چهارمین پنجشنبه ماه نوامبر، روز شکرگزاری در آمریکا است. سنتی بسیار دیرینه است و به ورود نخستین مهاجران بریتانیایی به آمریکای شمالی در قرن ۱۷ باز می گردد. آنها پس از نخستین برداشت محصول، دقایقی دست از کار کشیدند تا نعمت و فراونی را جشن بگیرند و از این که از نخستین زمستان دهشتناک ، در جائی که در آن زمان برهوتی بیش نبود جان بدر بردند، سپاسگزاری کنند.
روز شکر گزاری که مصادف با پائیز است، مشترکات زیادی با فصل برداشت محصول در ملت ها و فرهنگ های دیگر دارد، مانند جشن چونگ تو در ویتنام، هوموُو، فستیوال سالیانه سیب زمینی، درغنا. با این حال، با شام بوقلمون، گردهمایی های خانوادگی ، برگزاری مسابقات فوتبال و رژه، روز شکرگزاری یک ویژگی آمریکایی پیدا می کند.همراه با چهارم ژویئه، زمانی که آمریکا سالگرد استقلال از بریتانیا را جشن می گیرد، روز شکر گزاری براستی یک تعطیل ملی است که تمام شهروندان را ، بدون توجه به گرایش های مذهبی، سیاسی یا قومی، در یک مقصود مشترک در بر می گیرد.
همچنین فرصتی است که مردم به سالی که پشت سر می گذارند نگاه کنند و به آینده بیاندیشند. در حالی که ملت ما با بحران هایی در خاورمیانه، اروپای شرقی و افریقای غربی درگیر است، ابهامات سال ۲۰۱۵ احتمالا افکار بسیاری را بخود مشعول خواهد داشت. پرزیدنت آبراهام لینکلن نخستین روز شکر گزاری رسمی را در میان شرایط جدی مشابه، جنگ داخلی آمریکا، اعلام کرد
اما همانند اجداد شان ، آمریکائیان اساسا مردمی خوشبین هستند. امروز هم، چون گذشته، در میان دوستان و خانواده های خود، از برکات زندگانی و زندگی آینده در سرزمینی آزاد شکرگزاری می کنند.