مقاله‌ای از جاناتان برودر در نشریه نیوزویک
مذاکرات پنهانی مقام‌های کره شمالی با آمریکا در ماه فوریه در هتل هیلتون برلین بر سر توقف آزمایش‌های هسته‌ای آن کشور برای یک سال در ازای انصراف آمریکا از انجام یک رزمایش مشترک با کره جنوبی همچنان در جریان بود، که چهارمین آزمایش هسته‌ای زیرزمینی کره شمالی انجام گرفت.
کاخ سفید که پیشنهاد مشابهی را سال گذشته دریافت کرده بود و از حملات سایبری کره شمالی به شرکت سونی هم خشمگین بود، شرایط پیونگ یانگ را نپذیرفت.
سپس کره شمالی درخواست پایان رسمی جنگ کره را به میان کشید (جنگ کره عملا بر اساس یک موافقتنامه ترک مخاصمه در سال ۱۹۵۳ متوقف شد، اما هرگز توافقی رسمی امضا نشد). کارشناسان معتقدند کیم جونگ اون رهبر کره شمالی امیدوار بود از این طریق ده ها هزار نیروی آمریکایی مستقر در پایگاه هایی در کره جنوبی و ژاپن منطقه را ترک کنند.
پیونگ یانگ می گوید آزمایش بمب هیدروژنی اقدامی بازدارنده برای جلوگیری از حمله آمریکا به کره شمالی بوده است.
کاخ سفید به پیام رهبر کره شمالی برای رسیدن به یک توافق بی اعتنایی کرد. به اعتقاد بعضی تحلیلگران، سیاست دولت اوباما با توجه به درک نادرست از میزان شکنندگی قدرت در پیونگ یانگ، ممکن است به شکستی خطرناک بیانجامد.
جیمز چرچ افسر عملیاتی پیشین سازمان مرکزی اطلاعات آمریکا می‌گوید، با ادامه سیاست کنونی، کره شمالی در آغاز دهه جدید تا یکصد بمب اتم خواهد داشت.
در زمان روی کار آمدن دولت اوباما، کره شمالی پیشتر به یک آزمایش هسته‌ای دست زده و دو توافق اتمی هم پیشتر نقض شده بود. رویکرد آغازین اوباما برای مذاکره با پیونگ یانگ، با آزمایش هسته ای دوم کره شمالی پاسخ داده شد. کاخ سفید روش سختگیرانه ای را در پیش گرفت و ضمن رد گفتگوهای مستقیم، تحریم ها را شدیدتر کرد تا این کشور منزوی سرانجام از درون فرو بریزد یا با خلع سلاح موافقت کند.
دو سال بعد، قحطی گسترده کره شمالی را به میز مذاکره کشاند و با توقف برنامه های هسته ای و موشکی اش در برابر ۲۴۰ هزار تن کمک غذایی آمریکا موافقت کرد. مدتی نگذشت که پرتاب یک موشک بالیستیک توسط کره شمالی با هدف استقرار ماهواره در جو زمین به سقوط توافق منجر شد. کره شمالی یک سال بعد به آزمایش هسته‌ای سوم خود دست زد.
پس از توافق هسته ای آمریکا با ایران، دولت اوباما موضع خود را در برابر پیونگ یانگ نرم تر کرد. کاخ سفید از این پیش شرط که کره شمالی پیش از مذاکرات باید برنامه هسته ای اش را محدود کند دست کشید. اما پیونگ یانگ فقط خواهان مذاکره بر سر پایان رسمی جنگ کره بود.
پس از آزمایش هسته ای چهارم کره شمالی در ژانویه، آمریکا و شورای امنیت تحریم های جدیدی را علیه پیونگ یانگ وضع کردند.
رزمایش نظامی مشترک امسال آمریکا با کره جنوبی بزرگترین آن تا کنون بوده است و طی آن ۳۰۰ هزار نیروی نظامی کره جنوبی به همراه ۱۷ هزار نیروی آمریکایی شرکت داشتند. آمریکا در این مانور مشترک نظامی دو موشک بالیستیک بین قاره ای را آزمایش کرد تا پیامی به کره شمالی فرستاده باشد.
جیمز چرچ افسر عملیاتی پیشین سی.آی.ای معتقد است که کاخ سفید برای بازگشت پیونگ یانگ به میز مذاکره، در انتظار تاثیر تحریم های جدید خواهد نشست.
کسانی که به کره شمالی سفر کرده‌اند می‌گویند بر خلاف تصور عمومی، زندگی در آن کشور در مسیر اضمحلال قرار ندارد. شمار رستوران های شبانه رو به فزونی است، تاکسی های خصوصی در سطح شهر در تردد هستند و میلیون ها کره ای تلفن همراه در دست دارند. اینها نشانه‌های طبقه متوسط رو به رشدی است که در سایه اصلاحات بازار آزاد پیشرفت کرده است.
ویلیام براون تحلیل گر سی.آی.ای می‌گوید کره شمالی تا حدودی منزوی است، ولی رهبر آن کشور موفق شده شرکای تجاری پیونگ یانگ را از چین به دیگر کشورهای آفریقایی، آسیایی و اروپایی بسط دهد.
به گفته کارشناسان درست است که رهبر کره شمالی ظاهری عجیب دارد، اما دیوانه نیست.
مقامات پیشین دولت آمریکا می‌گویند توافق هسته‌ای سال ۲۰۰۵ به این خاطر ناکام ماند که دولت جرج بوش پیش از خشک شدن جوهر امضای آن، کره شمالی را هدف تحریم های اقتصادی جدید قرار داد. در سقوط توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۲ دولت اوباما با کره شمالی بر سر پرتاب موشک‌های دور برد برای ماهواره هم حق با پیونگ یانگ بود، زیرا آن کشور هرگز نپذیرفته بود به این آزمایش ها دست نزند.
تصور دولت اوباما این است که پکن از نفوذش برای خلع سلاح کره شمالی استفاده خواهد کرد. هر چند چین با برنامه هسته ای کره شمالی مخالف است، اما ارسال سوخت به کره شمالی و صادرات ذغالسنگ و آهن از آن کشور را از تحریم های جدید مستثنی کرد. پکن کره شمالی را منطقه‌ای حائل در مقابل کره جنوبی و ۲۹ هزار نیروی آمریکایی مستقر در آن شبه جزیره می‌بیند و نمی‌خواهد تحریم ها موجب بی ثباتی در کره شمالی شود.
همانطور که آزمایش هسته‌ای اخیر پیونگ یانگ نشان داد، جایگزین دیپلماسی رژیمی خواهد بود که مشوقی برای متوقف کردن برنامه هسته‌ای اش نمی‌بیند. این خطر وجود دارد که کره شمالی دست به فروش فناوری هسته‌ای به تروریست‌ها و رژیم های سرکش بزند.
جول ویت تحلیلگر پیشین امور کره در وزارت خارجه آمریکا می گوید: "دولت اوباما تنها ۹ ماه فرصت دارد."
* برگردان فارسی این مقاله تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.