یادداشتی در واشنگتن پست از سناتور جمهوریخواه مایک لی، سناتور مستقل برنی سندرز و سناتور دموکرات کریس مورفی
در یمن هر ۱۰ دقیقه یک کودک زیر پنج سال به دلایل قابل پیشگیری می میرد. این تنها یکی از حقایق حیرت آور از کشوری است که طی نزدیک به سه سال جنگ تکه تکه شده است.
در این جنگ بیش از ۱۰ هزار غیرنظامی مرده و بالای ۴۰ هزار نفر مجروح شده اند. پانزده میلیون نفر به آب پاک و امکانات بهداشتی دسترسی ندارند. تخمین زده می شود که ۱۷ میلیون نفر که ۶۰ درصد کل جمعیت یمن است دسترسی مطمئنی به غذا نداشته و در خطر قحطی قرار دارند.
وقتی تراژدی هایی چون جنگ در یمن رخ می دهد غریزه مردم آمریکا ایجاب می کند به کمک آن ها بشتابند. آمریکایی ها تا کنون بیش از ۷۶۸ میلیون دلار کمک های بشردوستانه به آن کشور فرستاده اند.
آن چه آمریکایی ها کمتر از آن اطلاع دارند این است که ارتش آمریکا با کمک به یک طرف مناقشه در بمباران غیرنظامیان این بحران را وخیم تر کرده است. نیاز به میلیون ها دلار کمک بشردوستانه آمریکا نتیجه قصور دولت ایالات متحده است.
برای درک این قصور باید از چگونگی باز شدن پای آمریکا به این جنگ اطلاع پیدا کرد. در ماه مارس ۲۰۱۵، ائتلافی از نیروهای عرب به رهبری عربستان سعودی دست به یک مداخله نظامی در یمن زد.
هدف از این مداخله حمایت از دولت عبدربه منصور هادی، رییس جمهوری یمن، در برابر شورشیان حوثی بود که کنترل بخش عمده ای از آن کشور از جمله صنعا، پایتخت، را در دست گرفته بودند.
دولت اوباما بدون مشورت با کنگره به سرعت به نیروهای آمریکا اجازه داد از ائتلاف تحت رهبری سعودی حمایت های لجستیکی و اطلاعاتی کنند. حمایت نظامی آمریکا از این مداخله تا امروز ادامه داشته است. جیم متیس، وزیر دفاع آمریکا، در دسامبر گذشته تایید کرد که نیروهای آمریکایی ائتلاف به رهبری عربستان را در هماهنگی، سوخت گیری مجدد و هدف گیری یاری می دهند.
ما معتقدیم از آن جا که کنگره اجازه استفاده از نیروی نظامی در این مناقشه را صادر نکرده است، ایالات متحده نباید نقشی فراتر از ارائه کمک های بشردوستانه کاملا ضروری داشته باشد.
از این رو ما قطعنامه مشترکی ارائه کرده ایم که کنگره را مجبور می کند بر سر جنگ آمریکا در یمن رای گیری کند. بر مبنای این قطعنامه اگر کنگره مجوز جنگ صادر نکند، مداخله آمریکا در یمن به پایان می رسد.
تدوین کنندگان قانون اساسی آمریکا قدرت اعلان جنگ را در اختیار کنگره گذاشتند زیرا قوه ای است که بیش از دیگر قوا به مردم پاسخگو است. اصل یک، ماده هشت قانون اساسی ایالات متحده بدون هیچ ابهامی می گوید که «کنگره باید قدرت... اعلان جنگ را داشته باشد».
درست است که رییس جمهور می تواند در شرایط اضطراری مانند اشغال خارجی دستور عملیات محدود نظامی را صادر کند. اما جنگ در یمن در دور دست ها، هر چقدر تراژیک، یک امر اضطراری برای آمریکا نیست.
بر مبنای «قانون اختیارات جنگ مصوب سال ۱۹۷۳» گماشتن یک عضو نیروهای نظامی ایالات متحده به «فرماندهی، هماهنگی، مشارکت در تحرکات یا همراهی» ارتش یک کشور دیگر در زمان جنگ معادل ورود ایالات متحده به یک مناقشه نظامی است. کنگره برای چنین فعالیت های رزمی مجوز صادر نکرده است. بر طبق «اختیارات استفاده از نیروی نظامی مصوب سال ۲۰۰۱» که پس از حملات تروریستی یازدهم سپتامبر صادر شد، هر گونه اقدام نظامی آمریکا در یمن باید محدود بوده و تنها علیه گروه های وابسته به القاعده مانند «القاعده در شبه جزیره عرب» و «داعش» صورت بگیرد. درگیر شدن در جنگ علیه شورشیان حوثی در یمن شامل این امر نمی شود.
در واقع، مداخله آمریکا در جنگ یمن بر تلاش ها علیه وابستگان القاعده اثر غیرسازنده داشته است. گزارش وزارت خارجه آمریکا از تروریسم در سال ۲۰۱۶ نشان می دهد که مناقشه میان نیروهای تحت رهبری سعودی و شورشیان حوثی به القاعده در شبه جزیره و شاخه داعش در یمن امکان گسترش نفوذ در سراسر آن کشور داده است. فراتر از این، هر چند حمایت ایران از شورشیان حوثی مایه نگرانی جدی همگی در این جا است، حقیقت این است که این جنگ فرصت های ایران برای دردسر آفرینی را به جای این که کاهش بدهد افزایش داده است.
جدی ترین وظیفه ما به عنوان سناتورهای آمریکایی تصمیم گیری درباره اعزام یا عدم اعزام زنان و مردان جوان ما به دامان خطر برای دفاع از کشور است. از این رو ما با غرور این قطعنامه دو حزبی را به اتفاق ارائه می کنیم. از یازدهم سپتامبر به این سو، سیاستمداران نسبت به مداخلات نظامی آمریکا در سراسر جهان بیش از حد راحت برخورد کرده اند. زمان آن فرا رسیده است که کنگره به وظیفه نظارتی اش بر مبنای قانون اساسی در ارتباط با جنگ عمل کند.