مقاله ای از سهراب احمری در «کامنتری مگزین»
شنیع بودن جنایت در کنسولگری عربستان در استانبول و تلاش بی اثر رژیم سعودی برای رفع مسئولیت شرایط دشواری پدید آورده است. ولی با توجه به حساسیت شرایط منطقه و روابط آمریکا و عربستان سعودی تعقل باید چیره شود. پیش از تائید دعوت به لغو روابط واشنگتن و ریاض این نکات را باید در نظر داشت:
- نخست
سعودی ها می توانند دوستان بسیار بدی باشند. اما آن ها دوستانی در منطقه ای پر از دشمن اند. سعودی ها کارهای هولناک دیگری هم انجام می دهند. گردن زدن؛ قطع عضو؛ تبعیض علیه اقلیت شیعه و ممنوعیت فعالیت دیگر مذاهب. پیش از ورود جمال خاشقجی به دامی که سعودی ها در کنسولگری برایش گذاشته بودند، همه از این اعمال ریاض اطلاع داشتند. با این وجود عربستان سعودی دشمن قسم خورده آمریکا نیست و حکومت شان بر مبنای شعار «مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسرائیل و مرگ بر بریتانیا» بنا نشده است. واشنگتن نمی تواند یک دشمن دیگر در آن منطقه از جهان را تحمل کند.
- دوم
بی ثبات کردن عربستان حماقتی بی اندازه است. فشارهای سفت و سخت دیپلماتیک اثرات ناآرام کننده ای بر آن کشور خواهد داشت. حامیان سیاست فشار حداکثری، از آل سعود در کشوری بدون سنت قانون اساسی، با حداقلی از جامعه مدنی، رقابت شدید قبیله ای و فرقه ای، یکهزار شاهزاده جاه طلب و طبقه روحانیت فوق بنیاد گرا چه تصوری داشتند؟
- سوم
گرم شدن روابط عربستان و اسرائیل نمایانگر فرصت تاریخی جهانی برای صلح است. انزوای ریاض به یقین به حسن روابط دیپلماتیک اورشلیم و ریاض لطمه خواهد زد.
هیچکدام از این نکات به این معنا نیست که مقام های سعودی باید بتوانند از قتل خاشقجی در کنسولگری شان در خاک کشوری خارجی به راحتی خلاص شوند. این امر سابقه ای غیرقابل قبول به جای می گذارد و فضایی خطرناک برای ژورنالیست های مخالف در منطقه ای که گونه ای کمیاب محسوب می شوند، ایجاد می کند.
واکنش غرب باید سنجیده باشد. باید این را در نظر گرفت که نظم بی رحمانه از بی نظمی و دوستی تلخ تر از دشمنی بهتر است. هیچ دموکرات جفرسونی در میان سعودی ها در انتظار کسب قدرت نیست.
برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
