کنت واینستین از اندیشکده هادسن در واشنگتن در مقاله بلندی به سفر ۱۲ روزه ترامپ به آسیا پرداخته و آن را طولانی ترین سفر یک رئیس جمهوری به این منطقه در طول چند نسل قلمداد کرده است.
در مقاله آمده، شاید در واشنگتن برخی آقای ترامپ را عامل اختلال بدانند اما در آسیا برآنند که دولت او یک جدیت نو و برنامه تازه را برای حوزه اقیانوس آرام آورده است.
ار ادامه مقاله می خوانیم که بحران هسته ای کره شمالی یک مساله فوری ست. چالش هرچه گسترده تر برای آمریکا، چین و قدرت گیری فزاینده این کشور است و هدف گسترده تر مدیریت سیاست آسیائی به گونه ای ست که برای آمریکا و متحدان آن منطقه امنیت و رونق به بار آورد.
نویسنده می افزاید دیدگاه آقای ترامپ و دولت او در قبال برنامه هسته ای و موشکی کره شمالی به رغم همه تهدیدها یک پیام برای کیم جونگ اون دارد: اگر دست به ماجراجوئی نظامی بزند، بازنده قطعی در همه چیز خواهد بود.
در ادامه مقاله می خوانیم: سیاست دولتهای پیشین آمریکا در قبال برنامه هسته ای کره شمالی ساده لوحانه بود: نه چارچوب مورد توافق سال ۱۹۹۴ و نه مذاکرات ۶ جانبه پکن، هیچکدام نتوانست پیونگ یانگ را از دستیابی به بمب هسته ای بازدارد.
آقای ترامپ به حق می گوید رفتن فوری به میز مذاکرات موجب دور تازه ای از ترفندها و فریب های کره شمالی خواهد شد. مذاکره در حالی که رژیم به برنامه های موشکی و هسته ای ادامه می دهد، بی فایده است.
نویسنده می افزاید کاخ سفید به درستی متوجه است که فشار بر کره شمالی باید از سوی چین صورت بگیرد.
آقای ترامپ توانسته است رابطه با شی جین پینگ را بخوبی حفظ کند و به او دسترسی داشته باشد. حتی حمایت او در تصویب قطعنامه شورای امنیت و محکوم کردن کره شمالی را هم جلب کرده است.
در ارتباط با چین، نویسنده می گوید همکاری فزاینده با پکن با توجه به انتقادهای تند رئیس جمهوری آمریکا در مورد تراز بازرگانی و دستکاری در ارزش یوآن ادامه یافته و آقای ترامپ می گوید در حالی که چین در مساله کره شمالی با واشنگتن همکاری دارد چرا باید در مورد مسائل تجاری و پولی به پکن فشار وارد آورد؟
از کره شمالی که بگذریم به نظر نویسنده، بزرگ ترین چالش آمریکا قدرت گیری فزاینده چین در منطقه جنوب خاوری آسیاست.
دولت ترامپ در قبال این چالش به اتحادهادر حوزه اقیانوس آرام چشم دوخته است. اینجاست که آقای ترامپ در شینزو ابه متحد ی قدرتمند یافته است که با او همکاری نزدیک دارد و گفته است در زمینه نظامی حاضر است بودجه زیادی اختصاص بدهد.
ویتنام و فیلیپین هم از پرزیدنت ترامپ می خواهند تضمین بدهد سلطه طلبی پکن در منطقه را مدارا نخواهد کرد.
هرچند رهبران این دو کشور متحد آمریکا مشکلات داخلی خود را دارند؛ در ویتنام حزب کمونیست تنها حزب قانونی است و به مخالفان اجازه حضور در سیاست داده نمی شود و در فیلیپین رئیس جمهور «دو ترته» به خاطر اعدامهای بی رویه درمبارزه با قاچاق مورد انتقاد شدید جامعه بین المللی قرار دارد.
