یادداشتی در روزنامه هیل از قدیر یلدیریم و کریستین کوتز اولریچسن، اساتید بخش خاورمیانه انستیتو بیکر در دانشگاه رایس
مذهب از دهه ۷۰ میلادی در خاورمیانه نقشی حیاتی ایفا کرده است. این نقش طی چهار دهه گذشته در یک رقابت ژئوپولتیک میان عربستان سعودی و ایران ادغام شده است.
سیاست اسلامگرایانه قطر و ترکیه در منطقه در سال های اخیر در تقابل مستقیم با سیاست آمریکا قرار گرفته است.
در شرایطی که ایالات متحده برای مقابله با ایران و افراط گرایی خشونت بار به منطقه ای متحد نیاز دارد، سیاست های دوحه و آنکارا صف بندی های منطقه را به چالش کشیده است.
در دوره ترامپ، سیاست های آمریکا در خاورمیانه علیه نقش اسلامگرایان در سیاست به شدت سفت و سخت تر شده و به رویکرد منطقه ای سعودی ها و اماراتی ها نزدیک تر است.
خطر موجود برای منطقه و منافع دیرین ایالات متحده این است: خفه کردن آمال سیاسی و کوتاهی رهبران خودکامه در حل شکایات اجتماعی و اقتصادی که منجر به موج اعتراضات موسوم به بهار عرب در سال ۲۰۱۱ شد، بار بعد به انفجاری خشونت بار تر می انجامد. مانند زودپزی که محکم بسته شده، تنش در منطقه به نقطه جوش رسیده است. اما سرکوب جنبش های سیاسی و گروه های جامعه مدنی راه خارج شدن بخار از طریق مدیریت خواست عمومی و شفافیت را بسته است.
در فضای سرکوب جنبش های سیاسی در منطقه، گروه های اسلامگرا رشد خواهند کرد و ادعا می کنند صدای بی صداها هستند و حمایت قطر و ترکیه از بازیگران اسلامگرای منطقه نفوذ گروه های تندرو را تقویت خواهد کرد.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
