یادداشتی در نیویورک تایمز از نیکلاس کریستوف، روزنامه نگار آمریکایی برنده دو جایزه پولیتزر
طی سال ها سفرم به کره شمالی همواره مشوق مذاکرات مستقیم میان آمریکا و کره شمالی بوده ام. یقینا تعامل با کره شمالی بهتر از بمباران آن است. اگر انتخاب میان گفتگو و موشک باشد من گفتگو را ترجیح می دهم.
اما راه درست برگزاری یک اجلاس، آمادگی دقیق برای اطمینان از پیشبرد صلح است که هدفی فراتر از مشروعیت بخشیدن به رژیم کیم جونگ اون خواهد بود.
رهبران کره شمالی سال ها در پی کسب احترام و اعتبار بین المللی بوده اند و خواسته اند آمریکایی ها برخوردی از موضع برابر با آن ها داشته باشند. از این منظر ایستادن پرزیدنت دونالد ترامپ و کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، در کنار یکدیگر برای پیونگ یانگ یک پیروزی است.
پرزیدنت ترامپ برای پرهیز از این امر باید ابتدا با اعزام دیپلمات ها زمینه را برای کار بسنجد و آزادی سه آمریکایی زندانی در کره شمالی را به دست بیاورد. رییس جمهوری می تواند ژنرال اچ آر مک مستر، مشاور امنیت ملی کاخ سفید، یا مایک پامپئو، مدیر سازمان مرکزی اطلاعات آمریکا، را به پیونگ یانگ بفرستد.
ترامپ با پذیرفتن شرکت در اجلاس ماه مه پیشاپیش بسیاری از اهرم های فشار خود را از دست داده است.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
