تندتر کرده است، اما ارتش آمریکا از حضور نظامی اش کاسته و ناوگان جنگی، هواپیما و موشک های لازم برای یک رو در رویی عمده را از منطقه خارج می کند.
از زمانی که ناو هواپیمابر «تئودور روزولت» در ماه مارس خلیج فارس را ترک کرد و راهی اقیانوس آرام شد، هیچ ناو هواپیمابر آمریکایی به خلیج فارس برنگشته است. این طولانی ترین غیبت طی دو دهه گذشته است.
علاوه بر آن، جیم متیس، وزیر دفاع ایالات متحده، در ماه اکتبر، چهار سیستم دفاع موشکی آمریکا را از اردن، کویت و بحرین بیرون می برد تا در برابر تهدیدهای ناشی از چین و روسیه مستقر کند.
عدم تطابق ارزیابی آمریکا از تهدید ایران و آرایش نظامی نیروهایش در منطقه، ناشی از دو مولفه است: تغییر رویکرد استراتژیک و محدودیت در تجهیزات.
استراتژی امنیت ملی آمریکا در سال ۲۰۱۸، چین و روسیه - نه ایران- را بزرگترین تهدیدها اعلام کرده است. همزمان تعمیر و سرویس ناوهای هواپیمابر وقت گیر است و ارتش در حال حاضر از تجهیزات کافی برای رسیدگی کامل به تمام تهدیدهای امنیتی برخوردار نیست.
مقام های آمریکا می گویند منابع نظامی کافی برای مقابله با ایران و دیگران را در اختیار دارند. اما اذعان دارند که ناوهای هواپیمابر و موشک های پتریوت نمایشی از قدرت آمریکا است. تحلیلگران امور دفاعی نسبت به انتقال بیش از حد منابع نظامی از منطقه هشدار می دهند.
مارک دوبوویتز، مدیر اجرایی «بنیاد دفاع از دموکراسی ها»، می گوید: «اگر لفاظی ها با تهدیدی معتبر و حضور قدرت نظامی ایالات متحده مورد تاکید قرار نگیرد، این خطر وجود دارد که ایران به این نتیجه برسد که پشت لفاظی های تند رئیس جمهوری آمریکا چیزی نیست.»
حامیان دولت می گویند لفاظی های آمریکا و فشار تحریم ها شکل هایی از بازدارندگی است که می تواند ایران را مانند نمونه کره شمالی به سوی مذاکره سوق بدهد.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
