اتحاد و همبستگی آمریکا – کره جنوبی، پدیده ویژه ای است که هنگام جنگ شکل گرفت و ارزش های مشترک دو ملت، و احترامی که برای یکدیگر قائل هستند، آن را تقویت کرده است.
در حقیقت، کوشش های نظامی آمریکا در کره جنوبی در تبدیل آن به یک معجزه اقتصادی مدرن کارساز بوده است. باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا در سفر اخیر خود به سئول گفت « این کشور از ٍِِاشغال و ویرانی سربرآورده و به یکی از پویا ترین و بازترین دمکراسی های جهان تبدیل شده است.»
هیچکدام از این دستاوردها تصادفی نبوده است. به گفته آقای اوباما، برای رسیدن به آزادی و دموکراسی باید جنگید. خط مشهور به مدار ۳۸ درجه، اینک نه به عنوان خط مرزی بین کره شمالی و کره جنوبی، بلکه به شکل یک تضاد بین دو جهان وجود دارد.
بین یک جامعه باز و یک جامعه بسته؛ بین یک دموکراسی که رشد می کند و حکومتی مطرود که برنامه تسلیحات اتمی را به رفاه و بهزیستی مردمش ترجیح می دهد.
تضاد چشمگیر بین شمال و جنوب شبه جزیره کره، یک پیامد گزینش های متفاوتی است که کره شمالی و کره جنوبی انجام داده اند. شمال، راه توسعه برنامه های اتمی و موشکی را یا نقض قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد برگزیده است. آقای اوباما گفت «می خواهم روشن سازم که تعهد ایالات متحده آمریکا به امنیت جمهوری کره در برابر تجاوز نیرومند تر می شود.»
پافشاری کره شمالی بر دنبال کردن تسلیحات اتمی راهی است که فقط به انزوای بیشتر منجر می شود. علامت قدرت نیست. در حقیقت، قدرت واقعی این است که به مردم اجازه داده شود در یک دمکراسی مشارکت کنند و رهبران و سرنوشت خود را برگزینند. قدرت واقعی این است که با تشویق مردم به تفکر، عبادت و بیان افکارشان آن گونه که می خواهند، حتی علیه رهبرانشان، اجازه داده شود یک جامعه پویا رشد کند. قدرت واقعی این است که اجازه داده شود بازارهای باز نظیر آنچه در کره جنوبی وجود دارند شکل بگیرند.
رهبران کره شمالی گزینه ای دارند. می توانند به حرکت در مسیر انزوا ادامه دهند، یا به بقیه جامعه بین المللی ملحق شوند. اگر این راه را انتخاب کنند، آمریکا و متحدانش آنها را در ساختن آینده یاری خواهند داد. در غیر این صورت، امریکا آماده خواهد بود از خود و متحدانش دفاع کند.
آمریکا به حمایت از مسیری که رهبران و مردم کره جنوبی برگزیده اند - راه دمکراسی، آزادی و بازارهای آزاد – ادامه خواهد داد، و در نتیجه، اتحاد دو کشورنیرومند تر خواهد شد.
در حقیقت، کوشش های نظامی آمریکا در کره جنوبی در تبدیل آن به یک معجزه اقتصادی مدرن کارساز بوده است. باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا در سفر اخیر خود به سئول گفت « این کشور از ٍِِاشغال و ویرانی سربرآورده و به یکی از پویا ترین و بازترین دمکراسی های جهان تبدیل شده است.»
هیچکدام از این دستاوردها تصادفی نبوده است. به گفته آقای اوباما، برای رسیدن به آزادی و دموکراسی باید جنگید. خط مشهور به مدار ۳۸ درجه، اینک نه به عنوان خط مرزی بین کره شمالی و کره جنوبی، بلکه به شکل یک تضاد بین دو جهان وجود دارد.
بین یک جامعه باز و یک جامعه بسته؛ بین یک دموکراسی که رشد می کند و حکومتی مطرود که برنامه تسلیحات اتمی را به رفاه و بهزیستی مردمش ترجیح می دهد.
تضاد چشمگیر بین شمال و جنوب شبه جزیره کره، یک پیامد گزینش های متفاوتی است که کره شمالی و کره جنوبی انجام داده اند. شمال، راه توسعه برنامه های اتمی و موشکی را یا نقض قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد برگزیده است. آقای اوباما گفت «می خواهم روشن سازم که تعهد ایالات متحده آمریکا به امنیت جمهوری کره در برابر تجاوز نیرومند تر می شود.»
پافشاری کره شمالی بر دنبال کردن تسلیحات اتمی راهی است که فقط به انزوای بیشتر منجر می شود. علامت قدرت نیست. در حقیقت، قدرت واقعی این است که به مردم اجازه داده شود در یک دمکراسی مشارکت کنند و رهبران و سرنوشت خود را برگزینند. قدرت واقعی این است که با تشویق مردم به تفکر، عبادت و بیان افکارشان آن گونه که می خواهند، حتی علیه رهبرانشان، اجازه داده شود یک جامعه پویا رشد کند. قدرت واقعی این است که اجازه داده شود بازارهای باز نظیر آنچه در کره جنوبی وجود دارند شکل بگیرند.
رهبران کره شمالی گزینه ای دارند. می توانند به حرکت در مسیر انزوا ادامه دهند، یا به بقیه جامعه بین المللی ملحق شوند. اگر این راه را انتخاب کنند، آمریکا و متحدانش آنها را در ساختن آینده یاری خواهند داد. در غیر این صورت، امریکا آماده خواهد بود از خود و متحدانش دفاع کند.
آمریکا به حمایت از مسیری که رهبران و مردم کره جنوبی برگزیده اند - راه دمکراسی، آزادی و بازارهای آزاد – ادامه خواهد داد، و در نتیجه، اتحاد دو کشورنیرومند تر خواهد شد.